Μια βόλτα στο.."ΚΑΦΕ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ"

Μπηκα,ειλικρινά μετά απο πολύ καιρό στο γνωστο καφε των ποιητων να χαλαρωσω λίγο μετα απο τα 

τόσα που καθημερινά υψωνονται μπροστά μας.. Δε βρήκα τις παλιές μου φιλίες,αλλα οι στίχοι πάντα

είναι εκει και μας περιμένουν .. Καλο Παρασκευοσαββατοκύριακο φίλοι/ες μου

Χρύσα Βελησσαρίου

Το κενό μεγαλώνει
κι είναι αφόρητα λυτρωτικό.
"Δεν μπόρεσα ποτέ να είμαι καλός!
Ν' ασχολούμαι με το πώς η γριούλα
θα περάσει το δρόμο", είπε κάποιος.
Μόνο καλή ήμουν, έτσι μεγάλωσα...
Τον εαυτό μου παραμέλησα.
Μαθαίνω ν' αποποιούμαι ρόλους.
Μαθαίνω να ξεχνώ τους άλλους.
Μαθαίνω επιτέλους να κοιτώ
τις ελλείψεις μέσα μου.
............................................

      *****

Giannis Diogenis

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΗΜΕΡΕΨΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ

Σε συμπληγάδες βρέθηκα
Τα κύμματα χτυπούν άγρια
Οι ναύτες φύγανε νωρίς
φοβούμενοι τα χειρότερα
εγκατέλειψαν το καράβι

Μονάχος ,τώρα ,προσπαθώ
να σώσω ότι προλαβαίνω,
απ΄τα προσωπικά μου είδη
Μα όρκο δίνω,

πως θα παλέψω μέχρι εκεί,
που μπορώ να ανασάνω

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΗΜΕΡΕΨΩ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ

***********************

Τούλα Μπαρνασά

Εκεί που στοίχειωσε
η κραυγή του παρελθόντος
ρίξε Ποιητή το βέλος.

Όμως πάντα εκεί,
στου ήχου το στόχο,
ένα άγριο φως
που έκρυβε ψαλίδια
στην ουρά του,
σε έκοβε απ΄το λώρο
του παρόντος.

Ξεγελούσες χρόνο
σκέλεθρο της μνήμης
τυφλέ Τειρεσία.

Με ανοιγμένα χέρια
και καρπούς δεμένους
-νύχτα παρά νύχτα -
τρυπώνες στο μέλλον.

Στης σιγής τα μάρμαρα
χώνοντας τη σκέψη
στη ρωγμή του κόσμου,
έδινες τη γλώσσα
σε έναν αητό αχόρταγο.

Mάτωναν οι λέξεις,
έσταζε το ποίημα
και έτρεχε ως τα δάχτυλα .

Τούλα Μπαρνασά

Όσο και αν μοιάζει
το ποίημα ακατανόητο,
τεντώνεται ο Μάης
ολάνθιστος
και δείχνει καλχάζοντας
την ουλή του.

Άκου πως θριαμβεύει
το παρελθόν
μέσα από τις λέξεις
και πάρε γρήγορα
ότι έγδαρα
σε ουρανό και χρόνο,

να ανακόψεις το αίμα
πριν μας καταπιεί.

**********************

Chris Kariotis

ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ...

Ένας έρωτας σε χειμερία νάρκη στο στήθος μου
κλέβει τις ανάσες μου τη νύχτα
Προσπαθώ να φωνάξω τ' όνομα σου
Μα η φωνή μου σβήνει...

Η αγάπη απρόσωπη...φθαρμένη
αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια μου
Ψεύτικος...άγγελος ήσουν εσύ...
Μια ζωγραφιά ξεθωριασμένη, πάνω σε φτηνό χαρτί...

Και πως ν' αντέξει μια χάρτινη καρδιά
σ' έναν παράδεισο...χτισμένο στη φωτιά...

Χρήστος Καριώτης.

   *********************************************

Tasos Papanikolaou

Τα νύχια σου θα σπας πάντα στην ατσαλένια πόρτα
και η κραυγή, η ικεσία της ύπαρξης σου ..…βαρετή
ο χρόνος σου είναι τώρα μοναχά ο τόπος μόνο εδώ
ή μήπως ο δικός σου ο καιρός το χτες ή το ποτέ?
ή μήπως ο δικός σου ο τόπος του πουθενά η άμμος?
όσο κι αν βαυκαλίζεσαι όσο κι αν ψιθυρίζεις
λόγια παράπονου, ακκορντεόν που μουρμουράει
δε θα ζυγώσεις στης ηλιαχτίδας στράτα δε θα βαδίσεις

  *********************

Roula Hatzi

Νεόφυτος Δάνος

Θέλω να πετάξω το μυαλό μου απ'το μπαλκόνι
και τα γραπτά μου στα σκουπίδια....
Να φορέσω το παλιό μου παλτό
Αυτό με τα μπαλώματα και τα τριμμένα μανίκια....
Και να χαθώ στους δρόμους μέσα στη νύχτα
όπως παλιά....

Να καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα
σε άδειες πλατείες...
Να πίνω μπύρες
καθισμένος στα σκαλοπάτια ακατοίκητων σπιτών....

Να βρέχει κι εγώ να μη βρέχομαι....
Να μη νιώθω στο πετσί μου τη παγωνιά....
Και το μισοσκόταδο να μη με τρομάζει.....

Να με βρίσκει το ξημέρωμα
σ'ένα ετοιμόροπο υπόστεγο
αγκαλιά με αδέσποτα σκυλιά
και ρημαγμένα όνειρα.....

Θέλω να φύγω σας λέω....
Να φύγω...Να χαθώ μέσα στη νύχτα
με το παλιό μου παλτό
και τη λεηλατημένη ζωή μου.....

(Νεόφυτος)