Μελβουρνη. Αχ αυτές οι "προσωρινές επιστροφές ".!.

Γράφει η

DENISE GAZIA

ΔΙΌΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΗ

Αγαπημένος φίλος, μόλις επέστρεψε από πρόσφατη, προσωρινή  επιστροφή στην Πατρίδα...
Αχ αυτές οι "προσωρινές " επιστροφές...
Ανεκτίμητο το κόστος τους...
Φυσικά και δεν αναφέρομαι στο υλικό κόστος...
Μολονότι λόγω Μεγάλης απόστασης, κι αυτό δυσβάσταχτο.

(...)
Πόσο πιο εύκολα θα ήταν αυτά τα ταξίδια αν έλειπε εκείνη η στιγμή που πρέπει να αποχαιρετήσεις αγαπημένα άτομα χωρίς να ξέρεις αν τους λες "γεια σου" ή Αντίο...

(...) Σε κάθε της επιστροφή, όλο και πλήθαιναν οι φευγάτοι.
Κι εκείνη, πήγαινε από τάφο σε τάφο κι άναβε καντήλια...
δ.μ. Κραταιός Νόστος,
Έκδοση Πανεπιστημίου RMIT, Mελβούρνης, 2000.

Είναι εκείνες οι στιγμές και η στιγμή που προσγειώνεται το αεροπλάνο πίσω στη Μελβούρνη, ενώ εσύ...αεροβατείς.
Και δεν βρίσκεσαι ούτε εκεί ούτε εδώ...
Μας παίρνει πολύ καιρό να προσαρμοστούμε...πίσω στην "εξορία μας", όπως την αποκάλεσε ο άρτι αφιχθείς φίλος...
Προσωπικά, δεν υπερβάλλω, μου παίρνει εξάμηνο για να ηρεμήσω πλήρως και να αποδεχτώ την πραγματικότητα...
Πόσο σε νιώθω φίλε...
Όμως, δεν είμαστε εξόριστοι...
Αδικημένοι είμαστε...
Που οι συνθήκες, μας ανάγκασαν να αναζητήσουμε τα προς το ζειν που μας στέρησε η πατρίδα μας, σε άλλη Γη...
Υπομονή, θα συνέρθεις...Θα ξαναβρείς τους ρυθμούς σου...
Θα σε βοηθήσουμε όλοι εμείς εδώ, έτσι όπως αλληλοβοηθώμαστε όλοι... όπως κι εσείς βοηθάτε εμένα κάθε φορά να ξεπεράσω την κατάθλιψη της πραγματικότητας...
Δ.Μ.