Πέθανε πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ (φωτο)

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών άφησε ο πρώην βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αθανάσιος Φιλιππόπουλος.

Σε δήλωσή της η πρόεδρος του ΚΙνήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά ανέφερε:

«Με μεγάλη μας θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα έναν δικό μας άνθρωπο, τον Θανάση Φιλιππόπουλο.

»Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με συνέπεια και περίσσια εργατικότητα, γνωρίζοντας την αγάπη του κόσμου αλλά και τον σεβασμό όλων, ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης.

»Άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας, ένα νοσοκομείο για την ανέγερση του οποίου έδωσε ο ίδιος τον δικό του αγώνα ως υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986.

»Θα τον θυμόμαστε πάντοτε με σεβασμό και θα τιμούμε τη μνήμη του όπως του αξίζει.

»Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Δημήτρης Κρεμαστινός: Με αυτό το ΚΙΝΑΛ δεν θέλω καμιά απολύτως σχέση

Τέλος στις σχέσεις του με το σημερινό Κίνημα Αλλαγής βάζει ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός, πρώην υπουργός και πρώην βουλευτής Δωδεκανήσου, αλλά και προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο ίδιος ανακοίνωσε την απόφασή του σε στενούς του φίλους, αναφερόμενος, μάλιστα σε ραδιοφωνική συνέντευξη στο News24/7 στους 88,6 και το παρασκήνιο του τηλεφωνήματος που αμέσως μετά είχε με την επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι συνομιλητές του στην ιστοσελίδα, μετά την τηλεφωνική συνέντευξη υπήρξε τηλεφώνημα από τη Φώφη Γεννηματά,

που είχε ως κατάληξη η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, να κλείσει το τηλέφωνο.

Ο λόγος είναι διότι της είπε ότι εμμένει στις θέσεις του, γεγονός που εκνεύρισε τη Φώφη Γεννηματά.

Ο Δ. Κρεμαστινός, μετά από αυτό, είπε στους φίλους του ότι με αυτό το ΚΙΝΑΛ, που ούτε το σύμβολο τον εκφράζει, ούτε η ουσία, δεν θέλει καμία απολύτως σχέση.

Το σημερινό ΚΙΝΑΛ δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ο κόσμος γνώρισε ως ΠΑΣΟΚ, τους είπε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ

Νίκος Παπανδρέου 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

✅ «Ο πρόεδρος εκλέγεται άμεσα από τα Μέλη και τους Φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα χρόνια». Αυτό αναφέρει κατά γράμμα το άρθρο 41 στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ. Όσοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν τούτο το δεδομένο ή να βρουν διαδικαστικά τερτίπια για να αποφύγουν ανοικτές εκλογές μόνο κακό στο κόμμα κάνουν. Αλλοιώνουν την γνήσια δημοκρατική παράδοση της παράταξης. Και φυσικά, καταστρατηγείται το ίδιο το καταστατικό και καθιστά την όποια άλλη οδό ως μη νόμιμη. Μπορεί, δηλαδή, οποιοσδήποτε μέλος να προσφύγει στην δικαιοσύνη σε περίπτωση αλλοίωσης του καταστατικού και φυσικά θα δικαιωθεί πανηγυρικά.

✅ Η εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την βάση εφαρμόστηκε από το 2004 και μετά. Ήταν μια καινοτομία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, μία διαδικασία, που έφερε μια νέα πνοή στο πολιτικό σύστημα. Αν θέλετε, άλλαξε το ρου της ιστορίας, εφόσον στην συνέχεια υιοθετήθηκε και από την Νέα Δημοκρατία. Έφερε έτσι τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο προσκήνιο και τελικά τον έκανε και σημερινό πρωθυπουργό. Τούτο το δημοκρατικό εγχείρημα απορρίφθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο αρχηγός του δικαιολόγησε την θέση αυτή λέγοντας ότι «δεν αισθάνομαι ότι χρειάζομαι καμία εκλογή για να αποκτήσω κύρος ηγεσίας.»

✅Το να θέλουν ορισμένοι να αποφύγουμε τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ από την βάση είναι ένα βήμα προς τα πίσω, μια οπισθοδρόμηση στις πραγματικές μας αξίες. Αν δεν γίνουν εκλογές όπως ορίζει το καταστατικό, το κόμμα θα μπει σε μια ανώφελη και επικίνδυνη εσωστρέφεια που θα συρρικνώσει και άλλο την όποια απήχηση έχει ακόμη στον κόσμο.

