Ένα μικρό αφιέρωμα -εν όψει του Παρασκευοσαββατοκύριακου- στον ποιητή Στάθη Κομνηνό.. Ευχαριστούμε την κ. Ρένα Τζωράκη-Μανουσάκη,για την περίφημη εργασία της και γενικά που μας γνωρισε στην "ΕΦΗΜΕΡΙΣ" ένα νέο τεχνήτη λόγου και άνθρωπο.. Ε.
 |
| ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ |
Από την ποιητική συλλογή ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ, εκδ. ΔΟΜΟΣ, Αθήνα 2009.
ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ ΕΓΓΥΤΗΤΑ
Όσο απουσιάζεις
τόσο αληθεύω
Μυρίζεις ολάχνιστος ανυπαρξία
Όπως σ’ένα πολικό Φλεβάρη από τη γέννα του κουτσό
Μια μεθυστική πνοή οπώρας καλοκαιριού
Όσο απουσιάζεις
τόσο παλμογραφείς διασταυρωμένες ρίζες δίψας και λιμού
να σε κοιμηθώ
να σε πλαγιάσω
Αληθινά μαεστρική μπαγκέτα απονεύρωσης
Που όταν υψώνεται βουβαίνει εγκάρδιες εκστρατείες μεσημεριών
Και χαμηλώνοντας σπιθίζει ήχο γιασεμιών και κυκλάμινων
Στην αόρατη κυκλική γιορτή τού κρυ
φτού σου
Οργιαστικά λαμπροφορώντας σαβανωμένη νηνεμία
Σαν θάλασσα που ακκίζεται ψευδομαρτυρώντας γαλήνη
Με συνδαιτυμόνες Όλους τούς αλλόφρονες κακόφωνους
Που μεταβάλλονται σε Κανέναν φαιόχρωμης δικαιολογίας
Μα ναί. Αφού δεν ανασαίνεις, ζεις !
Αφόντας σφήνωσες στην απουσία πυρετό προικίζεις τον ύπνο !
Αίμα τις νύχτες εκσπερματίζεις !
Γιορτές θυελλοδοτείς ακατανόητες !
Πάντα θ’ απουσιάζεις.
Προσφιλές τού φιλιού σου ενδιαίτημα
Ωρολογιακό κενό που αγκαλιάζει
Έξω πάντα θα είσαι.
Μια στεναχώρια δροσιστική
Να κρέμεται πανσέληνος
Στην έρημο αφυδατωμένου λάρυγγα
Αφού δεν ανασαίνεις, ζεις !
Τσαμπί σταφύλι αετονύχι
Το πάντα τού αλλού σου
Μια γεύση πρόκας το γλείψιμο τής γλώσσας
Σε λιμενοβραχίονες λαχτάρας τρικυμισμένης
Είναι τα χείλη σου δωρίζοντας ρίγος στο λαιμό μου
Ή η ανυπαρξία τους που με κάνει να καίω ;
Πόσο ορθά απουσιάζεις !
Μεθυστικά !
Ευφρόσυνο ποτάμι σιωπής στα ουρλιαχτά
Άφθαστη γεωμετρία κενού ! Ασύγκριτη δροσιά μου !
Ρυμοτομεί καταπατημένους φράχτες προσμονής
Πολεοδομεί πολυόροφα σεισμόπληκτα όνειρα
Απροσάρμοστε εραστή, κλεψίγαμε
Ασυντόνιστε
Ασυνάρτητε
Μαθηματικά νυχοπατείς φανέρωση
Κλασματικές ζαλάδες καβαλικεύοντας
Έτσι που να παρθενεύω για να σε κυνηγώ ξανά
Ε λοιπόν, τ’ ομολογώ : άφαντος ομορφότερος λάμπεις !
Ωστόσο, κάνε μας τη χάρη
Αγάπα με
Λι
γό
τε
ρο
Όχι με τόσες άδειες νύχτες
Όχι με τόσο εγκαυματικό κενό
................................................................................................................
κοπιώντες
Ντο μι σολ
Πάρε τα χέρια μου
Σπέρνουν Εσένα
Φα λα ντο
Κοίτα τα μάτια μου
Είσαι το Ένα
Σολ σι ρε
Κλασική αρμονία
Φυσική αλχημεία
Τραγουδιού προδοσία
Στου φιλιού τη μωρία
«Οι υφεσοδιέσεις άτακτα, κατά βούληση και παρά φύσιν
Οι δε μετατροπίες - επί ποινή θανάτου - μόνο στην ελάσσονα»
Ο Αγαθός ενομοθέτησεν
Τρια λα λα
Τρια λα λα
Κρασί η ασχήμια γίνηκε
Στεφάνι η εγκατάλειψη
Νανούρισμα η απορία
Νενανώ
Ο μόχθος μονόχρωμη λαγνεία
«Στώμεν καλώς ! Η αυταπάτη σε ρυθμό τεσσάρων τετάρτων
Το χρώμα μοιάζει νά ’χει τής φυσικής αθωότητας.»
Ο αρχαίοςΔιαβολεύς στο κλειδί του φα ορχηστρικά εσυκοφάντησεν
Στάθης Κομνηνός:
Σπούδασε κλασική φιλολογία
Είναι Πτυχιούχος αρμονίας και αντίστιξης (υπό τον καθηγητή Σπύρο Γαρδικιώτη)
και Απόφοιτος της μουσικής σχολής του Σίμωνος Καρά «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΔΟΣΙΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ». Έχει παράλληλη συμμετοχή σε μουσικολογικές έρευνες και μουσικές εμφανίσεις.
