Αυστραλία- Ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο οι φτωχοί. Γράφει η Βίβιαν Μόρρις

Στο Νέο Κόσμο της Μελβούρνης η  Δημοσιογράφος Βίβιαν Μόρριςγράφει:

 Πάνω απο 1 εκ.Αυστραλοί στα νύχια της φτώχειας

Το γεγονός πιστοποιεί έρευνα η οποία διεξήχθη από την Επιτροπή Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας 

Kεραυνός εν αιθρία η προχθεσινή είδηση ότι 1-1,5 εκ. Αυστραλοί ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, έχουν, δε, μικρή, αν όχι μηδαμινή ελπίδα να ξεφύγουν από αυτήν.

Το γεγονός πιστοποιεί έρευνα η οποία διεξήχθη από την Επιτροπή Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας και δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη, λίγες εβδομάδες πριν την ανακοίνωση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, ζητά, δε, από την κυβέρνηση "να ξεφύγει από τα τετριμμένα" προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παγιωμένης φτώχειας.

Ο πρόεδρος της επιτροπής καθηγητής Stephen Martin, υπογραμμίζοντας ότι η Αυστραλία βρίσκεται αυτή τη χρονική στιγμή στο 24ο έτος ομαλής οικονομικής ανάπτυξης, εξέφρασε την άποψη ότι "είναι ντροπή" ένας τόσο μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας να ζουν κάτω από το όριο φτώχειας. Ο ίδιος τόνισε ότι όλες οι κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση, δεν προσέγγισαν το πρόβλημα όπως θα έπρεπε. Βασίστηκαν υπερβολικά στη μέθοδο της "αγίας ράβδου", επιδιώκοντας να αυξήσουν τον αριθμό των εργαζομένων, πράγμα το οποίο δεν έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα, αν οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά προσόντα ή βρίσκονται σε χαμηλόμισθες εργασίες.

"Δεν πρόκειται για κάποια δακρύβεχτη, αριστεράς ιδεολογίας άποψη. Ούτε είναι απλώς μόνο ένα κοινωνικό φαινόμενο. Είναι οικονομικό θέμα".

Στην έρευνα, με τίτλο "Addressing Entrenched Disadvantage" ("Aντιμετωπίζοντας την Παγιωμένη Μειονεκτικότητα"), χρησιμοποιούνται δύο μέθοδοι προκειμένου να καθοριστεί το όριο της φτώχειας. Η μία επικεντρώνεται στο αν και κατά πόσον οι οικογένειες έχουν πρόσβαση στα αγαθά και τις υπηρεσίες που θεωρούνται απαραίτητα, όπως, για παράδειγμα, ένα πλήρες γεύμα τουλάχιστον μια φορά τη μέρα, πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, αν χρειαστεί, και ένα ξεχωριστό κρεββάτι για κάθε παιδί.

Η άλλη μέθοδος εξετάζει τoν αποκλεισμό του ατόμου από επτά χώρους, μεταξύ των οποίων, τον εργασιακό, των υλικών αγαθών και της υγείας.

Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η φτώχεια είναι ένα μακρόχρονο πρόβλημα, ενώ το ένα τέταρτο περίπου αυτών που εξέρχονται από τη φτώχεια, επιστρέφουν σ' αυτήν μέσα σε δύο περίπου χρόνια.

Εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται για μεγάλο διάστημα κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι συνήθως άτομα τα οποία δεν ολοκλήρωσαν τις γυμνασιακές τους σπουδές, Αβορίγινες Αυστραλοί, ηλικιωμένοι άνω των 65 χρόνων, εκείνοι που αντιμετωπίζουν για μεγάλο διάστημα προβλήματα υγείας ή αναπηρίας και εκείνοι που είναι μέρος οικογένειας ανέργων. 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεταξύ άλλων, προτείνονται: Έγκαιρη αντιμετώπιση ψυχικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων γονιών και παιδιών, ισότητα ευκαιριών στον εκπαιδευτικό χώρο, έκλειψη διακρίσεων κατά των αυτοχθόνων στον εργασιακό χώρο.

