Monday, February 4, 2013

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ


Ήρθα να δω το μέρος που σε κράτησε κοντά του.
Προσκύνησα στην πλάκα που έγραφε το όνομά σου
μαζί και των συναδέλφων σου «παιδί μας» Πέρη
μας έλειψες, πόσο μας λείπεις κανείς δεν ξέρει.

Στης Βουρβουρούς τα δένδρα τα μεγάλα
σε μιαν άκρη μαζί με τα παιδιά τα άλλα.
Στημένη μαρμαρώπλακα, γράφει τ’ όνομά σου
Πέρης Κουβεντάρας και ήρθαμε σιμά σου,
Τρικαλινοί που σ’ αγαπάνε Περικλή μας
απόμαχοι τώρα εμείς, μα ήτανε τιμή μας
να προσκυνήσουμε του δρόμου αυτή την άκρη
στην θύμησή σου Περικλή αφήσαμε και δάκρυ
να φύγει από τα μάτια μας τον τόπο να ποτίσει
ήτανε ανάγκη, φόρο τιμής καθείς μας να αποτίσει.


Photo: Ήρθα να δω το μέρος που σε κράτησε κοντά του.
Προσκύνησα στην πλάκα που έγραφε το όνομά σου
μαζί και των συναδέλφων σου «παιδί μας»  Πέρη
μας  έλειψες, πόσο μας λείπεις κανείς δεν ξέρει.

Στης Βουρβουρούς τα δένδρα τα μεγάλα
σε μιαν άκρη μαζί με τα παιδιά τα άλλα.
Στημένη μαρμαρώπλακα, γράφει τ’ όνομά σου
Πέρης Κουβεντάρας και ήρθαμε σιμά σου,
Τρικαλινοί που σ’ αγαπάνε Περικλή μας
απόμαχοι τώρα εμείς, μα ήτανε τιμή μας
να προσκυνήσουμε του δρόμου αυτή την άκρη
στην θύμησή σου Περικλή αφήσαμε και δάκρυ
να φύγει από τα μάτια μας τον τόπο να ποτίσει
ήτανε ανάγκη, φόρο τιμής καθείς μας να αποτίσει.

Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω…
Ν.Βρεττάκος
Μια μυγδαλιά και δίπλα της,
εσύ. Μα πότε ανθίσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο
και σας κοιτώ και κλαίω…
Ν.Βρεττάκος*****
Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω.
Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε,
έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους.
(Νίτσε)
Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω.
Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε,
 έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους.
     (Νίτσε)





















No comments:

Post a Comment

wibiya widget