Μεταφράσεις
D. NICOL: «Oι τελευταίοι αιώνες του Βυζαντίου», «Βυζαντινές Δεσποσύνες»,
G.CLARCK : «Oι γυναίκες στην όψιμη αρχαιότητα»
Αλεξ. Σμέμαν : «Πιστεύω»
Thomas Hopko : «Χειμωνιάτικη Πασχαλιά»
Γ. Ρεμούνδος : «Οξεία, βαρεία, πεταστή» (αντίστροφη μετάφραση στην αγγλική)
Ηρώ Σγουράκη : «Γαύδος» (αντίστροφη μετάφραση στην αγγλική)
ΚΑΡΙ ΚΕΣΤΕΡ-ΛΕΣΕ : «Η θεραπεύτρια της Αλεξάνδρειας»
M. West : «Αρχαία ελληνική μουσική» κ.τ.λ
Συγγραφή
«Το σκοτεινό αντικείμενο του πάθους» (Θεατρικό. Ανέβηκε στο Θέατρο έρευνας το 2002) (Άριστες κριτικές στον Τύπο)
«Νύχτες Αυγούστου» (Θεατρικό)
«Ο χορευτής» (Θεατρικό)
«Βίος επί Κρόνου» (Θεατρικό. Κωμωδία)
«Ραδάμανθυς» (Θεατρικό. Κωμωδία)
«Χάσμα εν λόγω και ρυθμώ» (Φιλοσοφικό κ ποιητικό) (Υπό έκδοση, ΔΟΜΟΣ)
«Πολιτικά ποιήματα»
«Ποιήματα»
«Τριάς Εξαπατήσεων» Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ 2009 (Ποιητική συλλογή)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΤΥΠΟ, ΣΤΗΝ κα ΤΖΩΡΑΚΗ-ΜΑ
ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑ
Με την γραφίδα της Ρένας Τζωράκη - Μανουκάκη
Τούτες τις μέρες μου ήλθε μια επιστολή από τον ποιητή Στάθη Κομνηνό, με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που ομολογώ με συγκίνησε ιδιαίτερα.
Παρ'όλον που δεν είναι πρέπον να διαβάζονται τα προσωπικά email, παίρω το θάρρος να το δημοσιεύσω , φυσικά με την συγκατάθεση του ίδιου, γιατί από μόνο του φανερώνει το ύφος και το ήθος αυτού του ιδιαίτερου και ξεχωριστού ανθρώπου.Που δείχνει την αγάπη και την λατρεία που τρέφει στον μεγάλο μας συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη.
Σας εστειλα σήμερα την ποιητική μου σύνθεση "ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ", που σας ειχα υποσχεθεί. Ελπίζω να τη λάβετε σύντομα και να σας κρατήσει δημιουργική συντροφιά. Έκανα και μια αυθαιρεσία. Έστειλα κι ενα 2ο αντίτυπο, υπολογίζοντας σε μια ΧΑΡΗ εκ μέρους σας, που όμως ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ διόλου , παρακαλώ θερμά προσεξτε το αυτό, υποχρεωμένη να δεχθείτε να εκπληρώσετε. Το αντίτυπο αυτό προορίζεται για τον ΝΙΚΟ (ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ). Τον ονομαζω ΝΙΚΟ, καθως έχουμε αναπτυξει δεσμούς συγγενείας απ΄όταν ήμουν 16 ετών...Ήθελα από τότε να έλθω στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ και στον προμαχώνα Μαρτινεγκο να αποτισω φόρο τιμης στον πατερα μου. ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ. Σας παρακαλώ λοιπον θερμά, αν ποτε σας φέρει ο δρόμος για τον ταφο του ή θελήσετε να πατε εκει, να αφησετε το πονημά μου αυτο, στο μνημείο του. Ισως καπως στερεωμενο, με μια πετρα πανω ή και χωρίς τιποτα....Ας χαθει άμεσα, ας το καταστρεψουν, ας λιωσει απο τη βροχη, ας το σκισει ο ανεμος. ΑΡΚΕΙ να εχει ακουμπησει πανω στο μνημα του. ΑΝ παλι δεν μπορείτε να το κανετε, τοτε σας το ζητω σαν χαρη, πεταξτε το στη θαλασσα του ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, σαν να το εδινε το ίδιο μου το χέρι στον ΠΑΤΕΡΑ μου. Ισως αυτο σας ειναι ευκολοτερο. Παντως, σε καθε περιπτωση, σας παρακαλω θερμότατα, ενημερώστε με για το τι εκαματε μ αυτο.
Με καθε τιμή και αγαπη
Στάθης Κομνηνός
Ειλικρινά διαβάζοντας το μήνυμά του δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου μα αυτά τα δάκρυα , δεν είχαν την οσμή του πόνου και το χρώμα της θλίψης. Είχαν τη γεύση του ονείρου ενός κόσμου καλύτερου,πιο ανθρώπινου, πιο ουσιαστικού, πιο λαγαρού.. Ανθρώπους σαν τον κο Στάθη Κομνηνό χρειάζεται η Ελλάδα μας, για να ορθοποδήσει και πάλι. Ανθρώπους που σέβονται και τιμούν τον ΑΝΘΡΩΠΟ,υπερασπιστές του Φωτός και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και να δίνει σε μας τους σταλακτίτες της σοφίας του.
Κοιτώντας και την φιλοσοφική μελέτη που έχει κάνει περί θανάτου, μόνο δέος και συναισθήματα σεβασμού πλημμύρισαν την καρδιά μου , που στις μέρες μας υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, ευαίσθητοι και βαθυστόχαστοι, πάει να πει πως ετούτος ο κόσμος, δεν χάθηκε, μα είναι προορισμένος να ζήσει και να πορεύεται πρωτοστάτης κρατώντας το λίκνο της Ανθρωπιάς και της Αγάπης , φωτίζοντας όλη την Οικουμένη.
