3 Ποιητες//3 Ποιήματα ..απο το "ΚΑΦΕ" ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Basilis Samoilis

ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΜΕ Τ ΟΝΕΙΡΟ

Χωμένος στο μαγευτικό
τοπίο των ματιών σου,σε κάποιο
δείλι μαγικό,ζεστού καλοκαιριού,
να ξαποστάσω, έκοψα κλωνάρι απ τον
ανθό σου,σε μεταξένιο όνειρο,στην
άκρη του γιαλού. Νύχτα ζεστή με έλουσε,
της νιότης σου το κάλος,και σε γαλέρα
τρικάταρτη,σεργιάνιζα τον νου,στου φλοίσβου
το ξεμούδιασμα,Θεέ μου πόσο μεγάλος,
καραβοκύρης ένιωθα,στον θόλο τ ουρανού.
Και όταν ήρθε τ όνειρο,μες στης νυχτιάς
τα βάθη,σε χρυσαφένια αμμουδιά,άπλωσα
την καρδιά σου,και ενώ αποκοιμήθηκα,
στα πόδια τα δικά σου,τα μυστικά σου,
ανέμιζα στα πέρατα της γης, απλώνοντας
την χρυσαυγή,έρωτα στην ποδιά σου.
Και το ταξίδι έσβησε στο σκάσιμο του ήλιου,
κρατώντας στην παλάμη μου,
μια τούφα απ τα μαλλιά σου,
κι εκείνα τα κουρσάρικα,του πάθους,τα φιλιά
σου,να μαρτυρούν πως έζησα,στις εκβολές
του ονείρου.

20 Ιουλης 2013
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ

*******

Tasos Stavrakelis

ΧΙΜΑΙΡΕΣ ΦΩΤΟΣΤΟΛΙΣΜΕΝΕΣ

Στα μελαγχολικά απογεύματα
ένα παιδί φωνάζει πάντα το ονομά μου.
Πάντα την ίδια ακριβώς ώρα.
Στο αβέβαιο μυαλό μου
δεν ξεχωρίζω την μορφή του
μα το γέλιο του.
Όλο και πιο δυνατό.
Όλο και πιο εκκωφαντικό.
Αφουγράζομαι θορύβους,
σα να σχίζει σελίδες του βιβλίου της ζωής μου
και νιώθω ασώματα δάχτυλα
να ακουμπούν στην ψυχή μου.
Να ψηλαφούν.
Τα εξασθενημένα μου πάθη
και τα ολοκαυτώματα των δεινών της ζωής μου.
Και όπως η μέρα ντύνεται
με τα μαβιά της πέπλα του θανάτου
εγώ καρτερώ μιάν νεκρανάσταση
κρατώντας όλες τις χίμαρες μου φωτοστολισμένες.

ΤΑΣΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗΣ (Από ανέκδοτη συλλογή μου)

****

Loukia Plita

Η έλλειψή σου φανερώνεται,
στα βήματα των ποδιών μου,
σα φίδι σέρνεται,
στις φλέβες μου,
στον ίσκιο των ματιών μου…
παράπονο κροταλίζει,
κόκκινο, αγριεμένο,
στης αναμονής τη σκάλα,
κουλουριασμένο,
ιδανικά συγκρατημένο,
επικίνδυνα...
παριστάνει πως κοιμάται…
Πλυτά Λουκία 19-7-13