Eν ΣΥΔΝΕΥ.Οι κλέφτες,ο Μιχαλολιάκος και η Εκκλησία

Δεν ξέρω πώς θα το πάρουν οι Έλληνες αυτό με τα σπίτια και τα εκατομμύρια τωνπολιτικών. Μπορεί ξαφνικά να μουντάρουν. Δεν ξέρω. Πάντως εδώ στην Αυστραλία φαίνεται λίγο απίθανο να κυκλοφορούσε τόσο χρήμα
και να καθόμαστε όλοι να βλέπουμε. Άλλα κόλπα
εδώ. Θα τους είχανε κάνει στεγνό καθάρισμα. Εδώ
κοτζάμ υπουργός πέρασε κάποτε ένα ραδιόφωνο
από το τελωνείο και τον τρέχανε στις φυλακές. Γίνεται τώρα μια χώρα που περνάει κρίση και πείνα και ανεργία και να βγαίνουν στη φόρα αγορές εκατομμυρίων. Ξέρετε για τι λεφτά μιλάμε; Για υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος 10,3 δισ. ευρώ. Κάτι ψιλά δηλαδή. Θα μου πείς δεν τα είχε κανείς μετρητά στη τσέπη, εντάξει αλλά κάποιος κάπου τα ξέπλυνε και δε γίνεται αυτός να ξέπλενε και εσύ να έβλεπες! Δε γίνεται όλες αυτές οι αγορές να είναι παραμύθι.  Και δεν πετάγεται κανείς να φωνάξει: Πόθεν έσχες ρε μεγάλε; Πολιτικοί είναι αυτοί ή εφοπλιστές; Να καταγγέλλει ο μεσίτης ότι τον απειλούν με καραμπιστόλες διάφοροι καμικάζι και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός; Θα
μου πείτε και τι να κάνουν. Να πιάσουν όλους τους καμικάζι της Αθήνας και να του κλείσουν Κορυδαλλό; Δεν πάει όμως, έτσι. Πρώτα – πρώτα βρήκαμε λεφτά για να κλείσουμε τρύπες. Τι να
κλείσεις με το ΕΚΑΣ της γιαγιάς  από την  Ξάνθη;
Και το τσιγάρο να κόψει ο παππούς στη Σπάρτη,πώς να σου μαζέψει τόσα εκατομμύρια που μας λείπουν; Ενώ πας μέχρι Βουλή τα μαζεύεις, κλείνεις την τρύπα και περισσεύουν να φάς και σουβλάκι με πίτα. Μου φαίνεται όμως περίεργο να τα
βλέπουμε όλοι εμείς και να μη τα βλέπουν οι άλλοι, που είναι στα πράματα. Μια βόλτα στη Βουλή, μια βόλτα στις εφορίες, μια βόλτα στις πολεοδομίες, να τα λεφτά που έχουμε ρημάξει το
υπαλληλίκι στην τράκα και δε μαζεύονται. Επειδή τελικά ο Άκης είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Όχι βάλαμε μέσα τον Άκη και τη Βίκη και καθαρίσαμε. Ούτε με το Σμπώκο δεν καθαρίζεις, στη Βουλή πρέπει να πάρεις σκούπα και φτυάρι.  Που έχουμε ταράξει τις συντάξεις των γερόντων και
δεν φτουράνε. Τελικά νομίζω ότι είμαστε τελείως αδιάβαστοι, η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα και παρόμοιες περιπτώσεις. Ο Βεσπασιανός
σε μια δύσκολη οικονομική στιγμή τα πήρε από
τους εφοριακούς που είχανε ρημάξει τους Ρωμαί-
ους πολίτες και αποζημίωσε το λαό.
Φανταστείτε τι κλέφτες ήταν οι σχωρεμέ-
νοι. Θα μου πείς πού να τον βρούμε τώρα
τον Βεσπασιανό που καθιέρωσε και τις
«βεσπασιανές» για να ξαλαφρώνουμε. Δεν υπάρ-
χουν  Βεσπασιανοί μας τελείωσαν ή έχουμε τελει-
ώσει εμείς; Επειδή είναι ντροπή αυτές τις λαμο-
γιές να βγαίνει να τις φωνάζει ο Μιχαλολιάκος και
ο Κασιδιάρης που καμιά σχέση δεν έχουν με τον
ελληνισμό και την Ελλάδα. Οι Έλληνες δεν ήταν
ποτέ αλήτες, ρατσιστές και θρησκόληπτοι. Οι
άλλοι το παίζουν καθωσπρέπει και όλα τα φταίει ο
καπιταλισμός και τέτοιες αηδίες. 
Ποιος καπιταλισμός κυρία Αλέκα; Ντρέπε-
σαι να πεις οι κλέφτες; Εμ ο Τσίπρας; Τον
ακούσατε ποτέ να πει οι κλέφτες οι πολι-
τικοί; Μπήκε στο σύστημα ο παίδαρος. Θα μου
πείς τότε: Δε μένει κανένας; Όχι μένει η εκκλησία
του δήμου πατριώτες.  Εγώ, εσείς, εμείς. Η εκ-
κλησία του δήμου που έσωσε τα κτίρια της Κοι-
νότητας. Η εκκλησία του δήμου που χωρίς πολλές
κουβέντες κάθιζε στο σκαμνί τους κλέφτες ή τους
έστελνε στον αγύριστο χωρίς εξεταστικές. Απλά
δε βρίσκεται ένας Έλληνας να τη συγκαλέσει. Τι
λέει ο Κάλβος; «Ένας άνδρας γενναίος». Άλλωστε
ζούμε σε μια περίεργη εποχή που έχουμε ξεχάσει
και τα ελληνικά, τα έχουμε μπασταρδέψει. Και
όταν λέμε εκκλησία, αντί για την καρδιά της δη-
μοκρατίας, εννοούμε απλά ένα χριστιανικό ναό.   
Ζ.Κ. ΜΕΛΑΣ
Απο τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ Σελ.3
http://greekherald.com.au/BrowsePdf.aspx

