Το συνώνυμο της ακολασίας: Βίος και πολιτεία του Ρασπούτιν

Αλκοολικός, σεξομανής, πανούργος, επικίνδυνος, τρομακτικός. Τον λάτρευαν και τον μισούσαν. Μια ανεξιχνίαστη προσωπικότητα

Το όνομά του σήμερα είναι το συνώνυμο της ακολασίας. Έναν και περισσότερο αιώνα, από τη γέννησή του, εξακολουθούν στον κόσμο να υπάρχουν οπαδοί του, και μάλιστα και θηλυκού γένους οι λεγόμενες «ρασπουτίνες». Και άλλοι που προσκυνούν σε ένα μουσείο το χέρι του και άλλοι το πέος του αν και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι το πέος-γίγας του ψευτοκαλόγερου από την Σιβηρία είναι πράγματι εκείνο που εκτίθεται στο Ερωτικό Μουσείο του Λένιγκραντ. Αλκοολικός, σεξομανής, πανούργος, επικίνδυνος, τρομακτικός, πολλά από τα επίθετα που ακολουθούν τον Ρασπούτιν. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του «η μινιατούρα του Χριστού» και θεωρούνταν «άγιος» από την τσαρική οικογένεια της Ρωσίας. Παρ' όλα αυτά ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν ήταν κάθε άλλο παρά άγιος.

Σύμφωνα με το βιβλίο «Rasputin: A Short Life» της Frances Welch, που δημοσιεύεται μετά από πολλά χρόνια ερευνών και συλλογής μαρτυριών για τον Ρώσο μοναχό, ο Ρασπούτιν ήταν

στην ουσία ένας σεξομανής αλκοολικός που εκμεταλλευόταν τις γυναίκες. Γράφει η Γουέλς: «Στις 16 Δεκεμβρίου του 1916, αστυνομικοί είδαν τον Ρασπούτιν να παραπατά μεθυσμένος στον δρόμο για το σπίτι του, καθώς βρισκόταν εκεί για την φύλαξη του,  κατ' εντολή της Τσαρικής οικογένειας το σπίτι του. Ο Ρασπούτιν ξάπλωσε για λίγο και μετά πήγε στο μπάνιο όπου πλενόταν σε όλο το σώμα και ειδικά στα γεννητικά του όργανα από μια από τις γυναίκες ακόλουθους του όπως συνήθιζε. Μετά το μπάνιο η γυναίκα τον ράπιζε με ξυλόβεργες για να βελτιώσει την κυκλοφορία του δέρματος του. Έπειτα αποφάσισε να επισκεφτεί στην κοντινότερη εκκλησία, για να κηρύξει ενάντια στο Σατανά. Το αγαπημένο του ρητό βέβαια ήταν πάντα “Δεν υπάρχει μετάνοια αν δεν υπάρχει αμαρτία”. Μετά από περίπου 12 μπουκάλια κρασιού ποικιλίας «Madeira» ο μοναχός δέχεται την επίσκεψη μιας ζουμερής ξανθιάς που λέγεται «αδερφή Μαρί». Η ανηψιά του 'Αννα παρούσα στην επίσκεψη είπε ότι ο μοναχός είχε μια «ένταση» την οποία τον βοήθησε η γυναίκα να... αποσυμφορήσει.  Λίγο αργότερα μέλος της ευρύτερης πριγκιπικής οικογένειας τον καλεί στο παλάτι για μεταμεσονύκτια συνάντηση. Και εκεί θα βρει τον τραγικό του θάνατο.» 

Η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι ο Ρασπούτιν είχε τόσο μεγάλη εμμονή με το σεξ που λογικό ήταν η παγίδα του θανάτου του να είχε σαν θέλγητρο το ίδιο το σεξ. Όπως ο ίδιος έλεγε στις γυναίκες με τις οποίες κοιμόταν «δεν σας διακορεύω, σαν εξαγνίζω». Σύμφωνα με το βιβλίο ο
 μοναχός είχε ένα μοναδικό

 ταλέντο, μπορούσε να διαστέλλει τις κόρες των ματιών του κατά βούληση, κάτι που προσέθετε στην εντυπωσιακή του εμφάνιση που απλά τρέλαινε τις γυναίκες. Επίσης, ο μοναχός  ήταν γνωστός για την.. οσμή του και για τις αποκρουστικές του συνήθειες υγιεινής. Περηφανευόταν ότι δεν  πλενόταν για έξι μήνες και πολλοί περιγράφουν ότι είχε απαίσια αναπνοή και μαυρισμένα δόντια.

Οι γυναίκες έξω από το σπίτι του τον περίμεναν με τις ώρες, σύμφωνα με το βιβλίο. Ξετρελαμένη μαζί του και η Τσαρίνα Αλεξάνδρα, που δεν δεχόταν καμία κακή κουβέντα για τον εκλεκτό της «άγιο». 

Η επιρροή του Ρασπούτιν πάνω στην τσαρική οικογένεια προήλθε  σε μεγάλο βαθμό από τις "σωτήριες" επεμβάσεις του στις κρίσεις του τσάρεβιτς Αλεξέι, που έπασχε από αιμοφιλία. Πετώντας τα φάρμακα που σύστηναν οι γιατροί, ο Ρασπούτιν ακύρωνε χωρίς να το γνωρίζει την αρνητική δράση της ασπιρίνης σε τέτοιου είδους ασθένεια.

