Με λένε Νάνσυ, επιζούσα από καρκίνο παγκρέατος και προσπαθώ να ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!

Τη γνώρισα στις 4 Φλεβάρη 2014,τη βραδιά που ο ΦΩΤΗΣ Πίκουλας παρουσίαζε τον πρωτο του δίσκο με τα ποιήματά του και με εκτελεστές, τους καλύτερους τραγουδιστές της Ελλάδας..

Μου είχε μιλήσει ο Φώτης για την περιπέτειά της ,είχα μιλήσει μαζί της και στο Φαίης μπούκ,και κανονίσαμε να τα πούμε απο κοντά τη βραδιά που ο Φωτης παρουσίαζε "το παρελθόν μου μια φωτιά".

Γνωριστήκαμε γρήγορα. Ήταν ένας σωστός άγγελος.. Με μαύρο δαντελωτό φόρεμα,πλατύ χαμόγελο και καλοχτενισμένο ξανθό μαλλί ,νόμζες πως μόλις βγήκε απο το καλύτερο γαλλικό στούντιο ομορφιάς.Μου σύστησε στον σύζυγό της ενα υπέροχο , κομψό και ευγενικό παλικάρι.

Μέσα σε λίγη ώρα μου έιπε πως διαβάζει τα πάντα στην ΕΦΗΜΕΡΙΣ και πως θα ήθελε και η ίδια να γράψει κάτι για την περιπέτειά της κι αν μπορούσα να το δημοσιεύσω.Χάρηκε όταν της είπα :"γράψε ότι θες και η ''εφημερίς'' είναι όλη δική σου''. Μου άρεσε η ζωντάνια της,η ευγένεια  και η λεβεντιά της. "Πόνεσα πολύ και πονάω ,είπε,αλλά ζώ ...μου λείπουν αρκετά όργανα και τα μαλλιά δεν είναι δικά μου"..

Πέρασαν 3 μήνες απο τότε και απόψε έλαβα την ιστορία της απο το περιοδικό των καρκινοπαθών bestrong.org.gr/ που είναι συγκλονιστική και δείχνει πόση δύναμη μπορει να κρύβει μέσα του ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ .Γράφει λοιπόν η καλη μας φίλη 

Είμαι η Αθανασία, Νάνσυ.  
 
Το 2007 ήταν ή χρονιά που άλλαξε ή ζωή μου, μητέρα δυο παιδιών που σπούδαζαν τότε το ένα στα Χανιά. Η ζωή μου ηταν δουλειά... δουλειά... σε δυο δουλειές... Δούλευα σπίτι... Την Νάνσυ την είχα ξεχάσει δεν υπήρχε πουθενά...  
 
Τον Μάρτιο άρχισαν πόνοι στην κοιλιά μου γύρω απο τον αφαλό... που με οδήγησαν κατευθείαν στον γιατρό... 

Μου έκανε εξετάσεις, δεν βλέπω κάτι μου λέει μάλλον κολίτιδα... 

Μου δίνει θεραπεία, μην σε νοιάζει μου λέει εδώ που ήρθες θα γίνεις καλά... 
 
Γαστρεντερολος ήταν σκέφτηκα... ξέρει τη δουλειά του... ησύχασα... Ο πόνος όμως επέμενε και κάθε εβδομαδα πήγαινα, σ’ αυτόν... γιατρέ πονάω... 

Μου άλλαξε αγωγή δίνοντάς μου άλλα φάρμακα... 

Από την άλλη άρχισα να αδυνατιζω, μην σε νοιάζει μου έλεγε θα γίνεις καλά...  
 
Πρωτομαγιά και βλέπω στον καθρέφτη ότι κιτρίνιζα... την άλλη μέρα εξετάσεις... μια κύστη μου λένε στην κεφαλή παγκρέατος... στο νοσοκομείο τώρα μου λέει η παθολόγος μου.  
 
Εδώ θα σας πω ότι μου έγινε μάθημα πλέον να παίρνω πάντα δεύτερη γνώμη γιατρού... 
 
Βγαίνοντας απο την γιατρό μου βλέπω να κάνει νόημα στον άντρα μου πίσω απο την πλάτη μου... 

Πηγαίνοντας προς το σπίτι αυτός αρχισε να κλαίει... 

Εγώ να ετοιμάζομαι για το νοσοκομείο... επιφανειακά ψύχραιμη; Ουτε εγώ ξέρω εάν ήμουν…  
 
Πήγα στο νοσοκομείο εξετάσεις 10 μέρες... δεν μου έλεγαν τίποτα... 

