ψηλά το ολόγιομο φεγγάρι...
ζήτησέ του να σου διηγηθεί
μια ιστορία...
εκείνη την ιστορία
που γράφτηκε
σε μέρες λευκές γεμάτες φως
συντροφιά με το τελετουργικό
πέρασμά του....
Ζήτησέ του να σου πει
αν υπήρξα...
- το φεγγάρι δε λέει
ποτέ ψέματα.
Αυτό να το θυμάσαι!...
Κι εκείνο θα σου πει με φωνή άφοβη:
" Πως εκείνο τον καιρό
είχε μετασχηματιστεί η πληγή
σε πορφυρή κόκκινη παπαρούνα..."
Θα σου πει:
"Τώρα,
... πως όλοι οι μεγάλοι δρόμοι,
οι πλατείες, τα πάρκα
θυμίζουν εσένα κι ακούγονται
νωπά τα βήματά σου...
Θα σου πει
θυμάσαι;
Θυμάσαι όταν κοιτούσα τον ήλιο,
μέσα από ένα ποτήρι νερό...
όταν κοιτούσα τα μάτια σου
μέσα από ένα ποτήρι φως ;...
θ χ
Μελβούρνη.
No comments:
Post a Comment