ΕΝ ΣΥΔΝΕΫ.Πορεία στο Μάρικβιλ.. Το καλύτερο Ελληνικό κείμενο σήμερα..

 Το χρονογράφημα
 της 3ης σελίδας
 του
 Ελληνικού Κήρυκα,greekherald.
ξεχωρίζει.

Το έχω ξαναγράψει; Μπορεί. Όταν βγαίνω Μάρικβιλ παθαίνω. Το θυμάμαι παλιά ελληνικό κέντρο με την κουλτούρα του τη μεταναστευτική, με τον Πρίντεζη να πίνει καφέ στο «Σελήνη», και τώρα μου φαίνεται σα ναός που αλλαξοπίστησε. 
Μελωμένες πάπιες, «πορκ εντ ρολ», ψωμί Χο Τσι Μινχ ζυμάρι του κερατά,το τρως και σε τρώει, σου κάθεται στο στομάχι σα να κατάπιες τσιμεντόλιθο. Στους δρόμους ανάμεικτες Βιετναμέζες και Αυστραλέζες σε ένα φρικτό κοκτέϊλ που δεν πίνεται με τίποτα.  Εκεί που «κολυμπάω» λοιπόν ανάμεσα στη Σαϊγκόν και την Καντόνα, στη Χο Τσι Μινχ και τον Μεκόγκ, φυλάγομαι να μη ξοκείλω σε αφιλόξενα βιετναμέζικα μανάβικα και Θάϊ κομμωτήρια, σε ρέστωραντ με ξυλάκια και μουσική Μάνταριν.

Οπισθοδρομώ για λίγο και μυστικά ψάχνω τα στέκια τα ελληνικά που μου λείπουν. Ανάμεσα σε υπολείμματα ταξιδιωτικών γραφείων, μπακάλικων και «γκρινγκρόσερις» κάπου βλέπω σαν

σκιές τις μορφές τις παλιές τις γνώριμες με τα ελληνικά τους και τα πολιτικά τους, να γλιστρούν σαν φαντάσματα μέσα σε ροκ περιβάλλον, ιονισμένο. Πάω να μπλέξω μαζί τους και μου ξεφεύ-

γουν, δεν πιάνονται.  Υπήρξε λοιπόν εποχή που αν δεν ήξερες ελληνικά δεν μπορούσες να διασχίσεις το Μάρικβιλ. Ακόμα και οι Αυστραλοί πολιτικοί που κυκλοφορούσαν ξέρανε στοιχειώδη

