Η απάντηση Αμυγδαλέζα. Toυ Πάσχου Μανδραβέλη

Του Πάσχου Μανδραβέλη. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Από την πρόσφατη Ιστορία γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν έχει και μεγάλη παράδοση στις καλές συνθήκες σωφρονισμού. Οι εκθέσεις εγχώριων και διεθνών οργανισμών για τις φυλακές, οι μαρτυρίες κρατουμένων το πιστοποιούν. Το σωφρονιστικό σύστημα κουβαλά όλες τις παθογένειες του ελληνικού Δημοσίου και μαζί μ’ αυτές έχει ελλιπή χρηματοδότηση. Κατ’ αναλογία οι συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα πρέπει να είναι αυτές που περιγράφονται. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί, αλλά για να διορθωθεί απαιτούνται τα λεφτά των Ευρωπαίων. Η φτωχή Ελλάδα δεν έχει τα πλεονάσματα που απαιτούνται για να φτιάξει καλύτερους χώρους και να δώσει πρόσθετες παροχές. Κινείται ακόμη με ελλείμματα συντηρώντας απαρχαιωμένες δομές του Δημοσίου. Ιδού λοιπόν πεδίο διαπραγμάτευσης λαμπρόν της κυβέρνησης με τους εταίρους. Αντί να διαπραγματεύεται πώς θα διασώσει το πελατειακό κράτος, να ζητήσει πρόσθετα κονδύλια για υποδομές και μηχανισμούς αντιμετώπισης ενός προβλήματος που είναι πανευρωπαϊκό. Είναι πρόβλημα όμως η παράνομη μετανάστευση; Σε μια παγκόσμια φιλελεύθερη κοινωνία όλοι οι συντελεστές παραγωγής πρέπει να κινούνται ελεύθερα. Η ανεμπόδιστη μετακίνηση είναι πραγματικότητα για το κεφάλαιο και τις πρώτες ύλες (διεθνές εμπόριο), αλλά όχι για την εργασία. Εκεί τα προβλήματα είναι πολιτικά και λεπτά. Κατά πόσον μια κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί την εισαγωγή φθηνών εργατικών χεριών από χώρες του Τρίτου Κόσμου, οι οποίες έχουν πλεόνασμα ανθρώπων, κάτι που για τις χώρες υποδοχής σημαίνει και μειώσεις μισθών; Κακά τα ψέματα: η αθρόα μετανάστευση από χώρες με χαμηλούς μισθούς και ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια πιέζει πρώτα απ’ όλα το κόστος εργασίας στη Δύση· οι άνθρωποι από το Μπανγκλαντές, το Πακιστάν κ.λπ. θα δουλέψουν με τον μισό ευρωπαϊκό (ακόμη και ελληνικό) μισθό που είναι τεράστιος για τη χώρα τους. Κι αυτό κάνουν παρανόμως στη Μανωλάδα, στις οικοδομές, στα πρατήρια κ.λπ. Ακόμη κι αν εξαιρέσουμε τις πολιτικές επιπτώσεις, όπως είναι η άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχουν και οικονομικές. Οι πόροι ενός κράτους-πρόνοιας δεν είναι άπειροι (στην Ελλάδα είναι λειψοί) και οι απαιτήσεις αυξανόμενες. Οι δυτικές κοινωνίες ήδη βλέπουν το φάντασμα της κατάρρευσής του. Στον «άλλο κόσμο» του ΣΥΡΙΖΑ και η πίτα είναι ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος. Γι’ αυτό αντί να εστιάσουν στις συνθήκες κράτησης μέχρι την επαναπροώθηση ζητούν «να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης» (παλιό χούι της Αριστεράς να χρωματίζει με τρανούς όρους την πραγματικότητα). Αντε και κλείνουν! Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Θα προστεθούν σε μια αγορά εργασίας μες 1,3 εκατ. ανέργους; Ή μήπως στο πλαίσιο του προγράμματος καταπολέμησης της ανεργίας με 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο θα κάνουν τα χαρτιά τους για το ΑΣΕΠ; Η παράνομη μετανάστευση είναι ένα θλιβερό και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Δεν οφείλεται (κυρίως) στους πολέμους, όπως θέλει ένα άλλο παλιό παραμύθι της Προόδου, αλλά στην απλή οικονομική της αγοράς. Στη Δύση υπάρχουν ευκαιρίες που δεν υπάρχουν στο Μπανγκλαντές, το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει να δει πόλεμο από τη δεκαετία του ’70. Η Αμυγδαλέζα είναι μια απάντηση. Πρέπει να βελτιωθεί ως προς τις συνθήκες κράτησης, αλλά μέχρι στιγμής άλλη δεν έχουμε...