Γιος χωρικών, ο Ρασπούτιν γεννήθηκε –εικάζεται- στις 10 Ιανουαρίου του 1869, σε ένα χωριό χαμένο στα βάθη της Σιβηρίας. Δεν μορφώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί παρά να γράφει κάποια ακατανόητα και ανορθόγραφα μικρά σημειώματα. Ενώ εργαζόταν σαν αγρότης και καροτσέρης στο χωριό του, είχε γίνει ήδη γνωστός για την ακόλαστη ζωή του.  Η δίψα του για κοινωνική ανέλιξη τον οδήγησε στη αρχή σε ένα σιβηριανό μοναστήρι, όπου και ήρθε σε επαφή με ακραία δόγματα, όπως αυτό των Μαστιγωμένων, σύμφωνα με το οποίο «γυναίκες και άντρες χόρευαν και τραγουδούσαν ενώ ταυτόχρονα μαστίγωναν αλύπητα ο ένας τον άλλο και κυλιόντουσαν μανιωδώς στη γη, μέσα σε μια ολοκληρωτική έκσταση».  

Ο Ρασπούτιν εγκατέλειψε το σπίτι και την οικογένειά του το 1901 για να γίνει προσκυνητής και πέρασε μεγάλο διάστημα περιπλανώμενος. Ανακήρυξε τον εαυτό του «άγιο», καθώς σύμφωνα με ισχυρισμούς του, η Μαύρη Παρθένα του Καζάν, μια, υποτίθεται, θαυματουργή ρώσικη εικόνα, εμφανίστηκε εμπρός του και τον ενθάρρυνε να αφήσει το χωριό του για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη ρωσική πρωτεύουσα, και ζούσε από τις δωρεές των χωρικών. Το 1903 μετακομίζει στην Πετρούπολη, όπου και ανοίγει ιατρείο, αποφασισμένος να πετύχει. Χάρη σε μια μανία που είχε καταλάβει την υψηλή κοινωνία για τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό, γρήγορα καταφέρνει να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές σε αριστοκρατικούς κύκλους.

Το φθινόπωρο του 1905 η αυτοκρατορική οικογένεια είναι κλονισμένη από την ανακάλυψη ότι ο διάδοχος του θρόνου, Αλεξέι Νικολάγεβιτς, είναι αιμοφιλικός. Ο Ρασπούτιν διαβεβαιώνει ότι μπορεί να τον γιατρέψει. Η Τσαρίνα Αλεξάνδρα τον πιστεύει, ο Τσάρος Νικόλαος, όμως, όχι. Ο Νικόλαος πείθεται και το 1908, λοιπόν, ο Ρασπούτιν οδηγείται στα ανάκτορα, και –άγνωστο πως- καταφέρνει το ακατόρθωτο. Με αποστάγματα και γιατροσόφια δικής του έμπνευσης, η κατάσταση της υγείας του διαδόχου βελτιώνεται σημαντικά. Από εδώ και πέρα κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Γίνεται  παντοδύναμος. Εμπλέκεται δυναμικά ακόμη και στην πολιτική. Μέσω, μάλιστα, της Τσαρίνας, είχε προσπαθήσει να πετύχει την υπογραφή ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας, αντιπάλων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο πλήθαιναν οι πιστοί του, άλλο τόσο πλήθαιναν και οι αντίπαλοί του οι οποίοι μιλούσαν για την αναγκαιότητα της απαλλαγής της χώρας από τον Ρασπούτιν.

Το σχέδιο της εξόντωσής του εφαρμόζεται τη νύχτα της 29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916. Ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούπωφ, προσκάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του, στο Πέτρογκραντ, για να τον δηλητηριάσει. Ο Ρασπoύτιν πίνει μπουκάλες δηλητηριασμένο κρασί και δεν παθαίνει τίποτα. Στη συνέχεια τον πυροβολούν αλλά δεν πεθαίνει ούτε από τον πυροβολισμό. Οι συνωμότες έριξαν το σώμα του στο ποτάμι, ανέπνεε ακόμα και εκείνη τη στιγμή. Ο Ρασπούτιν πέθανε από πνιγμό ή από κρυοπάγημα. Μετά τη νεκροψία, το πτώμα του βαλσαμώθηκε και θάφτηκε στο αυτοκρατορικό παρεκκλήσιο, αφού πρώτα τον ξενύχτησε η αυτοκράτειρα, παρέα με έμπιστά της πρόσωπα. Σε όλο το επόμενο διάστημα, οι φήμες για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο Ρασπούτιν έκαναν τους αγρότες να τιμούν φοβισμένοι το λείψανο του «αγίου». Εξαγριωμένοι από την κατάσταση αυτή, η ηγεσία των μπολσεβίκων που εν τω μεταξύ είχαν επικρατήσει, αποφάσισαν μια τελευταία εκταφή και μετέφεραν τα λείψανά του κρυφά τη νύχτα σε άγνωστο σημείο στην καρδιά ενός κοντινού δάσους. 

Thetoc.gr