ΠΟΙΗΣΗ. Πέντε ποιήματα της Δάφνης Κουμούλη

Dafni Koumouli

1.- Ανιστόρητα
Κάποτε η Ιστορία
θα μοιάζει λίβελος,
θα ντρέπεται τις λέξεις
θα οικτίρει τον πεθαμένο χρόνο.

Μ’ ανατριχίλα θα γράφει
πως κάποτε ο άνθρωπος
έτρωγε σάρκες ωμές
με το στόμα, την ψυχή, τη συνείδηση…

Κάποτε η Ιστορία
θα πάψει να εκτίθεται
για τον ορυμαγδό της ύπαρξης……

ΚΔαφνη

2.- ..Και κάναμε τόσα λίγα!!

Ένα αθώο όνειρο
και που το φτάσαμε,
μαύρο καπνό στο ταβάνι,
να τον φυσάμε
να πάρει σχήμα
το δικό μας του αδύναμου,
που δεν τόλμησε να ανάψει φως,
που μοίρασε υποσχέσεις
και ψεύτικες προσευχές

Είναι στα γονίδιά μας
να κλαψουρίζουμε γενναία…

Σε ελεύθερη πτώση τα τέως μεγαλεία

Είπαμε τόσα πολλά
και κάναμε τόσα λίγα……

ΚΔαφνη

3.- Eponimos-Gianis Anonimos

Ίδιο αποτύπωμα
ίδια γεύση
κόκκινο μαύρο
κουφέτο
ένα ήταν
μονάκριβο και φυλαγμένο καλά

Φιλί ήτανε

ΚΔάφνη

4.-ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 

ΘΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ;

Καθένας κάτι από θάνατο σέρνει
γι’αυτό και των νεκρών μου η ανάσα
αφήνει ψιθύρους σε κάθε μου σκέψη
μα δεν τους καταλαβαίνω
να χαρώ ή να λυπηθώ για όσα πρόβλεψα
κι αλήθεψαν
ή να απογοητευτώ
που όλα καθυστέρησαν τόσο

Ποια δικαιοσύνη θα με δικαιώσει τώρα
ίσως μόνο η ποιητική,
εκεί που στριμώχνω απολογισμούς
και θάβω τους θανάτους
μ’ έναν πάγο ήλιο,
ποτέ μη ζεσταθούν,
αφού κι εγώ κάτω απ’τον ήλιο
πάγος παραμένω…………..

ΚΔαφνη

55.- Όσοι γυρνούν κάτι φέρνουν.

Άλλος σοκολάτα
άλλος παιχνίδια σπασμένα
άλλος λεπτομέρειες απ’ την απουσία
άλλος τα προς συναρμολόγηση κομμάτια του 
κι άλλος κάποιο ανέξοδο γελάκι

Να ζητάς δεύτερη ευκαιρία
σημαίνει έχασες την πρώτη,
είπε κάποιος από το πλήθος

Θα πάρω τη σοκολάτα…..

ΚΔαφνη

Δάφνη Κουμούλη