Ο Γιωργος Πένταρης σχολιάζει:ΤΑ ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΑ ΤΕΛΟΣ

Είμαστε μάρτυρες μιας ερμαφρόδιτης κατάστασης στα πολιτικά μας πράγματα και με συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και αντιπολιτευόμενη κυβέρνηση που μέρος της γέρνει προς την δραχμή και ηρωική έξοδο. Φτάσαμε λοιπόν με την ανερμάτιστη πολιτική 6 μηνών να είμαστε εγκλωβισμένοι στο «μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον». Διαπιστώνουμε όμως ότι παρά τα σοβαρά προβλήματα και την δύσκολη θέση που βρέθηκε η Ελλάδα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Πρωθυπουργός απολαμβάνει μεγάλης δημοτικότητας που για τους λογικά και αντικειμενικά σκεπτόμενους υπάρχει σαφής εξήγηση όπως θα δούμε στο τέλος του άρθρου. Όπως είχα γράψει σε άρθρα δημοσιευμένα στον ΠΑΛΜΟ πριν το «δημοψήφισμα», ήταν απαράδεκτο ο Λαφαζάνης της «Ισκρα» του Λένιν να πηγαίνει στην Μόσχα για αγωγούς και ταυτόχρονα να γίνονται διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες να μας δώσουν δανεικά. Η κίνηση τουλάχιστον ήταν ύποπτη αν όχι εκβιαστική για τους εταίρους της ΕΕ. Το ΒΗΜΑ της περασμένης Κυριακής απεκάλυψε κάτι που υποπτευόμουν, αλλά δεν τόλμησα να γράψω όπως και όλα τα ΜΜΕ δεν τόλμησαν να το αναφέρουν. ΟΙ διαπραγματεύσεις για τον αγωγό και τα ταξίδια στη Ρωσία έκρυβαν αίτημα του Πρωθυπουργού στον Πούτιν για δάνειο 10δις δολαρίων για υποστήριξη της χώρας στην πορεία της εξόδου από το ΕΥΡΩ. Αυτά είναι σίγουρο ότι ήταν γνωστά στους θεσμούς και έτσι εξηγείται η άρνηση της Φινλανδίας στο αίτημα βοήθειας, αλλά και των άλλων Βαλτικών χωρών. Είναι γνωστό ότι στο άκουσμα Ρωσία οι χώρες αυτές βγάζουν φλύκταινες. Πώς λοιπόν θα μας βοηθήσουν όταν η κυβέρνηση συναγελάζεται με τον πρώην εχθρό τους και μάλιστα με προκλητικό τρόπο; Ειδικά για την Φινλανδία που η Ελλάδα την είχε βοηθήσει καθοριστικά στην είσοδό της στην ΕΕ, γιατί έγινε επί Ελληνικής συμπροεδρίας της ΕΕ το δεύτερο εξάμηνο του 1994, ήταν αδιανόητες οι ενστάσεις της για παροχή βοήθειας. Αιτία ήταν όπως καταλάβατε το «ζυμωνόμενο» deal για δάνειο, αγωγό και δραχμή. Αυτή την κολλεγιά δεν μπορούσαν να την συγχωρήσουν. Το deal όμως έγινε διαφορετικά και ο Πούτιν έκανε πίσω προτιμώντας την ανατολική Ουκρανία και έτσι μας πρότεινε κάτι 5δις ως προκαταβολή για τον αγωγό αερίου, αλλά ταυτόχρονα ότι η Ελλάδα είναι στην ΕΕ και εκεί θα πρέπει να μείνει όπως δήλωναν υπουργοί του. Τελικά κατά κάποιο τρόπο επαναλήφτηκαν τα Ορλοφικά, τα Μικρασιατικά και τα εμφιλιοπολεμικά του 1944-49 που όλοι περίμεναν τον «Μάικοβο=Μόσκοβο» να μας σώσει, όπως έλεγε ο συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης, αλλά ο «Μάικοβος» μας είχε πουλήσει την Αγγλία και ευτυχώωως…. Λοιπόν απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση για όλο το πρώτο εξάμηνο είχε για πιλότους την αριστερολενινιστική πλατφόρμα και μας πήγαινε κατ’ ευθείαν στα βράχια. Η πλάκα είναι ότι δεν βάζουν μυαλό. Σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (22/7/2015), η πλατφόρμα δήλωσε ότι έπρεπε να έχει γίνει από πολύ νωρίς εθνικοποίηση των τραπεζών και χωρίς βέβαια να ξεχνάμε και τις δηλώσεις Λαφαζάνη για κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδας και κατάσχεσης των 22δις €, τα οποία θα μετατρέπονταν αυτόματα σε κουρελόχαρτα. Δηλαδή μιλάμε για επαναστατικές διαδικασίες τύπου Λένιν με την χρήση παραπληροφόρησης, απόκρυψης πληροφοριών από τον λαό, και σχετικοποίηση της αλήθειας. Είναι γνωστό ότι ο Λένιν είχε πει ότι «η αλήθεια είναι αστική συνήθεια» και η μόνη αλήθεια είναι αυτή του κόμματος που σκέφτεται και δρα για το καλό της εργατικής τάξης. Ευτυχώς που ο Πρωθυπουργός την τελευταία στιγμή κατάλαβε (φοβήθηκε) που πηγαίναμε και ανέκρουσε πρύμναν. Τώρα η Ισκρα τον κατηγορεί για πισωγύρισμα, για συνεργασία με την αστική τάξη και όλα τα άλλα ταξικά πισωγυρίσματα. Παρ’ όλα αυτά όμως κανένας δεν προτείνει κάτι συγκεκριμένο για έξοδο από την κρίση, παρά μόνο ωραία λόγια δημοκρατίας και ιδεολογίας. Με τα ωραία λόγια εκ του ασφαλούς που γράφουν διάφοροι, δεν μπορείς να διακινδυνεύσεις τις οικονομίες μιας ζωής του ελληνικού λαού. Παρασύρουν τον μη σκεπτόμενο ή συναισθηματικά φορτισμένο πολίτη στις θέσεις τους, αλλά διέξοδος βάση των γραπτών τους δεν υπάρχει. Μας λένε για παράδειγμα ότι άνοιξε η τράπεζα BRICS με αρχικό κεφάλαιο 50 δις δολάρια και σταδιακά θα πάει στα 100 δις και ότι θα έπρεπε να πάμε με αυτούς. Ρε γίδια πάνω σε πλατφόρμα η ΕΕ μας δίνει 85 δις. Θα μας δώσουν αυτοί όλα τους τα λεφτά; Πού ζείτε; Ο Λένιν πέθανε δεν το πήρατε χαμπάρι; Τα παραπάνω τα γράφω για να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα τα λάθη ηθελημένα ή αθέλητα πληρώνονται και τα «λάθη» δεν είναι πρόσφατα μόνον. Είναι και παλαιά. Και θα αρχίσω από την εποχή του Σιμήτη για να μην πάω πιο πίσω. Ο Σιμήτης λοιπόν, άφησε μια Ελλάδα με χρέος μόλις 60% του ΑΕΠ, δηλαδή την ίδια αναλογία που έχει σήμερα και η πλούσια Αυστραλία. Πώς έγινε να χρωστάμε σήμερα τα μαλλιοκέφαλά μας; Αντί για την επιτροπή δημοσίου χρέους της Βουλής της Κωνσταντοπούλου, όπου διάφοροι φαντεζί τύποι έλεγαν το μακρύ τους και το κοντό τους και η Ζωή το έπαιζε πρόεδρος συνέλευσης τοπικής του ΣΥΡΙΖΑ, θα περιμέναμε τα εξής απλά: Από την εποχή του 60% του Σιμήτη και για κάθε χρόνο πόσο ανέβαινε το χρέος; Για ποιο λόγο ανέβαινε; Ποια χρονιά ανέβηκε περισσότερο; Τι πιέσεις δεχόταν οι κυβερνήσεις από τον συνδικαλισμό που ήθελε κατώτατο μισθό κατά ΚΚΕ 1500€ καθαρά; Αυτά πρέπει να απαντηθούν. Πρέπει ακόμη να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ που τόσο πολύ ενδιαφέρεται για το θέμα, πόσο ακριβώς είναι σήμερα το χρέος και πως αναλύεται. Που χρωστάμε; Πότε έχουμε να δώσουμε δόσεις; Όχι αόριστα και γενικόλογα. Κάθε μήνα να ανακοινώνεται στα ΜΜΕ το ύψος τους