ΖΩΗ- Σταρ του πορνό βοηθά παιδάκια με ειδικές ανάγκες

❱❱ Το περιστατικό με το κοριτσάκι σε αναπηρικό καρότσι που άγγιξε την ψυχή της ❱❱ 
θα δίνει σε ιδρύματα τα έσοδα από τις ερωτικές ταινίες της

Από την
ΚΛΑΡΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Κατερίνα είναι μία πανέμορφη, εντυπωσιακή γυναίκα. Πορνοστάρ στο επάγγελμα, αλλά στην πραγματικότητα... δασκάλα! Μια δασκάλα που παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς σε μια κοινωνία απάνθρωπη.
Εχοντας δει το σκληρότερο πρόσωπο της ζωής η ίδια, ως παιδί, θέλει να κάνει τη ζωή των παιδιών που δοκιμάζονται καλύτερη. Η Κατερίνα έχει αποφασίσει, λοιπόν, να διαθέτει όλα τα έσοδά της από τις ταινίες πορνό του Δημήτρη Σειρηνάκη, όπου πρωταγωνιστεί, για να βοηθάει παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Η «Espresso» συνάντησε από κοντά τη γυναίκα που σε δύσκολες εποχές δείχνει μεγαλείο ψυχής! «Με λένε Κατερίνα. Το επώνυμο δεν θα 'θελα να το πούμε... Απλά Κατερίνα. Είμαι 34 χρόνων και είμαι από τη Ρωσία. Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο, όπου με άφησαν οι γονείς μου. Τους βρήκα, τους ξέρω και ξέρω και γιατί με παράτησαν, αλλά δεν θέλω να το συζητάω» μας λέει και συνεχίζει: «Ηρθα στην Ελλάδα όταν ήμουν 18 χρόνων. Δεν έχω σπουδάσει τίποτα ούτε έχω πάει σχολείο. Δούλευα ως χορεύτρια. Είμαι στη βιομηχανία του πορνό από το 2015, που έκανα την πρώτη μου ταινία. Εχω μία κόρη 15 χρόνων, που δεν ξέρει τι δουλειά κάνω. Μου την πήρε ο πατέρας της. Δεν είχαμε παντρευτεί. Κράτησε εκείνος την επιμέλεια γιατί ήμουν μικρή και δεν ήξερα τη γλώσσα. Τη βλέπω κάπου κάπου... Δεν ξέρω τι της έχει πει για μένα. Παντρεύτηκα κάποιον άλλο αργότερα, αλλάν σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν από επτά χρόνια. Είμαι μόνη μου!»

Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί να διαθέτει τα χρήματά της σε φιλανθρωπικούς σκοπούς; «Αποφάσισα να δίνω όλα τα έσοδα από τις ταινίες μου σε ιδρύματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Θέλω να μπαίνουν κατευθείαν στον λογαριασμό τους. Ετσι νιώθω ότι είμαι χρήσιμη στην κοινωνία και βοηθάω. Πιστεύω ότι όλοι όσοι είμαστε υγιείς και αρτιμελείς έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε εκείνους που δεν είναι. Το σκεφτόμουν καιρό. Και το ότι έχω μεγαλώσει τόσο δύσκολα έπαιξε τον ρόλο του σε αυτή μου την απόφαση». Υπήρξε όμως και ένα περιστατικό σαν αυτά που όλοι ζούμε στην καθημερινότητά μας... Εκείνη, όμως, την άγγιξε και λειτούργησε ως καταλύτης στην απόφασή της.