ελληνικά «τι κάνες φίλε...». Άσε, οι Αυστραλέζες τα μιλάγανε φαρσί, τα μαθαίνανε και μόρτικα στο Πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου, ανοίγανε το στόμα και βγάζανε σαρδέλες Καλλονής. Πού να βρεις τώρα Αυστραλέζα να μιλάει ελληνικά στο Μάρικβιλ! Όσες  μιλούσαν βλέπουν τα μαρούλια ανάποδα, οι καινούργιες, κάτι ψηλές σαν σεντερ μπακ, παλεύουν να μάθουν κινέζικα και γλωσσεύει η μπέρδα τους, γίνονται νούμερα. Τώρα ελληνικά δεν καταλαβαίνουν ούτε οι Έλληνες…
 Σε πρώτη φάση, αν εξαιρέσεις τα μεσημέρια που οι γέροι φουντάρουν σαν σκουριασμένα λίμπερτις και δένουν στα παγκάκια της Μάρικβιλ ρόουντ,αν θέλεις να ανταμώσεις υπολείμματα Ελλήνων ξυπνάς πρωί με τους γαλατάδες, με τους ψωμάδες και τα κοφι σοπ τα εργατικά και τη στήνεις Μάρικβιλ ρόουντ, εκεί, Ιλαγουάρα, Βικτόρια και δε συμμαζεύεται. Θα υποστείς βέβαια τα καλωσορίσματα των κοράκων που δεν ξέρω ακόμα γιατί δεν τα έχουνε ανακηρύξει εθνικά πουλιά της Αυ-

στραλίας, και θα παραφυλάξεις εκεί κοντά στα εφημεριδοπωλεία, τα νιουσέτζενσι. 

Εκεί ξεμυτάνε πρωί – πρωί ανάλαφροι απ’τα στενά, οι χαλκέντεροι που βασίλευαν κάποτε από Ιλαγουάρα μέχρι Βικτώρια και Λίβινγκστον ρόουντ, από Ντάλγουϊτς Χιλ μέχρι Σύντενχαμ και Πήτερσαμ. Είναι αυτός ο εξόριστος ελληνισμός που δια της μεθόδου Καραμανλή στήριξε την ελληνική οικονομία με τα περίφημα εμβάσματα και στερήθηκε η Ελλάδα

τους Έλληνες.

Φάγαμε καλά βέβαια που είχαμε πάθει όλοι αβιταμίνωση πήραμε και σπίτι και το δικό μας στο χωριό, το πατρικό,  το παίρνει τώρα ο Γερμανός και ο Εγγλέζος μισοτιμής και μας βγάζει από μακριά τη γλώσσα. Και όποιος λέει ότι μας έδωσε ψωμί η Αυστραλία,

λέει κουταμάρες. Η Αυστραλία δεν δίνει ψωμί δουλειά δίνει και σε ανταπόδοση σου παίρνει τα νιάτα, σε στύβει και σε αφήνει σταφιδιασμένο να προσέχεις τα εγγόνια μη σου φύγουν.   
…Έξι καιμισή το πρωί. Η υγρασία τρυπάει τα κόκκαλα. Η ατμόσφαιρα φορτωμένη ρευματισμούς, αρθριτικά και κοράκια, στέλνει μηνύματα πονετικά στα γόνατα και στη μέση σε κάνει να νιώθεις σαν παλιό Χόλντεν που ξεχάσανε να το γρασάρουν.

Ξημερώνει στο Μάρικβιλ. Μια μέρα ακόμα αγκαλιάζει το πανέμορφο το Σύδνεϋ. Μια μέρα

ακόμα πεταμένη στην Αυστραλία…           

Ζ.Κ. ΜΕΛΑΣ

ΤΡΙΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012-TUESDAY 18 SEPTEMBER 2012

Σημ. ’Εφημερίς’..Δειτε και κρατήστε αυτο το κείμενο είναι σπάνιο ..και πρέπει να το διδάσκονται τα Ελληνόπουλα(!!!!) σ ολόκληρο τον κόσμο..και στο Μάρικβιλ...