Γράφει η
Δρόσισε απόψε
Μετά τον Δεπαπενταυγουστο έλεγε η μανα μου ο καιρός αλλάζει..απόψε λιγάκι δρόσισε. Η φύση ηρέμησε, παίρνει μια ανάσα. Μια ανάσα μεταξύ του όμορφου καλοκαιριού που δεν βιάζεται να φύγει και του χειμώνα που περιμένουμε. Το αεράκι δροσίζει τα φύλλα των δέντρων, τα χαϊδεύει θαρρείς. Γέρνεις και κάποια στιγμή το παραθυρόφυλλο… έχει μια στάλα ψύχρα. Ρίχνεις κι ένα λεπτό σάλι στους ώμους κι ας ήταν φρέσκια η ανάμνηση από το πολύ θερμό φετινό καλοκαίρι, υπάρχει και μια γλυκιά μελαγχολία, λίγη θλίψη για κάτι που τελειώνει σιγά σιγά… και φεύγει. Για τη γειτονιά ίσως, που… κάθε Σεπτέμβρη διαλύεται για να ζωντανέψει και πάλι αρχές του επόμενου καλοκαιριού.. Απολαμβάνεις τα διάφανα ηλιοβασιλέματα, τα παίρνεις με τα μάτια σου και τα χώνεις μέσα, πιο βαθιά… στη καρδιά σου. Και τις γλυκιές νύχτες μ’ έναν ουρανό γεμάτο αστέρια που καταβροχθίζουν την μονοτονία του μαύρου. Και μετά… το φεγγάρι! Όχι δεν είναι απόψε πανσέληνος, αλλά έχει τόσο φως... Όμορφες, πράγματι, νύχτες! Μαγικές βραδιές στον μαγικό τόπο , που δεν χρειάζεται και πολύ για να σχηματιστεί στα χείλη ένα μεγάλο χαμόγελο και στην καρδιά σου μια γαλήνη. Αγαπημένος μήνας. Όσο μελαγχολικός πρέπει, για να μπορείς να κοιτάζεις ξανά μέσα σου τα θέλω και τα πρέπει σου. Αυτό είναι το μυστικό.
Τούτος ο μήνας, όσο κανένας άλλος, μας δημιουργεί την αίσθηση ότι περνάμε σε άλλη εποχή. Κάνει το τέλος του καλοκαιριού να μοιάζει σαν αρχή ταξιδιού. Όλα τα παραπάνω έχουν φροντίσει γι’ αυτό κι αφήνουν μια δόση νοσταλγίας να ταλαιπωρεί το μυαλό μου. Ίσως να φταίει και τούτο το τραγούδι που μου ’ρχεται στο στόμα και το σιγοψιθυρίζω:
«Τον Αύγουστο που μου χρωστάς τον ξέχασες
Σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες
Κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε
Φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε
Τ’ Αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το ζήσαμε
Πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης και χωρίσαμε
Πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία
Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία...».
Αλλά για ένα πράγμα είμαι σίγουρη πως μια σιγανή βροχή, κάποια στιγμή, λείπει για να σκοτώσει την ανάμνηση του καλοκαιριού και να σου κάνει πιο έντονη την αναμονή του χειμώνα.
Γ.Ι.
 |
| ΓΙΏΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΊΔΟΥ φιλολογος-συγγραφεας |
Δρόσισε απόψε
Μετά τον Δεπαπενταυγουστο έλεγε η μανα μου ο καιρός αλλάζει..απόψε λιγάκι δρόσισε. Η φύση ηρέμησε, παίρνει μια ανάσα. Μια ανάσα μεταξύ του όμορφου καλοκαιριού που δεν βιάζεται να φύγει και του χειμώνα που περιμένουμε. Το αεράκι δροσίζει τα φύλλα των δέντρων, τα χαϊδεύει θαρρείς. Γέρνεις και κάποια στιγμή το παραθυρόφυλλο… έχει μια στάλα ψύχρα. Ρίχνεις κι ένα λεπτό σάλι στους ώμους κι ας ήταν φρέσκια η ανάμνηση από το πολύ θερμό φετινό καλοκαίρι, υπάρχει και μια γλυκιά μελαγχολία, λίγη θλίψη για κάτι που τελειώνει σιγά σιγά… και φεύγει. Για τη γειτονιά ίσως, που… κάθε Σεπτέμβρη διαλύεται για να ζωντανέψει και πάλι αρχές του επόμενου καλοκαιριού.. Απολαμβάνεις τα διάφανα ηλιοβασιλέματα, τα παίρνεις με τα μάτια σου και τα χώνεις μέσα, πιο βαθιά… στη καρδιά σου. Και τις γλυκιές νύχτες μ’ έναν ουρανό γεμάτο αστέρια που καταβροχθίζουν την μονοτονία του μαύρου. Και μετά… το φεγγάρι! Όχι δεν είναι απόψε πανσέληνος, αλλά έχει τόσο φως... Όμορφες, πράγματι, νύχτες! Μαγικές βραδιές στον μαγικό τόπο , που δεν χρειάζεται και πολύ για να σχηματιστεί στα χείλη ένα μεγάλο χαμόγελο και στην καρδιά σου μια γαλήνη. Αγαπημένος μήνας. Όσο μελαγχολικός πρέπει, για να μπορείς να κοιτάζεις ξανά μέσα σου τα θέλω και τα πρέπει σου. Αυτό είναι το μυστικό.
Τούτος ο μήνας, όσο κανένας άλλος, μας δημιουργεί την αίσθηση ότι περνάμε σε άλλη εποχή. Κάνει το τέλος του καλοκαιριού να μοιάζει σαν αρχή ταξιδιού. Όλα τα παραπάνω έχουν φροντίσει γι’ αυτό κι αφήνουν μια δόση νοσταλγίας να ταλαιπωρεί το μυαλό μου. Ίσως να φταίει και τούτο το τραγούδι που μου ’ρχεται στο στόμα και το σιγοψιθυρίζω:
«Τον Αύγουστο που μου χρωστάς τον ξέχασες
Σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες
Κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε
Φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε
Τ’ Αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το ζήσαμε
Πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης και χωρίσαμε
Πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία
Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία...».
Αλλά για ένα πράγμα είμαι σίγουρη πως μια σιγανή βροχή, κάποια στιγμή, λείπει για να σκοτώσει την ανάμνηση του καλοκαιριού και να σου κάνει πιο έντονη την αναμονή του χειμώνα.
Γ.Ι.
No comments:
Post a Comment