✅ Για να ανοίξει τα «φτερά» του, το ΠΑΣΟΚ πρέπει - και αυτό είναι το μάθημα της Δημοκρατίας αλλά και του Ανδρέα – να έρθει και πάλι κοντά στον λαό. «Μαγειρέματα» πίσω από κλειστές πόρτες με επιχειρήματα που προσβάλλουν την νοημοσύνη των προοδευτικών πολιτών, θυμίζουν τακτικές κλειστών και αυταρχικών κομμάτων παλιότερης εποχής. Άρα κατόπιν συνεδρίου, εκλογές. Έτσι θα αποκτήσουμε τον σωστό «αέρα» για την πορεία προς τα εμπρός.

✅ Ο υποψήφιος/υποψήφια πρόεδρος έχει ένα θέμα να απαντήσει σε αυτές τις εκλογές: θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να υφίσταται ως κόμμα ή όχι; Φυσικά όποιος κατέβει για αρχηγός πρέπει να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ! Η προσπάθεια «αποπασοκοποίησης» έγινε με μία σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η «Ελιά», η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και εν τέλει και το «Κίνημα Αλλαγής». Αυτό το μήνυμα αποκόμισα απ’ τα ταξίδια μου ανά την Ελλάδα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Και όχι μόνο εγώ: το ίδιο μήνυμα αποκόμισαν όλοι οι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές. Είδαν ότι ο κόσμος συγκινείται, συσπειρώνεται και συμμετέχει μόνο με αναφορές στο ΠΑΣΟΚ και στον ιδρυτή του.

✅ Είδα επίσης διάφορους υποψηφίους που μέχρι πριν λίγο καιρό απέφευγαν να κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, να σηκώνουν την σημαία του (!), να θυμούνται ξαφνικά ότι η μεγάλη παράδοση της δημοκρατικής παράταξης συνεχίζεται ως ΠΑΣΟΚ, να μεταλλάσσονται μπροστά στα έντονα αιτήματα του κόσμου, να ανακαλύπτουν τη δύναμη του λαού στο ΠΑΣΟΚ (οι ίδιοι που μιλούσαν για το τέλος του). Δεν γίνεται να πετάμε στον κάδο της ιστορίας τα σύμβολά του, επειδή κάποιοι έχουν ενοχικό σύνδρομο για τα όποια λάθη του παρελθόντος. Το μήνυμα στις προηγούμενες εκλογές το έδωσε ο ίδιος ο λαός, και το ακούσαμε όλοι μας: ΠΑΣΟΚ και μόνο ΠΑΣΟΚ.

✅ Το επικείμενο συνέδριο του κόμματος τον Δεκέμβριο έχει μόνο ένα θέμα να αναδείξει: Το αίτημα για το «όλον ΠΑΣΟΚ.» ΚΙΝΑΛ, ΚΙΔΗΣΟ, απομεινάρια του ΔΗΜΑΡ, και λοιπές κινήσεις και τάσεις, όταν έρθει η στιγμή, να ενταχθούν όλα στο ΠΑΣΟΚ.

✅ Άλλωστε το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής τον Μάρτιο δεν πέτυχε τον σκοπό του, δηλαδή την ομογενοποίηση των κομμάτων. Τα κόμματα κάτω από την «ομπρέλα» του ΚΙΝΑΛ υπάρχουν ακόμη και βγάζουν μάλιστα και τις δικές τους ανακοινώσεις. Παράλογο δε αλλά αληθινό μεν, ότι άτομα που είχαν πρωτοστατήσει στην αλλαγή του φορέα και εκείνοι εμμέσως αποδέχονται ότι ήταν λάθος και ζητούν επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ...

✅Η παράταξη με την μεγάλη δημοκρατική παράδοση πρέπει και οφείλει στον κόσμο της να αναγεννηθεί. Εάν ξαναγίνουμε ΠΑΣΟΚ, τότε η απήχηση μας και ο ρόλος μας στα πολιτικά δρώμενα της χώρας είναι δεδομένη. Αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα στο επερχόμενο συνέδριο αλλά και για τις ανοικτές εκλογές για ανάδειξη αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. . Τι ζητάμε? Όχι επιστροφή στο παρελθόν αλλά επιστροφή στις πραγματικές αξίας του ΠΑΣΟΚ, εκείνες του σοσιαλισμού. Με ανοικτές διαδικασίες!

