Καλή μέρα,καλό μήνα!
Παλιά την Ανοιξη στα Τρίκαλα την έφερναν οι πελαργοί οι οποίοι διασκορπίζονταν κατά ζευγάρια στα πιο ψηλά τρικαλινά σπίτια και στις εκκλησιές για να στήσουν τις φωλιές, να φτιάξουν καινούργιες, να επιδιορθώσουν τις παλιές που έπαθαν ζημιές από τις βροχές, τον αέρα και τα χιόνια του χειμώνα.Κλωνάρι με κλωνάρι, στήνανε τις φωλιές τους και στη συνέχεια με τσάκνα, άχυρα, κουρέλια και λάσπη και έχοντας για μυστρί το ράμφος τους, έκλειναν τα διάκενα
κι έτοιμη η φωλιά τους.
Κάθε πρωί, μόλις ο ήλιος χαμογελούσε,ο αρσενικός άρχιζε το τραγούδι του ,το χαρακτηριστικό κροτάλισμα του ράμφους τους που θύμιζε σπανιόλικες καστανιέτες.Λίγο αργότερα κάνανε την εμφάνισή τους τα πρώτα πελαργάκια που σήκωναν τα κεφαλάκια τους μέσα από τη φωλιά.Από τότε άρχιζαν τα μαθήματα για το πέταγμά τους κι ακούγαμε τα τρομαγμένα τσιρίγματά τους, αλλά σιγά σιγά ξεθάρρευαν ,άπλωναν τα φτεράκια τους κι όταν δυνάμωναν αρκετά έφευγαν για τις ακροποταμιές σε αναζήτηση τροφής .Εικόνες μοναδικές το ουράνιο σεργιάνι τους, οι μεγαλοπρεπείς σχηματισμοί τους, το επιβλητικό τους περπάτημα στις κεραμιδένιες κόκκινες στέγες ή υπερήφανη ακινησία τους στο ένα πόδι ,έχοντας το άλλο διπλωμένο στο φτερωτό στήθος τους , εικόνες που χάθηκαν μαζί με τις στέγες που τους φιλοξένησαν.
ΜαρΊνα Τσιτσανη /από το ΦΒ
No comments:
Post a Comment