Όσον αφορά για τον τάφο του Καζαντζάκη, η απάντησή μου ήταν: δεν θα το κάνω από σεβασμό στο πρόσωπό σας, κρίνω απαραίτητο , να δημοσιευτεί ατόφια η επιστολή που μου γράφετε και πάλι βέβαια αν μου το επιτρέψετε και το βιβλίο σας να μείνει στην Βικελαία Βιβλιοθήκη Ηρακλείου και να κοσμεί την βιβλιοθήκη της πόλης μας, μα και να φωτίσει τον ανήσυχο πνευματικό Άνθρωπο και όχι να πεταχτεί, σαν άχρηστο υλικό , έστω και στον Τάφο του Μεγάλου μας συγγραφέα.Εξάλλου αν ζούσε δεν θα ήθελε την σπουδαία μελέτη σας επάνω σε ένα Τάφο.
Αυτά σαν μικρός φόρος τιμής στο πρόσωπό σας!
Σας ευχαριστώ για όλα!!!Μου έστειλλε κατ' αρχήν με το απλό ταχυδρομείο το υπέροχο βιβλίο της ποίησής του «ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ»
Ένα πόνημα , που θα έλεγα ανήκει στην φιλοσοφική ποίηση, και σε μαγεύει με την πρώτη στιγμή, που θα το ανοίξεις και θα το διαβάσεις.
Θέλεις να το διαβάσεις αμπνευστί, όπως ακριβώς πίνεις ένα ποτήρι δροσερό νερό, που λαχταράει η ψυχή σου να το ρουφήξει.
Στην ποίησή του βλέπουμε έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα, σε συνδυασμό με το ερωτικό και γίνεται ένα πάντρεμα με το βαθύ φιλοσοφικό .
Γεμάτοι μελωδικότητα και μουσικότητα οι στίχοι του:
« Ποιος το φοβισμένο καρδιοχτύπι σου ρυθμοδοτεί;
Ποιος το λαχάνιασμά σου θεατρίζει;
Ποιος την καρδιά σου έχτισε για να διψά;»
Μια ιδιάζουσα και χυμώδης γλώσσα, με ιδιαίτερο σεβασμό στον ορθό Λόγο.
Γνώστης της Μυθολογίας, λάτρης της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς, με περιγραφικές εικόνες αφήνει τα αποτυπώματα της ψυχής του στους στίχους του , με την αγνόητα , την καθαρότητα ενός μικρού παιδιού, αλλά και την έντονη συστολή του. Στίχοι μεστοί, με ειδικό βάρος που μιλάνε ίσα στην καρδιά και λένε μοναχά αλήθειες. Ενας ύμνος και αίνος στην Θεία τέχνη της ποίησης με την ταπεινότητα του αληθινά μεγάλου ποιητή, με έντονη την φιλοσοφική ερωτική διάθεση που προβληματίζει τον αναγνώστη και τον κάνει να στοχάζεται, βάζοντας τον στην ατραπό της μαγαλειώδης Ποίησης. Με ειλικρινείς καταθέσεις ενδοσκόπησης να εκτοξεύονται σαν φωτοβολίδες, ένα βιβλίο από φύσει ατελεύτητο· ήρθε για να μείνει. Και για να μην νομίζετε πως γράφω υπερβολές παραθέτω αποσπάσματα των στίχων του, που κυριολεκτικά με μάγεψαν:
Kύριε Κομνηνέ καλό απόγευμα. Θα δημοσιεύσω αυτήν την βδομάδα στο περιοδικό και προτου το βαλλω θα ήθελα να το δείτε και να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε κατι. Επίσης αν θέλετε στείλτε μου ένα μίνι βιογραφικό σας και μερικές ερωτήσεις μου σε στυλ συνέντευξης.
1) Από ποια ηλικία γράφετε ποίηση κύριε Κομνηνέ;
2) Αν σας έλεγα να κατατάξετε τον εαυτό σας σε ένα είδος ποίησης (φιλοσοφική. Ερωτική ως θα την χαρακτηρίζατε;
3) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
4)Πόσο καιρό σας πίρνει να γράψετε ένα ποίημα;
5)ράφετε για σας ή για να διαφωτίσετε τον αναγνώστη;
6)πως βλέπετε την ποίηση στην εποχή μας; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο για να ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματά του και πως;
7)Μέσω της ποίησης τι θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό κοινό;
8)Εκτός από το τριάς εξαπατήσεων ποιες άλλες συλλογές εχετε;
9)Πως βλέπετε τα πράγματα με το πολιτικό σκηνικό. Θα μπορουσαμε να ανακάμψυμε σν έθνος και πως;
Με την γραφίδα της Ρένας Τζωράκη - Μανουκάκη
Τούτες τις μέρες μου ήλθε μια επιστολή από τον ποιητή Στάθη Κομνηνό, με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που ομολογώ με συγκίνησε ιδιαίτερα.
Παρ'όλον που δεν είναι πρέπον να διαβάζονται τα προσωπικά email, παίρω το θάρρος να το δημοσιεύσω , φυσικά με την συγκατάθεση του ίδιου, γιατί από μόνο του φανερώνει το ύφος και το ήθος αυτού του ιδιαίτερου και ξεχωριστού ανθρώπου.Που δείχνει την αγάπη και την λατρεία που τρέφει στον μεγάλο μας συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη.