Μόνο έβλεπα οτι υπήρχε μια κόντρα ανάμεσα στους χειρούργους και γαστρεντερολόγους επειδή είχα κάνει ίκτερο...  

Για καλή μου τύχη, οι γαστρεντερολόγοι, ήθελαν να μου βάλουν στεντ για απόφράξη του ικτέρου... οι δε χειρούργοι διαφωνούσαν εγώ απών... συζητούσαν για μένα χωρίς εμένα!  
 
Στο τέλος πλησίασε τον σύζυγό μου ένας χειρουργός... του είπε μπορώ να την χειρουργήσω με τον ίκτερο... πρέπει να χειρουργηθεί άμεσα; ρώτησαν οι δικοί μου…  
 
Eίναι o πρώτος χειρουργός που έχει ειδεικευτεί στην Αμερική πάνω σε αυτό το χειρουργείο... κανονίστηκε το χειρουργείο χωρίς καμιά αλλη ενημερώση...  
 
Ένας απρόσωπος γιατρός... δεν τους ενημέρωσε το μόνο που είπε οτι είναι δύσκολο χειργουργείο... ούτε ότι επιβάλεται να μείνω εντατική 24 ώρες.... τους είπε...  
 
Είχαν τρελαθεί από την αγωνία... εγώ μπήκα χειρουργείο χωρίς καμία ενημέρωση... μόνο αγωνία έβλεπα στα μάτια τον δικών μου...  
 
Ένα χειρουργειο 8 μισή ώρες... πέρασα πόλυ δύσκολα... Έμεινα στο νοσοκομείο δύο μήνες, χωρίς να μου εξήγησει ο γιατρός ότι είχα σοβαρές επιπλοκές από την επέμβαση...  
 
Οι δικοί μου τον πίεσαν πολύ για μια ενημερώση... Μια μέρα λοιπόν κατεβηκα όπως ήμουν με τα σωληνάκια στο γραφείο του γιατρού... Πολλά σωληνάκια στη κοιλιά απο την μύτη σαν χριστουγιενιάτο δέντρο ήμουν στολισμένη...  
 
Απαίτησα να με ενημερώσει και τότε μου εξήγησε, ότι το χειρουργείο αυτό έχει σοβαρές επιπλοκές... και είχα μια απο αυτές... πάρεση στομάχου... θα επανέρθει σιγά σιγά... προσπάθησε να με καθυσηχάσει...     
 
Έφτασε ή στιγμή να βγω απο το νοσοκομείο όταν πήρα το σημείωμα εξόδου έπαθα σοοοοοοοοκ με αυτά που έγραφε...  
 
Έλειπαν όχι λίγα όργανα απο την κοιλιά μου... όλα μισά είχαν μείνει… πήγα σπίτι... δύσκολη ανάρρωση...  

Εγώ παρόλο ότι ήξερα μέσα μου τι συμβαίνει... ήμουν με το χαμόγελο στα χειλη! Περίμενα να βγει ή ιστολογική... δυο μήνες μου την έκρυβε ο χειρουργός... να αναρώσω πλήρως...  
 
Όταν πήρα την απάντηση άλλο σοκ... παρόλο ότι μέσα μου υποψιαζόμουν... αδενωκαρκίνωμα παγκρέατος με μετάσταση σε κάποιους λεμφαδένες τμήμα στομάχου...  
 
Πήγα σε ογκολόγο... ξεκίνησα χημειοθεραπεία με δυσοίωνα προγνωστικά... απ, ότι μου είπαν εκ των υστέρων... 
 
Όταν έκανα την δεύτερη χημειοθεραπεία, πήγα διακοπές στην Λευκάδα με τον σύζηγό μου και φίλους...  
 
Εγώ με το χαμόγελο στα χείλη!  
 
Μέσα μου φόβος όμως... ότι θα πεθάνω... κοίταζα τα τοπία  και σκεφτόμουν ότι είναι τελευταία φορά που τα βλέπω...  
 
Σκεφτόμουν τι θα κάνουν τα παιδιά μου πως θα τελειώσουν τις σπουδες τους... τα οικονομικά πολύ δύσκολα και χωρίς εμένα... 
 