δημοσίου χρέους και η μεταβολή του σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Ας έρθουμε για άλλη μια φορά σε κάτι που όλοι γνωρίζουμε. Τι έγινε με τα ολυμπιακά ακίνητα; Πόσο κόστισαν; Πόσο ήταν το χρέος πριν τους Ολυμπιακούς και πόσο έγινε μετά; Τι έγινε με το πρόγραμμα C4I για παράδειγμα; Γιατί τα ολυμπιακά ακίνητα σχολάζουν σήμερα και καταστρέφονται; Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι; Θα σας πω εγώ: Υπεύθυνοι είναι τα πολιτικά κόμματα και κυρίως της αριστεράς που συνεχίζουν να έχουν στο μυαλό τους τον κακώς εννοούμενο κρατισμό και με τις κινητοποιήσεις και απειλές επέβαλαν αυτή την τακτική και στα κόμματα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα οποία έτρεμαν το πολιτικό κόστος. Ο φόβος του πολιτικού κόστους όμως έχει καταστροφικές συνέπειες για την χώρα και αυτό δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο. Οι συνέπειες πρέπει να υπάρξουν και να είναι και ποινικές. Δεν αναφέρομαι εδώ στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο, αλλά στα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που ήταν στην εξουσία τα προηγούμενα χρόνια. Με λίγα λόγια το πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαρύτατα και η χώρα στερείται πολιτικών ηγετών που θα έχουν το ανάστημα να πουν την αλήθεια στον κόσμο και να καταλογίσουν και πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Τα κόμματα της αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν και αυτά μεγάλο μερίδιο στο ζήτημα του χρέους. Η μαξιμαλιστική πολιτική τους όσον αφορά κυρίως μισθούς, συντάξεις, οι απεργίες κ.τ.λ. ανάγκαζαν τις φοβισμένες κυβερνήσεις να μοιράζουν χρήματα προερχόμενα από δανεικά, να διογκώνουν τον δημόσιο τομέα, να δίνουν αναπηρικές συντάξεις ως πολιτικά ρουσφέτια και βέβαια να γίνονται με την σιωπηλή ανοχή του λαού συναλλαγές τύπου SIEMENS, ναυπηγείων, εξοπλιστικών κ.τ.λ. Να σημειώσω εδώ ότι η μαξιμαλιστική πολιτική της αριστεράς, σχεδόν έφτασε στον στόχο της που ήταν η κατάρρευση του οικονομικού συστήματος της χώρας από την τυφλή διεκδίκηση. Το πολιτικό σύστημα λοιπόν που εκφράζεται από τα παραδοσιακά κόμματα έχει χάσει την αξιοπιστία του μέσα στον λαό και κυρίως μέσα στην νεολαία. Κάθε φορά που εμφανίζονται στα ΜΜΕ πρόσωπα με απολεσθείσα την έξωθεν καλή μαρτυρία, το ποσοστό του Πρωθυπουργού ανεβαίνει. Όπως και να έχει όμως το πράγμα θα πρέπει, όπως έγραψα και στο προηγούμενο φύλο, να υποστηρίξουμε την κυβέρνηση ώστε να εφαρμόσει αυτά που δεν πιστεύει. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε. Το μόνο συγχωροχάρτι που θα μπορούσε να δοθεί στον Τσίπρα είναι αν καταφέρει να βγάλει τη χώρα από αυτή την κρίση και να την κρατήσει μέσα στο ΕΥΡΩ, στην ΕΕ και στον σύγχρονο κόσμο. Οι άλλοι πολιτικοί που έχουν ευθύνες θα πρέπει να περιμένουν την λαϊκή μήνυ.
* O Γιωργος Πένταρης ειναι καθηγητής 
Μαθηματικών και πληροφορικής