Σας εστειλα σήμερα την ποιητική μου σύνθεση "ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ", που σας ειχα υποσχεθεί. Ελπίζω να τη λάβετε σύντομα και να σας κρατήσει δημιουργική συντροφιά. Έκανα και μια αυθαιρεσία. Έστειλα κι ενα 2ο αντίτυπο, υπολογίζοντας σε μια ΧΑΡΗ εκ μέρους σας, που όμως ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ διόλου , παρακαλώ θερμά προσεξτε το αυτό, υποχρεωμένη να δεχθείτε να εκπληρώσετε. Το αντίτυπο αυτό προορίζεται για τον ΝΙΚΟ (ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ). Τον ονομαζω ΝΙΚΟ, καθως έχουμε αναπτυξει δεσμούς συγγενείας απ΄όταν ήμουν 16 ετών...Ήθελα από τότε να έλθω στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ και στον προμαχώνα Μαρτινεγκο να αποτισω φόρο τιμης στον πατερα μου. ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ. Σας παρακαλώ λοιπον θερμά, αν ποτε σας φέρει ο δρόμος για τον ταφο του ή θελήσετε να πατε εκει, να αφησετε το πονημά μου αυτο, στο μνημείο του. Ισως καπως στερεωμενο, με μια πετρα πανω ή και χωρίς τιποτα....Ας χαθει άμεσα, ας το καταστρεψουν, ας λιωσει απο τη βροχη, ας το σκισει ο ανεμος. ΑΡΚΕΙ να εχει ακουμπησει πανω στο μνημα του. ΑΝ παλι δεν μπορείτε να το κανετε, τοτε σας το ζητω σαν χαρη, πεταξτε το στη θαλασσα του ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, σαν να το εδινε το ίδιο μου το χέρι στον ΠΑΤΕΡΑ μου. Ισως αυτο σας ειναι ευκολοτερο. Παντως, σε καθε περιπτωση, σας παρακαλω θερμότατα, ενημερώστε με για το τι εκαματε μ αυτο.
Με καθε τιμή και αγαπη
Στάθης Κομνηνός
Ειλικρινά διαβάζοντας το μήνυμά του δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου μα αυτά τα δάκρυα , δεν είχαν την οσμή του πόνου και το χρώμα της θλίψης. Είχαν τη γεύση του ονείρου ενός κόσμου καλύτερου,πιο ανθρώπινου, πιο ουσιαστικού, πιο λαγαρού.. Ανθρώπους σαν τον κο Στάθη Κομνηνό χρειάζεται η Ελλάδα μας, για να ορθοποδήσει και πάλι. Ανθρώπους που σέβονται και τιμούν τον ΑΝΘΡΩΠΟ,υπερασπιστές του Φωτός και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και να δίνει σε μας τους σταλακτίτες της σοφίας του.
Κοιτώντας και την φιλοσοφική μελέτη που έχει κάνει περί θανάτου, μόνο δέος και συναισθήματα σεβασμού πλημμύρισαν την καρδιά μου , που στις μέρες μας υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, ευαίσθητοι και βαθυστόχαστοι, πάει να πει πως ετούτος ο κόσμος, δεν χάθηκε, μα είναι προορισμένος να ζήσει και να πορεύεται πρωτοστάτης κρατώντας το λίκνο της Ανθρωπιάς και της Αγάπης , φωτίζοντας όλη την Οικουμένη.
Όσον αφορά για τον τάφο του Καζαντζάκη, η απάντησή μου ήταν: δεν θα το κάνω από σεβασμό στο πρόσωπό σας, κρίνω απαραίτητο , να δημοσιευτεί ατόφια η επιστολή που μου γράφετε και πάλι βέβαια αν μου το επιτρέψετε και το βιβλίο σας να μείνει στην Βικελαία Βιβλιοθήκη Ηρακλείου και να κοσμεί την βιβλιοθήκη της πόλης μας, μα και να φωτίσει τον ανήσυχο πνευματικό Άνθρωπο και όχι να πεταχτεί, σαν άχρηστο υλικό , έστω και στον Τάφο του Μεγάλου μας συγγραφέα.Εξάλλου αν ζούσε δεν θα ήθελε την σπουδαία μελέτη σας επάνω σε ένα Τάφο.
Αυτά σαν μικρός φόρος τιμής στο πρόσωπό σας!
Σας ευχαριστώ για όλα!!!Μου έστειλλε κατ' αρχήν με το απλό ταχυδρομείο το υπέροχο βιβλίο της ποίησής του «ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ»
Ένα πόνημα , που θα έλεγα ανήκει στην φιλοσοφική ποίηση, και σε μαγεύει με την πρώτη στιγμή, που θα το ανοίξεις και θα το διαβάσεις.
Θέλεις να το διαβάσεις αμπνευστί, όπως ακριβώς πίνεις ένα ποτήρι δροσερό νερό, που λαχταράει η ψυχή σου να το ρουφήξει.
Στην ποίησή του βλέπουμε έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα, σε συνδυασμό με το ερωτικό και γίνεται ένα πάντρεμα με το βαθύ φιλοσοφικό .
Γεμάτοι μελωδικότητα και μουσικότητα οι στίχοι του:
« Ποιος το φοβισμένο καρδιοχτύπι σου ρυθμοδοτεί;
Ποιος το λαχάνιασμά σου θεατρίζει;
Ποιος την καρδιά σου έχτισε για να διψά;»
Μια ιδιάζουσα και χυμώδης γλώσσα, με ιδιαίτερο σεβασμό στον ορθό Λόγο.
Γνώστης της Μυθολογίας, λάτρης της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς, με περιγραφικές εικόνες αφήνει τα αποτυπώματα της ψυχής του στους στίχους του , με την αγνόητα , την καθαρότητα ενός μικρού παιδιού, αλλά και την έντονη συστολή του. Στίχοι μεστοί, με ειδικό βάρος που μιλάνε ίσα στην καρδιά και λένε μοναχά αλήθειες. Ενας ύμνος και αίνος στην Θεία τέχνη της ποίησης με την ταπεινότητα του αληθινά μεγάλου ποιητή, με έντονη την φιλοσοφική ερωτική διάθεση που προβληματίζει τον αναγνώστη και τον κάνει να στοχάζεται, βάζοντας τον στην ατραπό της μαγαλειώδης Ποίησης. Με ειλικρινείς καταθέσεις ενδοσκόπησης να εκτοξεύονται σαν φωτοβολίδες, ένα βιβλίο από φύσει ατελεύτητο· ήρθε για να μείνει. Και για να μην νομίζετε πως γράφω υπερβολές παραθέτω αποσπάσματα των στίχων του, που κυριολεκτικά με μάγεψαν:
«Διαβάζεται ο αέρας
καθηλώνουν ανέμους οι λέξεις
Ενσάρκωση αγγέλει ο στίχος
Ανεγκλώβιστη κοινωνία ευλογούνται τα πράγματα.