Γυρνώντας απο τις διακοπές άρχισα να τακτοποιώ τα πράγματα... στις ντουλάπες να γράφω τη υπάρχει μέσα για να τα βρίσκουν... χωρίς να μιλάω σε κανέναν... ούτε να μου μιλάει κανείς για τον καρκίνο σα να μην υπήρχε... πνιγόμουν... 
 
Όταν τελείωσαν οι χημειοθεραπείες, έψαχνα να βρω έναν σύλλογο να βοηθηθώ και να βοηθήσω... Γράφτηκα στον Όμιλο Εθελοντών Κατά Του Καρκίνου ΑγκαλιάΖω... 

Εκεί με βοήθησαν πολύ, γράφτηκα και στα σεμινάρια, έγινα εθελόντρια στην ομάδα πρόωρης και έγκαιρης διαγνώσης, εκεί δίνω αλλά παίρνω πιο πολλά...  
 
Το 2010 ο καθιερωμένος έλεγχος έδειξε τοπική υποτροπή στο πάγκρεας αγωνία μεγάλη... Ο χειρουργός μου λέει θα είμαι ειλικρινης... δεν έχω χειρουργήσει δεύτερη φορά στο πάγκρεας... αλλά λέω να το κάνουμε... αν συμφωνίες θα σε καθαρίσω και θα κανεις και χημειοθεραπείες...  
 
Ο ογκολόγος μου κάθετα αντίθετος... δεν θα έχεις καλύτερο προσδόκιμο αποτέλεσμα όχι κάθετος... Εγώ τώρα τι κάνω; 
 
Είπα φέρτε μου ένα ζάρι να ρίξω να πάρω αποφάση... πρώτη φορά αποφάσισα για την ζωή μου... Πάω στον χειρουργό και του λέω θα με χειρουργήσεις με έναν όρο... τι όρο; μου λέει ψυχρά...  
 
Θα ενημερώσεις τους δικούς μου βγαίνοντας από το χειρουργείο και όταν συνέρθω απο την νάρκωση θα ενημέρωσεις και μένα... δεν θα μου κρύψεις τίποτα!  
 
Εντάξει μου λέει... έγινε το χειρουργείο δύσκολο και αυτό μου είπε καθάρισα το πάγκρεας... έμεινε μόνο ή ουρά είχες και στο συκώτι κάποια οζιδια... ή ιστολογική έδειξε πως ήταν μετάσταση... 
 
Έχω ένα σουβενίρ κόπηκε ο παγκρεατικός πόρος και το παγκρεατικό υγρό διοεχετεύεται εξωτερικά με σωληνάκι... 
 
Ξεκίνησα χημειοθεραπεία, ένα βαρύ σχήμα... επιπλοκή μια βαριά νευροπάθεια.. 

Περπατούσα σαν μεθυσμένη ακόμα κάνω θεραπεία για αυτήν...   
 
Θέλω να σας πω δεν ξέρω που έβρισκα την δύναμη... αναρωτιέμαι ακόμη αν είμαι δυνατή...  
 
Γραφτηκα σε δυο χορευτικά που συνεχίζω μέχρι σήμερα όποτε μπορώ και συμμετέχω σε ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης ογκολογικών ασθενών. 
 
Το 2011 πήγα Αυστραλία για τρεις μήνες... με βοήθησε πάρα πολύ... ότι ήμουν μακρυά απο την οικογένεια μου... Αυτό το ταξίδι οφείλω στην κόρη μου γιατί το σκεφτόμουν πολύ... μου λέει ότι μου έβγαλαν εισητήριο...  
 
Αν θέλεις να έρθεις πάμε... το πρωί για το εισητήριο... σε μια εβδομαδα ταξίδεψα μαζί της για Αυστραλία... Η κόρη μου έμεινε ενάμιση μήνα εγώ τρεις... εκεί συνηδειτοποίησα ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς εμένα... 
 
Πίστευα οτι δεν θα ζήσω πολύ... έχοντας ψυχολογική υποστήριξη... έμαθα να διαχειριζομε τον φόβο μου να ζω το τώρα... την κάθε στιγμή... Να είναι καλά ο ψυχίατρος κύριος Μανωλέσος με την ομάδα του, που μας παρέχει ψυχολογική, υποστήριξη δωρεάν... έχω αλλάξει στάση ζωής! 
 
Όμως ή περιπέτεια μου δεν τελειώνει το 2011... Στον καθιερωμένο έλεγχο φαίνετε κάτι στην μια ωοθήκη μου λέει ο ογκολόγος μου...  
 
