O Λάμπης Τσιχτής και 'Αννα Κουσιάντζα,μας θυμίζουν τη ζωή στα Γκαραγκουνοχώρια τα παλιά καλοκαίρια!!

Στη Θεσσαλιώτικη μάνα ΓΗ είναι κάποιοι άνθρωποι που συχνά μας μεταφέρουν παλιές και νέες εικόνες που συγκινούν και ανανεώνουν τα κύτταρα μνήμης αλλα και μας διδάσκουν  την ιστορία του ευλογημένου αυτου τόπου 

Ο φίλος μας Χαράλαμπος Τσιχτής δεν είναι άγνωστος στους αναγνώστες μας.Είναι ο άνθρωπος που συχνά ξαναζωντανεύει μέσα απο τα κείμενά του και τα αρχεία του πράγματα που νομίζαμε χάθηκαν για παντα. .. Απλός και σίγουρος γι αυτά που λέει μιας και γνωρίζει σαν ιστορικός πολύ βαθειά την "Γκαραγκνιά'' γράφει πάλι σήμερα:

Μήνας Ιούνης (αρχή Καλοκαιριού) ... και στην παλιά Γκαραγκουνοχώρα ... με τον παράλληλο τελειωμό του μαζέματος και του κουβαλήματος των στεγνών Βίκων και των Αγριοχόρταρων απ΄ τα Κοφτολείβαδα ... ξεκινούσε και το παραδοσιακό "Νυχτοβόσκι" των Ζευγαριών ζώων.

Και οι φίλοι του στο Φβ απαντουν Λίτσα Ρητά 

Χαράλαμπε γεια σου....σε ευχαριστώ που μας το θύμησες, όπως τα περιγράφεις είναι...έτσι μας τα μολογούσαν οι παλιοί....

Alexandros Tsixtis Αυτή η φωτογραφία είναι ένα κομμάτι από την ψυχή μου.Το παλιό πατρικό σπίτι του πατέρα μου στο Αγναντερό πίσω. Σε πρώτο πλάνο ο γλυκός αυτός Θεοσεβούμενος άνθρωπος που τον αποκαλούσα παππού.Γύρω του τα καμάρια του ...Ο Ξύδας (χρώμα του ξυδιού)όπως κοιτάμε δεξιά ..Η Ασπρούλα αριστερά και ο Χιονιάς στο κέντρο.Σαν τα έζευε στο κάρο και ξεκινούσε για το χωράφι η όπου αλλού στο δρόμο τραγουδούσε στα ζωντανά κι αυτά σαν να καταλάβαιναν το σκοπό προχωρούσαν ήρεμα και υπομονετικά τραβώντας το ευλογημένο φορτίο.Ωραία χρόνια γεμάτα ανθρωπιά και συναισθήματα.Γεμάτα χρώματα και εικόνες.Γεμάτα καλοσύνη και αγάπη.Μακάρι να ξαναγυρνούσαν......

Στο καραγκούνικο γιορτάσι γνώσης,ιστορίας  και αναμνήσεων , σημαντική θέση κατέχει πάντα και η καλήμας φίλη Άννα Κουσιάντζα,η οποία γράφει παρουσιάζοντας μια σπάνια φωτογραφία

"Ο χρυσός θερισμός των Καραγκούνηδων στο Αγναντερό Καρδίτσας".

Μοναδικό φωτογραφικό ντοκουμέντο,από το αρχείο του Αχιλλέα Γκούμα Μπαζούκη (Αγναντερό) — 

Και ακόμα..

" Ο Θέρος " του Δ.Γιολδάση, ένα αξιόλογο έργο του για το θερισμό στη Θεσσαλική πεδιάδα το 1963.............Μία ομάδα ανδρών και γυναικών, τοποθετημένη σε επάλληλες σειρές που εκτείνονται στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο του πίνακα, θερίζει με δρεπάνια ένα κομμάτι του πλούσιου θεσσαλικού κάμπου, ενώ η σύνθεση κλείνει με τους επιβλητικούς όγκους των βουνών στο βάθος. Ο απλός αγρότης, δεμένος με τη γη του αναδεικνύεται στην περίπτωση αυτή ως σύμβολο του ανθρώπινου μόχθου, του αέναου αγώνα για την τιθάσευση και την αξιοποίηση των αγαθών της φύσης. Ο Γιολδάσης επιχειρεί και επιτυγχάνει να απεικονίσει τη σχέση αυτή ως κοινωνός και συμμέτοχος και όχι ως παρατηρητής