Ταξίδεψα στη Γερμανία και Κανείς δεν με Στραβοκοίταξε. Της Μελπομένης Μαραγκίδου*

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας δεν είναι και οι καλύτερες. Ειδικά μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τις εκλογές, τα Eurogroup, τα δημοσιεύματα για ενδεχόμενο Grexit, την εκστρατεία αλλά και τις δηλώσεις από ελληνικής πλευράς γύρω από τις γερμανικές αποζημιώσεις, το κλίμα έχει φουντώσει.

 Η Γερμανία ποτέ δεν ήταν στο top 5 των επιλογών μου για διακοπές. Και οχι φυσικά για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, αλλά διότι χώρες όπως Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία και Ιταλία απλώς μου κέντριζαν περισσότερο το ενδιαφέρον. Από τότε όμως που οι φίλοι μας σκόρπισαν σε διαφορετικά μέρη του ορίζοντα και έφυγαν μετανάστες με μία βαλίτσα στο επιτρεπτό όριο των εικοσι-κάτι κιλών, κάθε τρεις και λίγο ψάχνουμε τις προσφορές στις αεροπορικές και γυρνάμε την Ευρώπη με ένα backpack στους ώμους για να τους δούμε και να τους πάμε σπιτική σπανακόπιτα με χωριάτικο φύλλο που τους λείπει. Έτσι λοιπόν, πριν από λίγες μέρες πέταξα για Μόναχο για να βρω φίλους που επέλεξαν να μεταναστεύσουν πρόσφατα στη Γερμανία, σε πείσμα κάθε αντίληψης για κάποιο αντιγερμανικό ρεύμα.

 

Τις πέντε μέρες που πέρασα στο Rosenheim, μια μικρή πόλη έξω από το Μόναχο, οι Γερμανοί ούτε με στραβοκοίταξαν, ούτε με έκαναν να αισθανθώ άσχημα με οποιοδήποτε τρόπο, ούτε «μου την είπαν» για την Ελλάδα, τον Σαμαρά, τον Βαρουφάκη ή τον Τσίπρα, όπως απαιτούν τα στερεότυπα. Αντίθετα, με όσους συναναστράφηκα μου φάνηκαν ιδιαίτερα ευγενικοί και cool. Η ανεμελιά τους μάλιστα όταν βρίσκονται γύρω από ένα τραπέζι, έχουν περάσει στην τρίτη μπύρα, χασκογελούν και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους, είναι σχεδόν αξιοζήλευτη. Το ίδιο κι όταν χορεύουν σε ντόπιους ρυθμούς ή φορώντας παραδοσιακές φορεσιές, όπως νομίζεις ότι γίνεται πλέον μόνο στις ταινίες.

Το πιο περίεργο σχόλιο που μπορείς να ακούσεις είναι π.χ. όταν έρχεται ο λογαριασμός και κάποιος μπορεί να πει ατάκες όπως «πληρώστε εσείς και θα τα αφαιρέσουμε από το χρέος» ή «πλήρωσε με τα λεφτά μου», αλλά μάλλον είναι πολύ μεθυσμένοι από τις μπύρες εκείνη την ώρα για να το λένε και να το εννοούν. Ενώ όταν μια σερβιτόρα μας ρώτησε από πού είμαστε και της είπαμε από Ελλάδα, το πρόσωπό της ξίνησε - για να ξεσπάσει αμέσως μετά στα γέλια, αφού έκανε πλάκα.
Κι αν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι εγώ ήμουν η εξαίρεση, την ίδια ώρα και οι φίλοι μου, που πλέον ζουν εκεί, επιβεβαιώνουν το ίδιο. Οι Γερμανοί τους έχουν στα ώπα-ώπα, τους έχουν βοηθήσει με την εγκατάστασή τους εκεί και τους έχουν «αγκαλιάσει» στη νέα τους προσπάθεια να φτιάξουν τη ζωή τους.

 

Τις πέντε αυτές μέρες, το μόνο που μου υπενθύμισε την «κόντρα» μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας ήταν το εξώφυλλο με τη φωτογραφία του Βαρουφάκη και του Σόιμπλε, κρεμασμένο στον τοίχο ενός μικρού καφέ, που ήταν το μόνο παράδοξο στη ζεστή ατμόσφαιρα της ελληνογερμανικής μας παρέας, που δεν φάνηκε να έχει τίποτα να χωρίσει. Και γιατί ο κόσμος να έχει κάτι να χωρίσει; Άλλωστε οι φωτογραφίες από τα επεισόδια χθες στη Φρανκφούρτη έξω από τα γραφεία της ΕΚΤ, δείχνουν ότι μάλλον ούτε οι Γερμανοί είναι ευχαριστημένοι με τις πολιτικές λιτότητας.

*Μελπομένη Μαραγκίδου
 Απο το  http://www.vice.com/gr