Να σε δει ένας γυναικολόγος και αν χρειαστεί να κάνεις αξονική δεν είναι κάτι μου λέει ο γυναικολόγος μια κύστη νερού μην τις δίνεις σημασία... 
 
Εγώ δεν ησύχασα... όμως... πάω σε ακτινολόγο μου κάνει υπερήχους κατευθείαν... μου κανει και μαγνητική όπου επιβεβαιωνεται... 
 
Πάω σστη συνέχεια στον χειρουργό μου... εγώ θα σε χειρουργήσω μου λέει... εγώ ψύχραιμη... οι δικοί μου μέσα στην αγωνία πάλι...  
 
Χειρουργείο υστερεκτομή είχα και στις δυο ωοθήκες όγκους ο κυτταρολογος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν ηταν μετάσταση ή πρωτοπαθής... μάλλον πρωτοπαθής... φύλλο σχήμα χημειοθεραπειων πολύ δύσκολο και αυτό... 
 
Το 2012 μετάστάση στα οστά πάλι θεραπείες... Το 2013 ακτινοβολίες... μια κυφοπλαστική στην μέση γιατί ο όγκος έχει πιάσει εναν σπόνδυλο στην μέση... για να μην καθήσει ο σπόνδυλος και παραλυσω... τελείωσαν τις θεραπείες τον Δεκέμβριο  
 
Τον Φεβρουάριο χειρουργήθηκα στο έντερο... είχε φραγή απο όγκο πάλι... δεν μπορούσε να ξεχωρίσε ο κυτταρολόγος, αν ήταν μετάσταση... μάλλον προς μετάσταση κλείνει πάλι... 
 
Χημειοθεραπείες κάνω... οι γιατροί μου λένε οτι έχω ξεπεράσει το όριο επιβιώσης... το ξέρω και εγώ όταν αρρώστησα... έμαθα υπολογιστή που είχα πληρη άγνοια... μπαίνω στο διδύκτιο και διαβάζω πόσο δυσοίωνες είναι οι πρόβλεψεις για το πάγκρεας... 
 
Αλλά δεν πτοούμε... πανικοβάλλομε... όταν παίρνω τις εξετάσεις αλλά για λίγο... πέφτω στα πατώματα και σηκώνομε πάλι! 
 
Ο ογκολόγος μου μου λέει οτι είμαι παράδειγμα για αλλους ασθενείς παίρνουν δύναμη από εμένα... βοηθώ στο ογκολογικό άλλους ασθενείς όταν τους βλέπω με το κεφάλι κάτω... 
 
Έχω μεγάλη πίστη στον Θεό, είμαι θετικός άνθρωπος... το αν έχω δύναμη δεν ξέρω αναρωτιέμαι και εγώ... 
 
Το σώμα μου έχει πονέσει και πονάει τόσο πολύ δεν το αγαπώ αναρωτιέμαι... Πως συνεχίζω και χαμογελάω ακόμα;  
 
Ευχαριστώ τον χειρουργό μου κύριο Καραβία... το ότι ζω... μετά τον Θεό... το οφείλω σε αυτόν!  

Ευχαριστώ τους όγκολόγους κύριο Καλόφωνο και κύριο Μακατσώρη και όλη την ομάδα του ογκολογικού τμηματος... νοσηλευτές... Όλους γιατί είναι ήρωες! 
 
Τελειώνοντας ήθελα να πω οτι είναι πιο δύσκολο για τους αγαπημένους μας... εγώ σε όλα τα χειρουργεία πήγαινα ήρεμη... όμως τους έβλεπα όλους με μάτια βουρκωμένα..  
 
Τώρα πλέον συζητώ με τους δικούς μου για τον καρκίνο και πολλές φορές έχουν κλάψει μπροστά μου... καταλαβαίνω την αγωνία τους... είναι ανθρώπινο... 
 
Φοβάμαι όμως... αυτό με πεισμώνει πιο πολύ... με κυνηγάει ο καρκίνος αλλά τον κυνηγάω και εγώ... δεν θα εγκαταλείψω εύκολα τη μάχη... εγώ έχω καρκίνο όμως αυτός έχει εμένα! 
 

Με λένε Νάνσυ, επιζούσα από καρκίνο παγκρέατος και προσπαθώ να ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!

BeStrong.org.gr - 04.05.14

Θώδη-Σαλμπάσης και η Νάνση που μοιάζει αρκετά με την Κίμ Νόβακ στα νειά τα της