ΤΡΙΚΑΛΑ.Πολύς κόσμος για το Νίκο Παπανδρέου στο ΦΡΟΥΡΙΟ 15.4.19

Από την ανάρτηση στον ΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΙΤΗ του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΝΤΟΥ

To ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό!

18.04.2019 Πολιτική

Πλήθος κόσμου παρευρέθηκε στην εκδήλωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Τρικάλων του «Κινήματος Αλλαγής», που έλαβε χώρα το απόγευμα της Πέμπτης στην κατάμεστη αίθουσα του Φρουρίου, με κεντρικό ομιλητή τον υποψήφιο Ευρωβουλευτή κ. Νίκο Παπανδρέου . Πιο συγκεκριμένα, τον Ευρωβουλευτή προλόγισε ο κ. Θωμάς Χαχάμης, με την χαρακτηριστική φράση «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό», να περνάει το δικό της ηχηρό μήνυμα και να καταχειροκροτείται από τον κόσμο. Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει με καλούς Ευρωβουλευτές και δυναμικούς ανθρώπους, ενώ σχολιάζοντας τα πολιτικά δρώμενα, δήλωσε μη ικανοποιημένος από την κυνική άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία, τονίζοντας την διαφωνία στην υπερφορολόγηση και στον τρόπο διαχείρισης των ανεξάρτητων αρχών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάλασε την έννοια της αριστεράς που πρέσβευε.  Ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής επισήμανε ότι τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, η κακή διαχείριση των εθνικών θεμάτων, η ανομία στους δρόμους και η μη επίλυση των αγροτικών προβλημάτων δίνουν δύναμη στη Νέα Δημοκρατία και έτσι εξηγείται το προβάδισμά της στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις.

Πέθανε πρώην υπουργός της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου

Πέθανε σε ηλικία 88 χρόνων ο γεννημένος στην Κορώνη επιφανής Μεσσήνιος οικονομολόγος, Δημήτρης Κουλουριάνος .

Ο Δ. Κουλουριάνος, υπήρξε στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και αναπληρωτής διευθυντής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), ενώ διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (1982 – 1983) στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς και ευρωβουλευτής (1999 – 2004) με το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα.

Στα πρώτα βήματα του θεσμού της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, ο Δ. Κουλουριάνος μετείχε, ως υποψήφιος για τη Νομαρχία Μεσσηνίας, στις εκλογές του 1998 στις οποίες εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας την τετραετία 1999 – 2002.

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Κουλουριανός

Ο Δ. Κουλουριάνος γεννήθηκε στην Κορώνη το 1930. Σπούδασε οικονομικά στην τότε ΑΣΟΕΕ (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και λίγο καιρό μετά την αποφοίτησή του εντάχθηκε στο δυναμικό της Τράπεζας της Ελλάδος και συγκεκριμένα στην Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών μαζί με τους Γιάγκο Πεσμαζόγλου, Ξενοφώντα Ζολώτα, Απόστολο Λάζαρη και Σάκη Καράγιωργα.

Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ), στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια όπου ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα Educational Planning for Economic Growth.

Εκεί συνδέθηκε στενά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο είχε καθηγητή. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα αποσπάστηκε στο υπουργείο Συντονισμού ως σύμβουλος του Παπανδρέου. Το 1967 η δικτατορία τον απέλυσε από την Τράπεζα της Ελλάδος με αποτέλεσμα να δραπετεύσει με σκάφος στην Ιταλία. Μετά την φυγή του εργάστηκε, έως και το 1981, στην Παγκόσμια Τράπεζα των Ηνωμένων Εθνών.

Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα ύστερα από πρόσκληση του Ανδρέα Παπανδρέου και εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, θέση από την οποία παραιτήθηκε σύντομα για αναλάβει την διοίκηση της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ).

Στις 5 Ιουλίου 1982 διορίστηκε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, παραιτήθηκε όμως στις 9 Σεπτεμβρίου 1983 καθώς διαφωνούσε με τον τρόπο διαχείρισης του δημοσίου χρήματος.

Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική χρημάτισε πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ (1986 – 1990) καθώς και αναπληρωτής διευθυντής στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) κατά την περίοδο 1991 – 1993. Διετέλεσε ευρωβουλευτής με το ΔΗΚΚΙ την περίοδο 1999 – 2004.

Από τι πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου – Ο Κρεμαστινός αποκαλύπτει 23 χρόνια μετά

Το πραγματικό πρόβλημα της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου αποκάλυψε για πρώτη φορά ο Δημήτρης Κρεμαστινός στο βιβλίο αφιέρωμα στον Ανδρέα Παπανδρέου της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ με τίτλο «100 χρόνια από τη γέννησή του – αναζητώντας τον Ανδρέα».

Στο κείμενο που ακολουθεί ο κ. Κρεμαστινός αναφέρεται στα όσα προηγήθηκαν, αλλά και όσα ακολούθησαν το Χέρφιλντ, μέχρι το Ωνάσειο και το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου 1996.

Γράφει, λοιπόν, ο Δημήτρης Κρεμαστινός

«Η υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου και οι επιπτώσεις της

Σεβόμενος το ιατρικό απόρρητο απέφυγα να μιλήσω όλα αυτά τα χρόνια για το ιατρικό πρόβλημα του Ανδρέα Παπανδρέου, που αναμφισβήτητα επηρέασε την πολιτική ζωή της Χώρας.

Όμως επειδή έχουν γραφεί πάμπολλα και, εν πολλοίς, ανεύθυνα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 22 χρόνων, πιστεύω ότι έχω καθήκον να συμβάλω στην ορθή καταγραφή της Ιστορίας.

Τέλη Αυγούστου του 1988 κλήθηκα από την ομάδα των ιατρών που παρακολουθούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου να τον εξετάσω καρδιολογικά.

Το ιατρικό του πρόβλημα εθεωρείτο από τους θεράποντες γιατρούς του κατά βάση παθολογικό πρόβλημα και για τον λόγο αυτό υποβάλλετο μυστικά σε διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις.

Όταν μου εζητήθη να τον επισκεφθώ στο σπίτι του, αντιπρότεινα ότι θα πρέπει ο ίδιος να έλθει στο Καρδιολογικό Τμήμα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών, στο οποίο ήμουν Διευθυντής και τούτο γιατί πίστευα ότι χρειαζόταν η απαραίτητη εργαστηριακή υποδομή προκειμένου να τεθεί η σωστή διάγνωση.

Παρά τις αντίθετες συστάσεις του περιβάλλοντός του, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να έρθει και να εξεταστεί νύχτα στο νοσοκομείο.

Μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης είχα εξομολογηθεί στους συνεργάτες μου ότι δεν είχα δει πλέον παραμελημένο καρδιολογικό άρρωστο σε όλη μου τη σταδιοδρομία.

Πριν από μερικούς μήνες ο Πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί και εξεταστεί στο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Βισμπάντεν στην Γερμανία, όπου ετέθη η διάγνωση της περιοριστικής μυοκαρδιοπάθειας, δηλαδή μια διάγνωση που δεν άφηνε περιθώρια για καμία ουσιαστική θεραπεία, με προσδόκιμο επιβίωσης λίγων μηνών.

Η διάγνωση αυτή κρατήθηκε ιατρικά απόρρητη γεγονός το οποίο άφησε ανοιχτά διάφορα σενάρια συνωμοσιολογίας. Δεν την εγνώριζε ούτε ο ίδιος.

Όμως η πραγματική διάγνωση ήταν σοβαρού βαθμού στένωση της αορτής με ελάττωση της ελαστικότητας (διατασιμότητας) του μυοκαρδίου και καρδιακή κάμψη.

Η παραμελημένη αντιμετώπιση της στένωσης της αορτής είχε οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια σχεδόν τελικού σταδίου, η οποία συγκάλυπτε την εικόνα της βαρύτητας της στένωσης της αορτής.

Το γεγονός αυτό είχε οδηγήσει σε διαγνωστικό λάθος τους συναδέλφους στην Γερμανία, οι οποίοι υποεκτίμησαν την στένωση της αορτής.

