H Λουκία Ρικάκη γεννήθηκε το 1961 στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία Τέχνης, Κινηματογράφο, Γραφικές Τέχνες και Φωτογραφία στο Dartington College of Arts στην Αγγλία, εργάστηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο και στο Υπουργείο Περιβάλλοντος της Δανίας ως υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Το 1990 το «Ταξίδι στην Αυστραλία» σηματοδοτεί το ντεμπούτο της στην κινηματογραφική σκηνοθεσία - και με αυτό απέσπασε κρατική διάκριση στα βραβεία ποιότητας το 1991.
Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, η ταινία μυθοπλασίας «Συμφωνία χαρακτήρων» (1998) και τα ντοκιμαντέρ «Νύχτες κωμωδίας» (2001), «Το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών» (2003) και ο «’λλος» (2004) -ίσως η καλύτερη δουλειά της με θέμα ένα σχολείο στο χωριό Πατσίδερο της Κρήτης, στο οποίο φοιτά μόνο ένας Έλληνας μαθητής (οι συμμαθητές του είναι Αλβανοί).
Η Λουκία Ρικάκη δίδαξε ηθοποιούς στο «Εργαστήρι» του Βασίλη Διαμαντόπουλου και στα σεμινάρια του οίκου Κρίστις στην Ελλάδα. Ήταν υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων της International Youth Federation - IYF. Διατέλεσε tutor στα εκπαιδευτικά προγράμματα στελεχών στο European Youth Center του Συμβουλίου της Ευρώπης και υπήρξε συντονίστρια του προγράμματος έρευνας για τα οπτικοακουστικά μέσα στην παιδεία, στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 1990. Ήταν μέλος της επιτροπής εκπαίδευσης European Youth Forum και διατέλεσε υπεύθυνη κινηματογράφου σε σεμινάρια εκπαιδευτικών του προγράμματος Mελίνα 2000.
Τελευταία δουλειά της Ρικάκη -που παίχθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες- ήταν το βραβευμένο στο Φεστιβάλ Χαλκίδας ντοκιμαντέρ «Σχέδιο Σωτηρία» που αναφερόταν στο ομότιτλο νοσοκομείο. Με αφορμή αυτό, είχαμε πρόσφατα την χαρά και την τιμή να μιλήσουμε μαζί της. «Αναζητώ το θετικό. Αυτό με γαληνεύει στη δουλειά μου», μας είχε πει. Ενώ στην ερώτηση μας, «τι σας κάνει να χαμογελάτε;» άμεση ήταν η απάντησή της: «Η πρωινή προσευχή. Η ανατολή του ήλιου. Η αγάπη των δικών μου. Η αέναη κίνηση των κυμάτων. Οι αγκαλιές, τα χαμόγελα των παιδιών, οι φίλοι μου. Η ανιψιά μου. Ο άντρας μου…». Θα την θυμόμαστε μέσα από τις δημιουργίες της, μέσα από την δραστήρια πορεία της που βίαια διακόπηκε. Και θα την θυμόμαστε πάντα με αυτό το ξεχωριστό της χαμόγελο, που υπήρξε τόσο ξεχωριστό όσο και η ίδια.
Το τελευταίο αντίο θα δοθεί την Παρασκευή. Η Λουκία ζήτησε να μην υπάρξουν στεφάνια, αλλά δωρεές.
