Ιστορίες κοντά στη φύση!!!

Ούτε ένα μέτρο μακριά μου.
Μόλις άνοιξα την πόρτα της αποθήκης βρέθηκε με αγερωχο ύφος, μπροστά μου.
Πλουμισμενη σαν πασχαλιάτικο αυγό ή σαν αιγυπτιακό στολίδι στο λαιμό της Κλεοπάτρας δεν χορταίνω να τη βλέπω..

Πολύχρωμη σαν δεντρογαλια είχε ψηλά σηκωμένο το κεφάλι της και με κοίταζε κατάματα.
Μου έδωσε την εντύπωση ότι με περίμενε.
Ήταν όμορφη,αλλά για τη φυλή της.
Την κοίταξα για μια ακόμα φορά,σκιρτησα, και ενώ θα ήθελα έστω και λίγο να την αγγίξω, με ελαφρά πηδηματάκια άνοιξα την πόρτα και έτρεξα προς την άλλη πλευρά εκεί που ο φίλος μου ο Χρήστος έφτιαχνε τα χρώματά του για να βάψει μια σκουριασμένη πόρτα.
-Έλα να δεις, του φώναξα..
Ήρθε, αλλά δεν είδε τίποτα. Μέσα σε λίγα λεπτα ειχε εξαφανιστεί.
Μη στεναχωριέσαι μου είπε.
Πάντα έτσι γίνεται..
Τα φίδια όταν δούνε άνθρωπο εξαφανίζονται!!!
Π.ΔΕΛΤΑΣ