Η περαιτέρω διερεύνηση του ασθενούς με στεφανιογραφία, έδειξε την συνύπαρξη σιωπηρής στεφανιαίας νόσου, με πιθανό σιωπηρό έμφραγμα της δεξιάς κοιλίας, το οποίο ουδέποτε είχε αντιληφθεί ούτε ο ίδιος ο ασθενής.

Η κάμψη της δεξιάς κοιλίας ήταν η πρόσθετη παράμετρος που είχε παραπλανήσει τους γιατρούς της Γερμανίας, οι οποίοι έθεσαν τη διάγνωση της μυοκαρδιοπάθειας.

Επακολούθησε άμεση μετάβαση στην Αγγλία, στην αρχή στο νοσοκομείο St. Thomas και εν συνεχεία στο Harefield όπου χειρουργήθηκε από τον Magdi Yacoub με αντικατάσταση της βαλβίδας της αορτής με ανθρώπινη βαλβίδα και παράλληλα bypass.

Η προοδευτική αποκατάσταση της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξε μετεγχειρητικά εντυπωσιακή.

Όμως το πρόβλημα της διάτασης και κάμψης της δεξιάς κοιλίας παρέμεινε μέχρι το τέλος.

Όταν επανειλημμένα τόνιζα στον Πρωθυπουργό ότι η απομάκρυνση από την πολιτική θα του προσέφερε επιπλέον χρόνια ζωής, το απέρριπτε αμέσως, λέγοντας ότι προτιμούσε να είναι ενεργός έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Την ίδια απάντηση έδωσε και όταν του επαναλάμβανα ότι ο δρόμος για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ήταν προτιμότερος για την υγεία και την ζωή του.

Τα αλλεπάλληλα stress και η καθημερινότητα της πολιτικής ζωής με αποκορύφωμα το Ειδικό Δικαστήριο, ήταν οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου 3 φορές στην Εντατική Μονάδα, με κυριότερη αιτία τις λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος και όχι την καρδιακή λειτουργία η οποία υποστηριζόταν με βηματοδότη.

Βηματοδότη ο οποίος είχε τοποθετηθεί μυστικά κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Αγγλία.

Ήταν τέλη Νοεμβρίου του 1995. Ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εισήχθη αιφνιδίως στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.

Η σοβαρότητα της κατάστασής του επέβαλλε να διασωληνωθεί άμεσα. Δηλαδή δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον καθώς ευρίσκετο υπό νάρκωση.

Ως γνωστόν, όταν ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να εκτελέσει τα καθήκοντά του τον αναπληροί ο πρώτος τη τάξει υπουργός.

Όμως, ο πρώτος τη τάξει υπουργός αδυνατούσε στην πράξη να αποφασίσει για μεγάλα εθνικά θέματα που προέκυψαν αιφνίδια και έθεσαν τη χώρα ακόμα και σε κίνδυνο πολέμου.

Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος επισκεπτόμενος επανειλημμένως τον Πρωθυπουργό στο νοσοκομείο προκειμένου να επικοινωνήσει μαζί του για σοβαρά θέματα, διαπίστωνε ότι αυτό ήταν αδύνατον.

Εζήτησε λοιπόν επιμόνως να γνωματεύσουν οι ιατροί ότι ο Πρωθυπουργός εξέλιπε προκειμένου να μπορέσει να εφαρμόσει το Σύνταγμα όταν ο Πρωθυπουργός εκλείπει.

Δηλαδή, να μπορέσει να ακολουθήσει τη διαδικασία που προβλέπεται για εκλιπόντα πρωθυπουργό.

Οι γιατροί δήλωσαν εν σώματι ότι ήταν αδύνατον να δώσουν τέτοια γνωμάτευση αλλά και ότι ούτε καν μπορούν να γνωματεύσουν για προσωρινή αδυναμία διότι ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούσαν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη.

Ότι, δηλαδή, σε περίπτωση που ο Πρωθυπουργός επανέλθει πλήρως θα είχε παυθεί από πρωθυπουργός, ουσιαστικά, με την γνωμάτευσή τους.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητούσε επίμονα την γνωμάτευση υποστηρίζοντας ότι ο, αναπληρωτής, πρώτος τη τάξει υπουργός δεν είναι συνταγματικός πρωθυπουργός και ότι ο ίδιος ο υπουργός δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει τόσο μεγάλες ευθύνες, κατά συνέπεια αδυνατούσε να προχωρήσει την διαδικασία.