Βαδίζουν στη γοητεία που πιάνονται κι όμως είναι π΄ντοτε πέρα
Χαριτωμένοι ψύλλοι του Ακάτεχου κι όχι,
Στη χώρα που δε μπαίνεις μισός
Στο σπίτι που ολόκληροι είμαστε.
Ξέρεις εσύ τον απανταχού ποιητή του κυττάρου να μας φιλεύεις!
ω ποίηση
ω μούσα»
«Κάπου στο τέλος αχνοφέγγει Φως
Ειρήνη
Κατάπαυση
Εσύ θα λυθείς
Κι ο κόσμος θα λυθεί μαζί σου
Αλλά μόνο για σένα
Ολοκληρωμένος
Ξαναγενημένος
Μέσα σου
σ' όλες τις ομόκεντρες δίνες»
**
καθηλώνουν ανέμους οι λέξεις
Ενσάρκωση αγγέλει ο στίχος
Ανεγκλώβιστη κοινωνία ευλογούνται τα πράγματα.
Βαδίζουν στη γοητεία που πιάνονται κι όμως είναι π΄ντοτε πέρα
Χαριτωμένοι ψύλλοι του Ακάτεχου κι όχι,
Στη χώρα που δε μπαίνεις μισός
Στο σπίτι που ολόκληροι είμαστε.
Ξέρεις εσύ τον απανταχού ποιητή του κυττάρου να μας φιλεύεις!
ω ποίηση
ω μούσα»
«Κάπου στο τέλος αχνοφέγγει Φως
Ειρήνη
Κατάπαυση
Εσύ θα λυθείς
Κι ο κόσμος θα λυθεί μαζί σου
Αλλά μόνο για σένα
Ολοκληρωμένος
Ξαναγενημένος
Μέσα σου
σ' όλες τις ομόκεντρες δίνες»
**
« Τόσο σε θέλω που πονώ
κι η θέα σου με μαστιγώνει
Αγάπη αβάστακτο να σ'αγαπώ
όταν με αγκαλιάζεις»
κι η θέα σου με μαστιγώνει
Αγάπη αβάστακτο να σ'αγαπώ
όταν με αγκαλιάζεις»
Για όσους θέλουν να γνωρίσουν περισσότερα για τον κύριο Στάθη Κομνηνό η διεύθυνση του ηλ περιοδικού που γράφει:
http://www.antiepilogou.gr/
http://www.antiepilogou.gr/
Καλοτάξιδο κύριε Κομνηνέ το βιβλίο σας και πάντα η γραφή σας δημιουργική!!!
Kύριε Κομνηνέ καλό απόγευμα. Θα δημοσιεύσω αυτήν την βδομάδα στο περιοδικό και προτου το βαλλω θα ήθελα να το δείτε και να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε κατι. Επίσης αν θέλετε στείλτε μου ένα μίνι βιογραφικό σας και μερικές ερωτήσεις μου σε στυλ συνέντευξης.
1) Από ποια ηλικία γράφετε ποίηση κύριε Κομνηνέ;
2) Αν σας έλεγα να κατατάξετε τον εαυτό σας σε ένα είδος ποίησης (φιλοσοφική. Ερωτική ως θα την χαρακτηρίζατε;
3) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
4)Πόσο καιρό σας πίρνει να γράψετε ένα ποίημα;
5)ράφετε για σας ή για να διαφωτίσετε τον αναγνώστη;
6)πως βλέπετε την ποίηση στην εποχή μας; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο για να ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματά του και πως;
7)Μέσω της ποίησης τι θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό κοινό;
8)Εκτός από το τριάς εξαπατήσεων ποιες άλλες συλλογές εχετε;
9)Πως βλέπετε τα πράγματα με το πολιτικό σκηνικό. Θα μπορουσαμε να ανακάμψυμε σν έθνος και πως;
Καλημερα σας. Θα προσπαθησω να απαντησω οσο πιο περιεκτικα και απο καρδιας στις ερωτησεις σας.1) Από ποια ηλικία γράφετε ποίηση κύριε Κομνηνέ;
1. Ο άνθρωπος ΚΑΤΟΙΚΕΙ εκ φύσεως ΠΟΙΗΤΙΚΑ τον Κόσμο,dichterisch όπως έλεγε ο Χαίλντερλιν. Ως εκ τουτου, υπάρχει ΑΓΡΑΦΗ και ΓΡΑΜΜΕΝΗ Ποιηση και φυσικά....είμαστε ΟΛΟΙ, εκόντες άκοντες, Ποιητές. Οντολογικά. Για να απαντησω συμβατικότερα, αισθάνομαι πως η πρωτη ποιητικη μου γραφη ήταν όταν ήμουν περίπου 5 ετών, αντικρίζοντας τα γιασεμιά της αυλής του σπιτιού που έμενα και παίζοντας "πουν' το δαχτυλίδι" με την κατά 2-3 έτη μεγαλύτερη μου φίλη Νίκη, με την οποία ήμουν ερωτευμένος. Η εμπειρία μου αυτη "πέρασε" ολόκληρη στο θεατρικό μου έργο -γραφω ξερετε και πολύ θέατρο...- ΝΥΧΤΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. Η γραμμένη μου ποίηση, ξεκινά επισήμως στα 15 μου, όταν έγραφα αγγλικά ροκ στίχους.
