Μεγάλωσα σε ένα χριστιανικό σπίτι όπου μια φωτογραφία του Ιησού κρέμονταν στον τοίχο του κρεβατιού μου. Ακόμα το έχω. Είναι σπλαχνικός και μάλλον κολλώδης σε αυτό το είδος της δεκαετίας του 1970, αλλά ως μικρό κορίτσι τον αγάπησα. Σε αυτή την εικόνα, ο Ιησούς φαίνεται καλός και ευγενής, με κοιτάζει με αγάπη. Είναι επίσης φως-μαλλιά, μπλε-eyed, και πολύ λευκό.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Ιησούς δεν ήταν λευκός.
Θα είχατε συγχωρεθεί ότι σκέφτεστε διαφορετικά εάν έχετε εισέλθει ποτέ σε μια δυτική εκκλησία ή επισκεφθείτε μια γκαλερί τέχνης.Αλλά ενώ δεν υπάρχει φυσική περιγραφή αυτού στη Βίβλο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ιστορικός Ιησούς, ο άνθρωπος που εκτελέστηκε από το ρωμαϊκό κράτος τον 1ο αιώνα μ.Χ., ήταν ένας μέσης Ανατολής Εβραίος με καφέ δέρμα.
Αυτό δεν είναι αμφιλεγόμενο από επιστημονική άποψη, αλλά κατά κάποιο τρόπο είναι μια ξεχασμένη λεπτομέρεια για πολλά από τα εκατομμύρια των χριστιανών που θα συγκεντρωθούν για να γιορτάσουν το Πάσχα αυτή την εβδομάδα.
Την Μεγάλη Παρασκευή, οι Χριστιανοί παρακολουθούν εκκλησίες για να λατρεύουν τον Ιησού και, ειδικότερα, να θυμούνται το θάνατό του σε ένα σταυρό. Στις περισσότερες από αυτές τις εκκλησίες, ο Ιησούς θα απεικονιστεί ως λευκός άντρας, ένας άντρας που μοιάζει με αγγλοαυστραλούς, ένας άντρας εύκολος να ταυτιστεί με άλλους αγγλοαυστραλέζους.
Σκεφτείτε για λίγο τη μάλλον εντυπωσιακή Jim Caviezel, που έπαιξε τον Ιησού στο Πάθος του Χριστού του Mel Gibson. Είναι ιρλανδο-αμερικανός ηθοποιός. Ή να θυμάστε μερικά από τα πιο διάσημα έργα τέχνης της σταύρωσης του Ιησού - Ruben, Grunewald, Giotto - και πάλι βλέπουμε την ευρωπαϊκή προκατάληψη στην απεικόνιση ενός Ιούδα με λευκό δέρμα.
Η σημασία των διαφορετικών προτύπων ρόλων
Μήπως κάτι τέτοιο; Ναι, το κάνει πραγματικά. Ως κοινωνία, γνωρίζουμε πολύ καλά τη δύναμη της εκπροσώπησης και τη σημασία των διαφορετικών προτύπων.
Αφού κέρδισε το Όσκαρ του 2013 για την καλύτερη ηθοποιό στη σκηνοθεσία για το ρόλο της σε 12 χρόνια μια σκλάβα, η ηθοποιός της Κένυας Lupita Nyong'o πυροδότησε τη φήμη. Σε συνεντεύξεις από τότε, η Nyong'o έχει επανειλημμένα διατυπώσει τα αισθήματα της κατωτερότητας ως νεαρή γυναίκα, επειδή όλες οι εικόνες της ομορφιάς που είδε γύρω της ήταν γυναίκες με ελαφρύτερες επιδερμίδες. Μόνο όταν είδε τον κόσμο της μόδας να αγκαλιάζει το σουδανέζικο μοντέλο Alek Wek ότι συνειδητοποίησε ότι το μαύρο θα μπορούσε να είναι και όμορφο.
Εάν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη σημασία των εθνικά και σωματικά διαφορετικών μοντέλων ρόλων στα μέσα μας, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και για την πίστη;Γιατί συνεχίζουμε να επιτρέπουμε να κυριαρχούν οι εικόνες ενός λευκού Ιησού;
Πολλές εκκλησίες και πολιτισμοί απεικονίζουν τον Ιησού ως έναν καφέ ή μαύρο άνθρωπο. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν συνήθως μια πολύ διαφορετική εικονογραφία από αυτήν της ευρωπαϊκής τέχνης - αν εισέλθετε σε μια εκκλησία στην Αφρική, θα δείτε πιθανώς έναν αφρικανικό Ιησού στην οθόνη.
Αλλά αυτές είναι σπάνια οι εικόνες που βλέπουμε στις αυστραλιανές προτεσταντικές και καθολικές εκκλησίες και είναι η απώλειά μας.Επιτρέπει στην επικρατούσα χριστιανική κοινότητα να χωρίσει την αφοσίωσή τους στον Ιησού από την παρηγορητική εκτίμηση για όσους φαίνονται διαφορετικοί.
Θα έφτανα ακόμη και στο σημείο να πω ότι δημιουργεί μια γνωστική αποσύνδεση, όπου μπορεί κανείς να αισθανθεί βαθιά αγάπη για τον Ιησού, αλλά μικρή συμπάθεια για έναν άνθρωπο της Μέσης Ανατολής. Έχει επίσης επιπτώσεις στον θεολογικό ισχυρισμό ότι οι άνθρωποι κατασκευάζονται με την εικόνα του Θεού. Εάν ο Θεός είναι πάντα απεικονισμένος ως λευκός, τότε ο προεπιλεγμένος άνθρωπος γίνεται λευκός και αυτός ο τρόπος σκέψης υποκρύπτει τον ρατσισμό.
Τι γίνεται αν ο Ιησούς μοιάζει με έναν αιτούντα άσυλο;
Ιστορικά, το ασβέστιο του Ιησού συνέβαλε στους χριστιανούς να είναι μερικοί από τους χειρότερους δράστες του αντισημιτισμού και συνεχίζει να εκδηλώνεται στο «άλλον» των μη-αγγλοσαξονικών Αυστραλών.
Αυτό το Πάσχα, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ, πώς θα έμοιαζε η εκκλησία και η κοινωνία μας αν θυμόμαστε ότι ο Ιησούς ήταν καφετής - εάν αντιμετωπίσαμε την πραγματικότητα ότι το σώμα κρεμόταν στο σταυρό ήταν ένα καφέ σώμα, ένα σπασμένο, βασανίστηκε και εκτελέστηκε δημόσια από ένα καταπιεστικό καθεστώς.
Πώς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τη στάση μας εάν μπορούσαμε να δούμε ότι η άδικη φυλάκιση, κατάχρηση και εκτέλεση του ιστορικού Ιησού έχει περισσότερα κοινά με την εμπειρία των αυτόχθονων Αυστραλών ή των αιτούντων άσυλο απ 'ό, τι συμβαίνει με εκείνους που κατέχουν την εξουσία στην εκκλησία και συνήθως εκπροσωπούν το Χριστό;
Ίσως το πιο ριζοσπαστικό απ 'όλα, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ τι θα μπορούσε να αλλάξει αν είχαμε περισσότερο επίγνωση ότι το πρόσωπο που οι χριστιανοί γιορτάζουν ως Θεός στη σάρκα και σωτήρας ολόκληρου του κόσμου δεν ήταν λευκός άνθρωπος, αλλά ένας Εβραίος της Μέσης Ανατολής.
Ο Robyn J. Whitaker είναι ο Bromby Ανώτερος Λέκτορας στις Βιβλικές Σπουδές στο Trinity College University of Godness. Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στοThe Conversation .