Τα εθνικά θέματα χειροτέρευαν από μέρα σε μέρα. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ζητούσε επιμόνως από τους γιατρούς και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προχωρήσουν σε κάποια διαδικασία προκειμένου να αντικατασταθεί ο Πρωθυπουργός.

Ο Μιλτιάδης Έβερτ μου απεύθυνε προσωπικά επιστολή – έκκληση να αναλάβω εγώ την πρωτοβουλία ή οποία θα πρέπει να ευρίσκεται στο αρχείο της Νέας Δημοκρατίας.

Τελικώς, μετά από έναν περίπου μήνα, πριν από την Πρωτοχρονιά του 1996, ο Πρωθυπουργός αποσωληνώθηκε και βγήκε από τη μονάδα. Είχε χάσει τελείως τον χρόνο και την επαφή με τα γεγονότα που είχαν συμβεί όλο αυτό το διάστημα. Επιπλέον, δεν είχε ούτε τη διαύγεια αλλά ούτε τη φυσική ικανότητα να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στον ρόλο του. Ευρίσκετο υπό τεχνητό νεφρό, τεχνητή αναπνοή, εξωτερική παρεντερική σίτιση πέραν του κύριου μεγάλου καρδιολογικού προβλήματος του.

Όμως, θα έπρεπε να αποφασίσει τουλάχιστον να παραιτηθεί. Αλλά ούτε αυτό ήταν δυνατόν και κανένας δεν τολμούσε να του το υποδείξει.

Τελικά υπήρξε η γραπτή παραίτηση από την θέση του Πρωθυπουργού και όχι από την θέση του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αργότερα το τηλεγράφημα της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη.

Η νοσηλεία στο Ωνάσειο υπήρξε ιδιαίτερο κεφάλαιο όπου εκρίθη η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του πολιτικού και ιατρικού κόσμου της Χώρας καθώς σχεδόν όλοι με τις καθημερινές επαφές τους με δημοσιογράφους, δημιούργησαν πέραν του μεγάλου πολιτικού προβλήματος, πρόβλημα επιτέλεσης ορθής ιατρικής που αναμφισβήτητα επηρέασε την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και καθόρισε αρνητικά την όλη εξέλιξη του.

Βέβαια όλα αυτά που συνέβησαν στο Ωνάσειο θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση ενός μυθιστορήματος το οποίο όμως εκφεύγει από το κεφάλαιο της αμιγούς ιατρικής.

Μετά το Ωνάσειο επακολούθησε ένα στάδιο ιατρικού Γολγοθά για τον ασθενή όπου οι πνεύμονες υποστηρίζονταν με αναπνευστήρα, η νεφρική λειτουργία από τεχνητό νεφρό, η καρδιακή λειτουργία από βηματοδότη και για μια περίοδο ετρέφετο και παρεντερικά.

Έζησε μετά την έξοδο από το Ωνάσειο περίπου 6 μήνες, αφού προηγουμένως είχε παραιτηθεί από την πρωθυπουργία.

Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του και ενόψει του Συνεδρίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υφίστατο ένα διαρκές stress με το δίλημμα εάν θα πρέπει ή όχι να παραστεί στο συνέδριο.

Το γεγονός αυτό πιθανόν να συνδέεται με την καρδιακή ανακοπή που υπέστη 4 ημέρες προ του συνεδρίου.

Στη σταδιοδρομία μου, ουδέποτε αντιμετώπισα έναν άλλο άρρωστο με ανάλογα προβλήματα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου πίστευε ότι η παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο είχε στόχο όχι μόνο τον πολιτικό αλλά και τον βιολογικό του θάνατο.

Γι’ αυτούς άλλωστε τους λόγους υπήρξε η άρνηση του να παραιτηθεί της πολιτικής, παρά την πίεση που υφίστατο ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια.

Ήταν αφάνταστη η θέληση του για ζωή και η δυναμική του παρά τα τεράστια προβλήματα της υγείας του που αντιμετώπιζε.

Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές δεν έδωσε ποτέ εξωτερικά την εντύπωση του φοβισμένου αρρώστου που τρέμει μπροστά στην πιθανότητα του θανάτου».

TA NEA