Πιο συγκεκριμένα, η Ann Hampshire, από τον φιλανθρωπικό οργανισμό Smith Family, η οποία πήρε μέρος στην εν λόγω έρευνα, δήλωσε ότι απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και προσπάθεια προκειμένου να εντοπιστούν και να βοηθηθούν οικογένειες τα παιδιά των οποίων αντιμετωπίζουν προβλήματα εκπαιδευτικής φύσης. 

Η ίδια επεξηγεί, ότι αν οι οικογένειες δεν έχουν τη στοιχειώδη οικονομική άνεση, τότε είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο τα παιδιά μπορούν να έχουν καλές επιδόσεις στο σχολείο".

Το ότι απαιτούνται διαρθρωτικές κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστεί με επιτυχία το πρόβλημα της φτώχειας στην Αυστραλία, τονίζουν και άλλοι παράγοντες.

Ο Georgie Harmen, διευθύνων σύμβουλος του Beyondblue, δήλωσε ότι "το σύστημα ψυχικής υγείας βάζει τους ανθρώπους στην τροχιά της κρίσης και της νοσοκομειακής φροντίδας, αντί να τους στηρίξει να βρουν μια καλή εργασία, ώστε να μπορέσουν να βγουν από μια ζωή φτώχειας και μιζέριας".

Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού Mental Health Australia, Frank Quinlan, απαντά: "Είναι γεγονός ότι η εργασία είναι συχνά ο καλύτερος δρόμος που οδηγεί έξω από τη φτώχεια. Ωστόσο, γεγονός παραμένει το ότι τα φράγματα στον εργασιακό χώρο δεν τα θέτει ο άνεργος, αλλά αυτοί οι εργασιακοί χώροι οι οποίοι δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν με επιτυχία άτομα τα οποία αντιμετώπισαν δύσκολες καταστάσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα".

Μελέτη του φιλανθρωπικού οργανισμού Brotherhood of St. Laurence, με τίτλο "Need to Succeed", στην οποία πήρε μέρος και ο ομογενής Δρ. George Myconos, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, νέοι που φεύγουν από το σχολείο πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά εμπόδια που δεν εντοπίζονται μόνο στο σχολικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν. Μεταξύ των σοβαρότερων είναι φτωχή απόδοση στα μαθήματα -κυρίως ανάγνωσης και γραφής- έλλειψη αυτοεκτίμησης και στήριξης από το οικογενειακό περιβάλλον. Η έγκαιρη εντόπιση των προβλημάτων αυτών από το σχολείο, καθώς επίσης και η επαρκής χρηματοδότηση των εκπαιδευτηρίων από την πολιτεία, υπογραμμίζονται ως ζωτικοί παράγοντες για την αναχαίτιση του προβλήματος.

Να τονιστεί, επίσης, ότι η μελέτη της Επιτροπής Οικονομικής Ανάπτυξης Αυστραλίας, ανακοινώνεται τη στιγμή που η κυβέρνηση προετοιμάζει ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αναμένεται, το λιγότερο, να υποχωρήσει, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, από την πολιτική "όχι επίδομα για έξι μήνες για τους άνεργους κάτω των 30 χρόνων", καθώς επίσης και στις περικοπές που προγραμμάτιζε στις φοροαπαλλαγές οικογενειών και αλλαγές στη σύνταξη γήρατος.

Εκτιμάται ότι δεν θα υπάρξουν μεγάλες εκπλήξεις, στον επόμενο οικονομικό προϋπολογισμό, γεγονός εντούτοις παραμένει ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι να ζουν κάτω από το όριο φτώχειας στην "Τυχερή Χώρα", δεν είναι απλά "επαίσχυντο", αλλά και παράλογο.

DEITE AKOMA

Όχι άλλο ξύλο μαμά..