2) Αν σας έλεγα να κατατάξετε τον εαυτό σας σε ένα είδος ποίησης (φιλοσοφική. Ερωτική ως θα την χαρακτηρίζατε;
2. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος και συνακόλουθα και η ΠΟΙΗΣΗ, είναι ολικό φαινόμενο. Ετσι θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προβώ σε κατατάξεις, στις οποίες δυσπιστω άλλωστε βαθιά. Στην ολικότητα, στην ολότητα, υπάρχουν επαρκώς τα μέρη. Σας παραπέμπτω στο ερωτικό ποίημα, απο την ΤΡΙΑΔΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ, Ανυπόφορη Εγγυτητα. Ο ερωτισμός είναι τοσος και τέτοιος, που θεμελιώνει ΛΟΓΟ περί ανθρώπου, Κόσμου και Θεού...φιλοσοφικώς, χαχαχαχα. Ας μην ταξινομούμε το άναρχο και εγγενώς αταξινόμητο ΓΕΓΟΝΟΣ της ΖΩΗΣ. Ας βλέπει κανείς στον στίχο ό,τι βλέπει ή ό,τι αρέσκεται να βλέπει.3) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
3. Με γαλούχησαν ΟΛΟΙ. Υπάρχουν, ωστόσο, γαλακτοτροφίες αγαπητότερες απο άλλες. Ξεκινούν με κάποιους στη δυτική Ευρώπη, περνούν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και γυρνούν , απρόσμενα, στη Μέση Ανατολή (έχω σπουδάσει σημιτικές γλώσσες και έχω κάνει κάποια αφιερώματα για τους πολιτισμούς αυτούς της Μέσης Ανατολής). ΠΑΝΤΑ, όμως στέρεο έδαφος ήταν είναι και θα είναι η ελληνική παράδοση. Δεν ονοματίζω συγκεκριμένα, καθότι είναι μίζερη και προχειρολόγα η λογοτεχνική κριτική στον τόπο μας και διότι σέβομαι βαθιά τη λειτουργία που επιτελεί, από χρέος ΤΟΥ, ο αναγνώστης.4)Πόσο καιρό σας πίρνει να γράψετε ένα ποίημα;
4. Ο χρόνος είναι απροσδιόριστη οντότητα...μη-οντότητα..! Θα μπορούσα να μιλήσω πολύ επ αυτού, λόγω και της ευκαιρίας που μου έδωσε προσφάτως η ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ να συμμετάσχω με εισήγησή μου στο συνέδριο που οργάνωσε στο ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ Πανεπιστήμιο, στα τέλη Ιανουαρίου του 2012, με θέμα το Χρόνο. Εχουν εκδοθεί και τα πρακτικά του συνεδρίου από την ένωση φυσικών. Μαλιστα και σε ηλεκτρονική μορφή. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να καταφύγει σ αυτα. Ειμαι βεβαιος πως θα αποζημιωθει απο τον πλουτο των εισηγησεων. Εδω, περιορίζομαι να πω πως τα ποιήματα και η Ποίηση έχουν το δικό τους χρόνο που μάς....επιβάλλεται ταπεινοφρόνως και αδιόρατα.5)Γράφετε για σας ή για να διαφωτίσετε τον αναγνώστη;
5. Ουδέν οίδα, χαχαχαχα, όπως τίθεται το ερώτημα. Ομως, ένα γνωρίζω μέσα από την άγνοια που μόλις δήλωσα : γράφονταςΜΑΘΑΙΝΩ για εμένα, τον Κόσμο, τον αναγνώστη και το Θεό, ανασυνθέτω τον Κόσμο, και ζώ με την ελπίδα πως γράφοντας κάποια στιγμή, όπως ηδη έχει αρχίσει να συμβαίνει, θα ΞΕΜΑΘΩτον Κόσμο, εμένα κλπ φτάνοντας σε μιαν αφοπλιστική, λαμπρή, καταστασιακή, πληρωματικού ίσως χαρακτήρα ΑΓΝΟΙΑ. Ισως το σημείο αυτό να λέγεται "επαναφορά διπλής παιδικότητας" !!!, με κύριο παιχνίδι και αγαλλίαμα το αδιάκοπο και πυκνό ΕΡΩΤΑΝ.6)Πως βλέπετε την ποίηση στην εποχή μας; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο για να ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματά του και πως;
6.Όσο για την Ποίηση στην εποχή μας, δεν θα ήθελα να εκφέρω κάποια κρίση. Για την εποχή την ίδια, όμως, θα έλεγα πως έχει τεράστιο ενδιαφέρον για τις παθογένειες, την ηλιθιότητα, την ανθρωπολογική υποστροφή και την θεατρινίστικη αντιποιητικότητα που παρουσιάζει. Ισως καποια άλλη φορά μιλήσω εκτενέστερα γι αυτά, τα οποία θεωρώ άκρως ενδιαφέροντα. Ομως για την κατηγορία του προβληματος, που αναφερετε, έχω ένα ερώτημα να θέσω, με την ευκαιρία αυτης της συνεντεύξεως, που προερχεται από μια πολύ πρόσφατη δημοσίευση ενός ανέκδοτου κειμένου μου, με αφορμή τονWittgenstein, και που αναρτήθηκε στο περιοδικό ΑΝΤΙ Χ ΛΟΓΟΥ[ http://www.antiepilogou.gr/
7. Τον αέρα μέσω του οποίου ΖΕΙ και ΚΙΝΕΙΤΑΙ και ΕΙΝΑΙ. Προσοχή όμως : δίχως το ΑΠΟΛΥΤΑ συγκεκριμένο της οιαδήποτε στόχευσης, όπως ενδέχεται να είναι ακόμη και η λειτουργική παραπάνω.8)Εκτός από το τριάς εξαπατήσεων ποιες άλλες συλλογές εχετε;
8. Υπάρχουν η "ΝΕΚΥΙΑ" της οποιας μόνο ενα αποσπασμα εχει εκδοθει στο περιοδικό Περί-Ποίησης ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ, το "ΧΑΣΜΑ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΑΙ ΡΥΘΜΩ" εισέτι αδημοσίευτο, τα "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ", που ελάχιστο μερος τους εχει δημοσιευθει σε καποιες εφημεριδες και περιοδικά, οι "ΥΜΝΟΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ", με ένα μονο ποιημα δημοσιευμενο, "Γέφυρες" αδημοσιευτη συλλογη, όπως επίσης αδημοσιευτες οι "ΑΓΓΕΛΟΙ", "ΝΗΣΙ" κλπ.9)Πως βλέπετε τα πράγματα με το πολιτικό σκηνικό. Θα μπορουσαμε να ανακάμψυμε σν έθνος και πως;
9. Ο ποιητής οφείλει να ζει τα ΚΟΙΝΑ. Για πολλους λόγους. Αυτο δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να τα ΖΕΙ και...αναχωρητικα, μυστικά, και ...αποτακτικά. Ξεχνάμε πολυ συχνά την αρμονία των αντιθέτων και την αλληλοπεριχώρηση των καταστάσεων....
