Μη μου θυμίζεις το χωριό ,τους ελαιώνες και τ΄αλώνια,
που σεργιανούσαμε,παιδάκια,ένα καιρό.
Μη μου θυμίζεις τ΄αλησμόνητα τα χρόνια,
που μπαίναμε ,κορίτσια αγόρια στο χορό!
Μη μου θυμίζεις του πέλαγου την ασπράδα
εκεί στης αμμουδιάς τη ζέστη, τα κύματα να σπουν,
τα ψαροπούλια να πετούν στον ουρανό αράδα
να τα θωρώ,να τους μιλώ,κι΄εκείνα να μ΄ακούν.
Μη μου θυμίζεις που γεννήθηκα και πού΄μαι,
μη μου θυμίζεις ,πια,τις μέρες τις παλιές
-Πως ,τότε ,ζούσαμε ,και τώρα,το πως ζούμε
ψωμί κερδίζοντας σε ξένες αγκαλιές.
Τώρα,μονάχος κι άθυρμα μακριά σε ξένη χώρα
χαμένος μέσα στου κόσμου τη βοή,
προσμένω,με κρυφή χαρά,του λυτρωμού την ώρα
που ίσως,με πάει στο χωριό...στην άλλη τη ζωή!
Θύμιος Χαραλαμπόπουλος
Μελβούρνη
No comments:
Post a Comment