Σκισμένα παπούτσια
Στην περιγραφή του η φωνή της σπάει, τα μάτια της βουρκώνουν και σκουπίζει με την ανάποδη της παλάμης το δάκρυ της: «Μια μέρα ήμουν με το αυτοκίνητό μου σταματημένη σε ένα φανάρι. Δίπλα ήταν μια γυναίκα που έσπρωχνε ένα αναπηρικό καρότσι με ένα κοριτσάκι. Ηταν όμορφο αυτό το παιδί και ας ήταν έτσι, παράξενα καθισμένο στο καροτσάκι. Κοίταξα τη γυναίκα και τα παπούτσια που φορούσε ήταν σκισμένα! Προφανώς ό,τι λεφτά είχε τα έδινε για τις ανάγκες του παιδιού. Εκείνη τη στιγμή η απόφαση στο μυαλό μου πήρε υπόσταση! Εστειλα με γραπτό μήνυμα στον Δημήτρη (σ.σ.: Σειρηνάκη) αυτό που θέλω να κάνω με τα χρήματα. Ετσι ευχαριστιέται η ψυχή μου! Σκέφτομαι ότι θα βοηθήσω και νιώθω γεμάτη. Χαμογελώ».

Βιοποριστικές ανάγκες
Σε ό,τι αφορά τις δικές της βιοποριστικές ανάγκες, η Κατερίνα δεν δείχνει καμία ανησυχία. «Τα λεφτά είναι τίποτα! Εχουν περάσει από τα χέρια μου πολλά και τα έχω φάει σε ρούχα, τσάντες και παπούτσια! Τώρα ξέρω πόσο μάταια είναι όλα αυτά. Τώρα ξέρω ότι δεν μου δίνουν αξία τα ακριβά ρούχα και οι τσάντες, ούτε με ομορφαίνουν! Αντιθέτως, εγώ δίνω αξία σε αυτά και τα ομορφαίνω!
Παίρνω μια τσάντα με 5 ευρώ, για παράδειγμα, και ξέρω ότι κρατώντας την δείχνει ωραία! Εγώ θα βρω τρόπο να ζήσω. Δεν θα πεθάνω! Θα χορεύω παράλληλα και θα έχω λεφτά για τα έξοδά μου. Φεύγοντας από τη Ρωσία για την Ελλάδα σκεφτόμουν να βγάλω λεφτά, να κάνω κάτι δικό μου. Να αγοράσω ένα σπίτι.

Στην Ελλάδα, γιατί στη Ρωσία δεν θέλω να ξαναγυρίσω ποτέ! Ακόμα και η σκέψη όσων πέρασα εκεί με στεναχωρεί και δεν την κάνω. Τα πρώτα χρόνια έστελνα λεφτά στη Ρωσία, στους δικούς μου. Τώρα δεν θέλω να αγοράσω σπίτι ούτε στην Ελλάδα. Νοικιάζω σπίτι και είμαι και μια χαρά. Θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να βοηθάω παιδιά με ειδικές ανάγκες» αναφέρει.

«Στον φόβο καλώ τον Θεό, στη χαρά το ίδιο...»

Μια γυναίκα με τη ζωή της Κατερίνας θα περίμενε κανείς να είναι μακριά από τον Θεό. Με αυτό το στερεότυπο, λοιπόν, η επόμενη ερώτησή μας είχε να κάνει με την πίστη. «Πιστεύω πολύ στον Θεό! Δεν κάνω αυτά που κάνουν οι πιστοί, αλλά η ψυχή μου πιστεύει πολύ σε Εκείνον!
Στον φόβο καλώ τον Θεό, στη χαρά το ίδιο...» λέει. Άραγε έχει σκεφτεί ότι με την απόφασή της επιχειρεί να Τον... καλοπιάσει; «Δεν το κάνω γι' αυτό. Δεν ξέρω αν είμαι ευαίσθητη ή όχι. Μου αρέσει να λέω ευχαριστώ και συγγνώμη όταν φταίω» αναφέρει με ταπεινότητα.
Και πράγματι λέει «ευχαριστώ» και δημόσια στον Θεό που την έχει καλά και σε έναν από τους λίγους ανθρώπους που της έχουν σταθεί, όπως επισημαίνει. «Ο Δημήτρης Σειρηνάκης είναι πολύ καλός άνθρωπος. Με έχει βοηθήσει πολύ. Είπαμε να κάνουμε σύντομα την επόμενη ταινία μου και μου υποσχέθηκε ότι όπου μπορεί να με βάζει να παίζω θα το κάνει για να εξοικονομήσω περισσότερα χρήματα για τον σκοπό μου!» αναφέρει.Espresso