Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.. Του κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

Σε δηλώσεις της γυναίκα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που προαλείφεται κατά τις φήμες για υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής ή δήμαρχος Αθηναίων περιέλαβε την παρακάτω διατύπωση: «Το ΠαΣοΚ είναι το κόμμα της μίζας. Σε μερικούς μήνες πλιατσικολόγοι, κερδοσκόποι και νεο-αποικιοκράτες δεν θα χωρούν στην πατρίδα μας – είναι οι εχθροί του λαού μας».

Δεν μου έκαναν εντύπωση τόσο πολύ οι υβριστικοί όροι. Ο κ. Τσίπρας, ο κ. Μιχαλολιάκος, ο κ. Καμμένος και τα τσιράκια τους έχουν πλέον εκτελωνίσει αυτό το φριχτό λεξιλόγιο. Είναι φανερό ότι η εξωφρενική και ακραία ανιστόρητη απόδοση τέτοιων ιδιοτήτων είναι συνηθισμένη στη μεθοδολογία των ολοκληρωτικών πολιτικών ρευμάτων. Αλλά η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέτοιο ιδεολογικό παρελθόν. Για την ακρίβεια, δεν έχει κανένα ιδεολογικό παρελθόν. Αν δεν υπάρχουν θεωρητικά της κείμενα και πολιτικές ανησυχίες που πέρασαν απαρατήρητα, στη Βουλή την έφερε η πράγματι λαμπρή αθλητική της επίδοση που μας γέμισε τότε, πριν από δεκαετίες, υπερηφάνεια. Οι Ελληνες είναι κατεξοχήν φίλαθλος λαός. Δεν γκρεμίζουν πια τα τείχη (πού να τα βρουν άλλωστε) αλλά ανοίγουν στους πρωταθλητές την πόρτα της Βουλής. Το πρόβλημα είναι βέβαια ότι προτού εκλέξει κάποιος βουλευτή εκλέγει κόμμα. Η θέση δηλαδή στη Βουλή επιτυγχάνεται διά της συμμετοχής και ταύτισης με ένα κόμμα. Και το κόμμα που έφερε στα βουλευτικά έδρανα τον θηλυκό αυτό Σαβοναρόλα είναι ακριβώς το ΠαΣοΚ, το κατά αυτήν «κόμμα της μίζας».

Εντυπωσιακή ήταν κυρίως η προσθήκη στην έννοια της πατρίδας και στην έννοια του λαού του κτητικού «μας». «Η πατρίδα μας» και «ο λαός μας» γράφει η συμπαθής συνασπίστρια πλέον βουλευτής. Πότε, πώς και από ποιον υπεγράφη το πιστοποιητικό ιδιοκτησίας, που παρέδωσε την Ελλάδα και τους κατοίκους της στην ανεξέλεγκτη κυριαρχία των μελών και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν κάνουμε λάθη, το κόμμα του κ. Τσίπρα αντιπροσωπεύει στην καλύτερη ως αυτή τη στιγμή εκλογική του επίδοση μόλις το 1/4 του εκλογικού σώματος. Αυτοί όλοι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές και ανάμεσά τους πολλοί ψηφοφόροι τού, κατά την πρωταθλήτρια βουλευτή, «κόμματος της μίζας» είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν μια διαδικασία διωγμών και διώξεων όσων «δεν χωρούν στην πατρίδα τους σε μερικούς μήνες»; Αυτό κατά την επιεικέστερη ερμηνεία θα σημαίνει μαζικές αφαιρέσεις ιθαγένειας ώστε να είναι δυνατή η προώθηση των εχθρών του λαού στο εξωτερικό και προς τα πού θα γίνει αυτή; Θα αφεθούν άραγε απλώς να φύγουν προς άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή θα σταλούν με τσάρτερ στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία ή στη νήσο Τουβαλού που βαθμιαία κατακλύζεται από τα νερά του Ειρηνικού; Αλλά υπάρχει και η αυστηρότερη ερμηνεία. Οσοι αμάρτησαν στο πρόσφατο παρελθόν και δεν εγκατέλειψαν το ΠαΣοΚ για να καταφύγουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να καταλάβουν βουλευτική έδρα θα γίνουν αντικείμενο ποινικών διώξεων και θα ανοίξουν για αυτούς στρατόπεδα συγκέντρωσης και ειδικές φυλακές. Κάτι τέτοιο θα ήταν η φυσική κατάληξη μιας επαναστατικής διαδικασίας για τους μαρξιστές-λενινιστές και φυσική εγγύηση για τη «γνησιότερη μορφή δημοκρατίας που είναι η δικτατορία του προλεταριάτου».

Είναι όμως δυνατόν η συμπαθέστατη πρωταθλήτριά μας να έκρυβε τόσα χρόνια τέτοια ψυχική τρικυμία και να ακολουθούσε αδιαμαρτύρητα όλα όσα εναντίον του λαού το «κόμμα της μίζας» έπραττε; Και τελοσπάντων η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συμμερίζεται αυτές τις απόψεις, αυτό το ευαγγέλιο αδυσώπητου πολιτικού μίσους;