ΣΚΙΤΣΑ
Σκίτσο του Ηλία Μακρή
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη --------------------------------- 
Koursovitis Apostolos Kourso Σκίτσο, περσινό. Η ισχύς του παραμένει αφού τίποτε δεν άλλαξε.
1985. Ήμουν φοιτητής... Σ' ένα από τα Δ.Σ. της σπουδάζουσας, μέλος του οποίου ήταν και η ταπεινότης μου, συνήλθαμε για να σχεδιάσουμε τις εκδηλώσεις που θα ελά
βαναν χώρα την 17 Νοέμβρη. Μέλος της "Πανσπουδαστικής", είχα δίπλα μου ένα στέλεχος της ανερχόμενης τότε "ΔΑΠ" ο οποίος, μεσούσης της συζήτησης αρνείται με αφοπλιστικό κυνισμό την ύπαρξη θυμάτων στα γεγονότα του πολυτεχνείου. Χωρίς δεύτερη σκέψη γυρίζω και του αστράφτω ένα χαστούκι. Εισπράττω μια μπουνιά και και μια δεύτερη από έναν "δικό τους". Ο Αντώνης...σύντροφος της ΠΣΚ μεγαλόσωμος όπως ήταν αντιδρά λίγα δεύτερα μετά και σηκώνει το τραπέζι στον αέρα για να το πετάξει στη κατεύθυνση που βρίσκονταν οι ΔΑΠίτες ! Αυτό που ακολούθησε μόνον με τις σκηνές από τον "Αστερίξ" με Γαλάτες και Ρωμαίους, μπορεί να συγκριθεί ! Αποτέλεσμα: Το ΔΣ ακυρώθηκε, όχι όμως και οι εκδηλώσεις (απ'όπου και η φωτογραφία με την αφεντιά μου να τραγουδά...) οι υπόλοιπες παρατάξεις προεξάρχουσας της ΔΑΠ μίλησαν για τραμπουκισμό, και γω βρέθηκα μια βδομάδα μετά να εξηγώ την απουσία ψυχραιμίας σε "κρίσιμα ΔΣ". Με τον αποδέκτη της σφαλιάρας αντάμωσα (τυχαία) δέκα χρόνια μετά στη Θεσσαλονίκη. Αγκαλιαστήκαμε, θυμηθήκαμε... γελάσαμε με τη ψυχή μας ! Λέω γελάσαμε γιατί, εκτός από τα σκίτσα μου, η μόνη "επαναστατική" πράξη στη περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν εκείνη η σφαλιάρα στο μάγουλο του Σπύρου.
1985. Ήμουν φοιτητής... Σ' ένα από τα Δ.Σ. της σπουδάζουσας, μέλος του οποίου ήταν και η ταπεινότης μου, συνήλθαμε για να σχεδιάσουμε τις εκδηλώσεις που θα ελά
βαναν χώρα την 17 Νοέμβρη. Μέλος της "Πανσπουδαστικής", είχα δίπλα μου ένα στέλεχος της ανερχόμενης τότε "ΔΑΠ" ο οποίος, μεσούσης της συζήτησης αρνείται με αφοπλιστικό κυνισμό την ύπαρξη θυμάτων στα γεγονότα του πολυτεχνείου. Χωρίς δεύτερη σκέψη γυρίζω και του αστράφτω ένα χαστούκι. Εισπράττω μια μπουνιά και και μια δεύτερη από έναν "δικό τους". Ο Αντώνης...σύντροφος της ΠΣΚ μεγαλόσωμος όπως ήταν αντιδρά λίγα δεύτερα μετά και σηκώνει το τραπέζι στον αέρα για να το πετάξει στη κατεύθυνση που βρίσκονταν οι ΔΑΠίτες ! Αυτό που ακολούθησε μόνον με τις σκηνές από τον "Αστερίξ" με Γαλάτες και Ρωμαίους, μπορεί να συγκριθεί ! Αποτέλεσμα: Το ΔΣ ακυρώθηκε, όχι όμως και οι εκδηλώσεις (απ'όπου και η φωτογραφία με την αφεντιά μου να τραγουδά...) οι υπόλοιπες παρατάξεις προεξάρχουσας της ΔΑΠ μίλησαν για τραμπουκισμό, και γω βρέθηκα μια βδομάδα μετά να εξηγώ την απουσία ψυχραιμίας σε "κρίσιμα ΔΣ". Με τον αποδέκτη της σφαλιάρας αντάμωσα (τυχαία) δέκα χρόνια μετά στη Θεσσαλονίκη. Αγκαλιαστήκαμε, θυμηθήκαμε... γελάσαμε με τη ψυχή μας ! Λέω γελάσαμε γιατί, εκτός από τα σκίτσα μου, η μόνη "επαναστατική" πράξη στη περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν εκείνη η σφαλιάρα στο μάγουλο του Σπύρου.
No comments:
Post a Comment