Εγραψα δυο αρθρα με την ευκαιρία της τρέχουσας οικονομικής και πολιτικης κατάστασης { http://www.antifono.gr/portal/
Χωρίς διόλου να επεκταθώ περαιτέρω και φοβούμενος πως ίσως έχω ήδη κουράσει τους αναγνώστες σας θα απαντήσω με την παροιμιώδη πια φραση ενός άλλου ποιητή "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει". Εδω, ο Ήλιος προσφέρεται ή καλύτερα παρέχεται με το σταγονόμετρο του Θανάτου. Ίσως να ζούμε στοάριστο εκπαιδευτικό σύστημα, χαχαχαχαχαχα, και να μην το έχουμε ..ακόμη αντιληφθεί !
Ευχαριστώ απο καρδιάς για την τιμή και την ευκαιρία της συνομιλίας !
Υ.Γ Εδω περιέχεται ενα ελάχιστο και ταπεινου χαρακτηρα μικρό βιογραφικό
1. Ο άνθρωπος ΚΑΤΟΙΚΕΙ εκ φύσεως ΠΟΙΗΤΙΚΑ τον Κόσμο,dichterisch όπως έλεγε ο Χαίλντερλιν. Ως εκ τουτου, υπάρχει ΑΓΡΑΦΗ και ΓΡΑΜΜΕΝΗ Ποιηση και φυσικά....είμαστε ΟΛΟΙ, εκόντες άκοντες, Ποιητές. Οντολογικά. Για να απαντησω συμβατικότερα, αισθάνομαι πως η πρωτη ποιητικη μου γραφη ήταν όταν ήμουν περίπου 5 ετών, αντικρίζοντας τα γιασεμιά της αυλής του σπιτιού που έμενα και παίζοντας "πουν' το δαχτυλίδι" με την κατά 2-3 έτη μεγαλύτερη μου φίλη Νίκη, με την οποία ήμουν ερωτευμένος. Η εμπειρία μου αυτη "πέρασε" ολόκληρη στο θεατρικό μου έργο -γραφω ξερετε και πολύ θέατρο...- ΝΥΧΤΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. Η γραμμένη μου ποίηση, ξεκινά επισήμως στα 15 μου, όταν έγραφα αγγλικά ροκ στίχους.
2) Αν σας έλεγα να κατατάξετε τον εαυτό σας σε ένα είδος ποίησης (φιλοσοφική. Ερωτική ως θα την χαρακτηρίζατε;
2. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος και συνακόλουθα και η ΠΟΙΗΣΗ, είναι ολικό φαινόμενο. Ετσι θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προβώ σε κατατάξεις, στις οποίες δυσπιστω άλλωστε βαθιά. Στην ολικότητα, στην ολότητα, υπάρχουν επαρκώς τα μέρη. Σας παραπέμπτω στο ερωτικό ποίημα, απο την ΤΡΙΑΔΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ, Ανυπόφορη Εγγυτητα. Ο ερωτισμός είναι τοσος και τέτοιος, που θεμελιώνει ΛΟΓΟ περί ανθρώπου, Κόσμου και Θεού...φιλοσοφικώς, χαχαχαχα. Ας μην ταξινομούμε το άναρχο και εγγενώς αταξινόμητο ΓΕΓΟΝΟΣ της ΖΩΗΣ. Ας βλέπει κανείς στον στίχο ό,τι βλέπει ή ό,τι αρέσκεται να βλέπει.3) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
3. Με γαλούχησαν ΟΛΟΙ. Υπάρχουν, ωστόσο, γαλακτοτροφίες αγαπητότερες απο άλλες. Ξεκινούν με κάποιους στη δυτική Ευρώπη, περνούν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και γυρνούν , απρόσμενα, στη Μέση Ανατολή (έχω σπουδάσει σημιτικές γλώσσες και έχω κάνει κάποια αφιερώματα για τους πολιτισμούς αυτούς της Μέσης Ανατολής). ΠΑΝΤΑ, όμως στέρεο έδαφος ήταν είναι και θα είναι η ελληνική παράδοση. Δεν ονοματίζω συγκεκριμένα, καθότι είναι μίζερη και προχειρολόγα η λογοτεχνική κριτική στον τόπο μας και διότι σέβομαι βαθιά τη λειτουργία που επιτελεί, από χρέος ΤΟΥ, ο αναγνώστης.4)Πόσο καιρό σας πίρνει να γράψετε ένα ποίημα;
4. Ο χρόνος είναι απροσδιόριστη οντότητα...μη-οντότητα..! Θα μπορούσα να μιλήσω πολύ επ αυτού, λόγω και της ευκαιρίας που μου έδωσε προσφάτως η ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ να συμμετάσχω με εισήγησή μου στο συνέδριο που οργάνωσε στο ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ Πανεπιστήμιο, στα τέλη Ιανουαρίου του 2012, με θέμα το Χρόνο. Εχουν εκδοθεί και τα πρακτικά του συνεδρίου από την ένωση φυσικών. Μαλιστα και σε ηλεκτρονική μορφή. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να καταφύγει σ αυτα. Ειμαι βεβαιος πως θα αποζημιωθει απο τον πλουτο των εισηγησεων. Εδω, περιορίζομαι να πω πως τα ποιήματα και η Ποίηση έχουν το δικό τους χρόνο που μάς....επιβάλλεται ταπεινοφρόνως και αδιόρατα.5)Γράφετε για σας ή για να διαφωτίσετε τον αναγνώστη;
