Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρώπη, μετά από τόσες ελπίδες και θυσίες των Ευρωπαϊκών λαών, σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, όπου ανάλογα με το πώς θα τους συμφέρει θα συμπεριφέρονται άλλοτε ως Ένωση και άλλοτε ως έθνη-κράτη, σηματοδοτεί δύο πράγματα: το τέλος της ΕΕ και την δικαίωση Κίσινγκερ ότι αυτό το πείραμα της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν θα πετύχει. Σε ότι αφορά το πρώτο συμπέρασμα, δηλαδή στο ότι έρχεται το τέλος της ΕΕ, μην περιμένουμε να συγκεντρωθούν μια μέρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να ανακοινώσουν επίσημα τη διάλυσή της.
Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι, ότι όπως δεν κηρύσσονται πια οι πόλεμοι, έτσι ομοίως δεν ανακοινώνεται το τέλος θεσμών που η εποχή και οι εξελίξεις έχουν απαξιώσει. Είναι τόσο μεγάλα και τόσο ισχυρά τα γραφειοκρατικά συμφέροντα που έχουν οικοδομηθεί γύρω από την ΕΕ, που το πιθανότερο είναι αυτός ο θεσμός να διαιωνίζεται στα χαρτιά μέχρι και το βιολογικό τέλος του τελευταίου θυρωρού στις Βρυξέλλες. Χαμένα θα είναι εκείνα τα κράτη, που από αδυναμία ή αδράνεια, δεν θα σχεδιάσουν την αυτόνομη και βιώσιμη πορεία τους στο μέλλον, ανεξάρτητα και παράλληλα των δεσμεύσεών τους στην ΕΕ. Και ερχόμαστε στο δεύτερο συμπέρασμα που αφορά την δικαίωση Κίσινγκερ, ότι αυτό το μεταπολεμικό πείραμα της Ευρώπης είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Πράγματι, η πορεία της ΕΕ από το 2009 ως σήμερα, καθώς και η πρόσφατη απόφαση του κουαρτέτου στις Βερσαλλίες τον δικαιώνουν. Όμως ο Κίσινγκερ έχει τα δικά του σχέδια για τη μετά-ΕΕ Ευρώπη και από νωρίς τα επικοινώνησε με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ. Τα σχέδια Κίσινγκερ χωρίζουν την Ευρώπη σε άξονες και σφαίρες επιρροής (βλέπε σχετικό χάρτη). Στα δυτικά, διαμορφώνεται η Αμερικανική σφαίρα επιρροής, με τον άξονα να εκκινεί στα βόρεια από τη Μεγάλη Βρετανία και να καταλήγει νότια στην Ιταλία. Στα ανατολικά, θα υπάρχει μία «φιλανδοποιημένη» ζώνη στην οποία η Ρωσία θα έχει ρόλο και λόγο (εύλογα συμφέροντα). Ο ανατολικός άξονας εκκινεί στα βόρεια από τα Βαλτικά κράτη και καταλήγει νότια στην Τουρκία. Και μένει ένας κεντρικός άξονας στην Ευρώπη που εκκινεί από τη Γερμανία και καταλήγει νότια στην Ελλάδα. Αυτή, κατά τον Κίσινγκερ, θα είναι η Γερμανική σφαίρα επιρροής. Το να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, να πάνε «περίπατο» τα χρέη στην ΕΚΤ (ιδιαίτερα τώρα που δεν έχει εκδώσει ακόμη ευρωομόλογο) και να κοιτάξουν τα Ευρωπαϊκά κράτη αυτόνομα το μέλλον τους, υπό προϋποθέσεις θα ήταν το καλό σενάριο. Όμως ο σχεδιασμός μιας ΕΕ πολλών ταχυτήτων παράλληλα με τις Ευρωπαϊκές αποικίες χρέους και με τις ΗΠΑ να σχεδιάζουν πολιτικές αξόνων και σφαιρών επιρροής στη Γηραιά Ήπειρο, μόνο ευοίωνο δεν θα είναι το μέλλον! H πρόσφατη απόφαση των «4» στις Βερσαλλίες απλά κουβαλά νερό στο μύλο των σχεδίων Κίσινγκερ για μια Ευρώπη «μπαλάκι» στο συνεταιρισμό ΗΠΑ-Ρωσίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τον μεγάλο και πραγματικό τους αντίπαλο που είναι η Κίνα.
Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής (vkopsacheilis72@gmail.com)
Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρώπη, μετά από τόσες ελπίδες και θυσίες των Ευρωπαϊκών λαών, σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, όπου ανάλογα με το πώς θα τους συμφέρει θα συμπεριφέρονται άλλοτε ως Ένωση και άλλοτε ως έθνη-κράτη, σηματοδοτεί δύο πράγματα: το τέλος της ΕΕ και την δικαίωση Κίσινγκερ ότι αυτό το πείραμα της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν θα πετύχει. Σε ότι αφορά το πρώτο συμπέρασμα, δηλαδή στο ότι έρχεται το τέλος της ΕΕ, μην περιμένουμε να συγκεντρωθούν μια μέρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να ανακοινώσουν επίσημα τη διάλυσή της.
Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι, ότι όπως δεν κηρύσσονται πια οι πόλεμοι, έτσι ομοίως δεν ανακοινώνεται το τέλος θεσμών που η εποχή και οι εξελίξεις έχουν απαξιώσει. Είναι τόσο μεγάλα και τόσο ισχυρά τα γραφειοκρατικά συμφέροντα που έχουν οικοδομηθεί γύρω από την ΕΕ, που το πιθανότερο είναι αυτός ο θεσμός να διαιωνίζεται στα χαρτιά μέχρι και το βιολογικό τέλος του τελευταίου θυρωρού στις Βρυξέλλες. Χαμένα θα είναι εκείνα τα κράτη, που από αδυναμία ή αδράνεια, δεν θα σχεδιάσουν την αυτόνομη και βιώσιμη πορεία τους στο μέλλον, ανεξάρτητα και παράλληλα των δεσμεύσεών τους στην ΕΕ. Και ερχόμαστε στο δεύτερο συμπέρασμα που αφορά την δικαίωση Κίσινγκερ, ότι αυτό το μεταπολεμικό πείραμα της Ευρώπης είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Πράγματι, η πορεία της ΕΕ από το 2009 ως σήμερα, καθώς και η πρόσφατη απόφαση του κουαρτέτου στις Βερσαλλίες τον δικαιώνουν. Όμως ο Κίσινγκερ έχει τα δικά του σχέδια για τη μετά-ΕΕ Ευρώπη και από νωρίς τα επικοινώνησε με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ. Τα σχέδια Κίσινγκερ χωρίζουν την Ευρώπη σε άξονες και σφαίρες επιρροής (βλέπε σχετικό χάρτη). Στα δυτικά, διαμορφώνεται η Αμερικανική σφαίρα επιρροής, με τον άξονα να εκκινεί στα βόρεια από τη Μεγάλη Βρετανία και να καταλήγει νότια στην Ιταλία. Στα ανατολικά, θα υπάρχει μία «φιλανδοποιημένη» ζώνη στην οποία η Ρωσία θα έχει ρόλο και λόγο (εύλογα συμφέροντα). Ο ανατολικός άξονας εκκινεί στα βόρεια από τα Βαλτικά κράτη και καταλήγει νότια στην Τουρκία. Και μένει ένας κεντρικός άξονας στην Ευρώπη που εκκινεί από τη Γερμανία και καταλήγει νότια στην Ελλάδα. Αυτή, κατά τον Κίσινγκερ, θα είναι η Γερμανική σφαίρα επιρροής. Το να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, να πάνε «περίπατο» τα χρέη στην ΕΚΤ (ιδιαίτερα τώρα που δεν έχει εκδώσει ακόμη ευρωομόλογο) και να κοιτάξουν τα Ευρωπαϊκά κράτη αυτόνομα το μέλλον τους, υπό προϋποθέσεις θα ήταν το καλό σενάριο. Όμως ο σχεδιασμός μιας ΕΕ πολλών ταχυτήτων παράλληλα με τις Ευρωπαϊκές αποικίες χρέους και με τις ΗΠΑ να σχεδιάζουν πολιτικές αξόνων και σφαιρών επιρροής στη Γηραιά Ήπειρο, μόνο ευοίωνο δεν θα είναι το μέλλον! H πρόσφατη απόφαση των «4» στις Βερσαλλίες απλά κουβαλά νερό στο μύλο των σχεδίων Κίσινγκερ για μια Ευρώπη «μπαλάκι» στο συνεταιρισμό ΗΠΑ-Ρωσίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τον μεγάλο και πραγματικό τους αντίπαλο που είναι η Κίνα.
Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής (vkopsacheilis72@gmail.com)
No comments:
Post a Comment