5. Ουδέν οίδα, χαχαχαχα, όπως τίθεται το ερώτημα. Ομως, ένα γνωρίζω μέσα από την άγνοια που μόλις δήλωσα : γράφονταςΜΑΘΑΙΝΩ για εμένα, τον Κόσμο, τον αναγνώστη και το Θεό, ανασυνθέτω τον Κόσμο, και ζώ με την ελπίδα πως γράφοντας κάποια στιγμή, όπως ηδη έχει αρχίσει να συμβαίνει, θα ΞΕΜΑΘΩτον Κόσμο, εμένα κλπ φτάνοντας σε μιαν αφοπλιστική, λαμπρή, καταστασιακή, πληρωματικού ίσως χαρακτήρα ΑΓΝΟΙΑ. Ισως το σημείο αυτό να λέγεται "επαναφορά διπλής παιδικότητας" !!!, με κύριο παιχνίδι και αγαλλίαμα το αδιάκοπο και πυκνό ΕΡΩΤΑΝ.6)Πως βλέπετε την ποίηση στην εποχή μας; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο για να ξεπεράσει τα διάφορα προβλήματά του και πως;
6.Όσο για την Ποίηση στην εποχή μας, δεν θα ήθελα να εκφέρω κάποια κρίση. Για την εποχή την ίδια, όμως, θα έλεγα πως έχει τεράστιο ενδιαφέρον για τις παθογένειες, την ηλιθιότητα, την ανθρωπολογική υποστροφή και την θεατρινίστικη αντιποιητικότητα που παρουσιάζει. Ισως καποια άλλη φορά μιλήσω εκτενέστερα γι αυτά, τα οποία θεωρώ άκρως ενδιαφέροντα. Ομως για την κατηγορία του προβληματος, που αναφερετε, έχω ένα ερώτημα να θέσω, με την ευκαιρία αυτης της συνεντεύξεως, που προερχεται από μια πολύ πρόσφατη δημοσίευση ενός ανέκδοτου κειμένου μου, με αφορμή τονWittgenstein, και που αναρτήθηκε στο περιοδικό ΑΝΤΙ Χ ΛΟΓΟΥ[ http://www.antiepilogou.gr/
7. Τον αέρα μέσω του οποίου ΖΕΙ και ΚΙΝΕΙΤΑΙ και ΕΙΝΑΙ. Προσοχή όμως : δίχως το ΑΠΟΛΥΤΑ συγκεκριμένο της οιαδήποτε στόχευσης, όπως ενδέχεται να είναι ακόμη και η λειτουργική παραπάνω.8)Εκτός από το τριάς εξαπατήσεων ποιες άλλες συλλογές εχετε;
8. Υπάρχουν η "ΝΕΚΥΙΑ" της οποιας μόνο ενα αποσπασμα εχει εκδοθει στο περιοδικό Περί-Ποίησης ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ, το "ΧΑΣΜΑ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΑΙ ΡΥΘΜΩ" εισέτι αδημοσίευτο, τα "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ", που ελάχιστο μερος τους εχει δημοσιευθει σε καποιες εφημεριδες και περιοδικά, οι "ΥΜΝΟΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ", με ένα μονο ποιημα δημοσιευμενο, "Γέφυρες" αδημοσιευτη συλλογη, όπως επίσης αδημοσιευτες οι "ΑΓΓΕΛΟΙ", "ΝΗΣΙ" κλπ.9)Πως βλέπετε τα πράγματα με το πολιτικό σκηνικό. Θα μπορουσαμε να ανακάμψυμε σν έθνος και πως;
9. Ο ποιητής οφείλει να ζει τα ΚΟΙΝΑ. Για πολλους λόγους. Αυτο δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να τα ΖΕΙ και...αναχωρητικα, μυστικά, και ...αποτακτικά. Ξεχνάμε πολυ συχνά την αρμονία των αντιθέτων και την αλληλοπεριχώρηση των καταστάσεων....
Εγραψα δυο αρθρα με την ευκαιρία της τρέχουσας οικονομικής και πολιτικης κατάστασης { http://www.antifono.gr/portal/
Χωρίς διόλου να επεκταθώ περαιτέρω και φοβούμενος πως ίσως έχω ήδη κουράσει τους αναγνώστες σας θα απαντήσω με την παροιμιώδη πια φραση ενός άλλου ποιητή "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει". Εδω, ο Ήλιος προσφέρεται ή καλύτερα παρέχεται με το σταγονόμετρο του Θανάτου. Ίσως να ζούμε στοάριστο εκπαιδευτικό σύστημα, χαχαχαχαχαχα, και να μην το έχουμε ..ακόμη αντιληφθεί !
Ευχαριστώ απο καρδιάς για την τιμή και την ευκαιρία της συνομιλίας !
Υ.Γ Εδω περιέχεται ενα ελάχιστο και ταπεινου χαρακτηρα μικρό βιογραφικό
|
Δύο ποιήματα. Στάθης Κομνηνός. Από την ποιητική συλλογή ΤΡΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΝ, εκδ. ΔΟΜΟΣ, Αθήνα 2009. ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ ΕΓΓΥΤΗΤΑ. Όσο απουσιάζεις ...
www.stellasliterarybistro.com/
|
